«Το νομοσχέδιο θα έπρεπε να εξεταστεί στο πλαίσιο της Διεθνούς, Ευρωπαϊκής και Ελληνικής πραγματικότητας που θέτουν τις βάσεις αναγκαιότητας κατάθεσής του. Κάτι τέτοιο δεν προκύπτει, όπως τεκμηριώθηκε από την κ. Πέρκα, η οποία έκανε εκτενή αναφορά σε βασικά άρθρα του νομοσχεδίου, η ψήφιση των οποίων θα επιφέρουν δυσμενείς επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον, την κοινωνία και εν τέλει στην οικονομία και την εξυπηρέτηση του ευρύτερου δημοσίου συμφέροντος.

Τα περιεχόμενα στο νομοσχέδιο δεν απαντούν στα βασικά επίδικα της μετάβασης στην πράσινη ενέργεια. Κρίσιμα κεφάλαια λείπουν, όπως η ρύθμιση της αποθήκευσης, θαλάσσια αιολικά κτλ. Δεύτερο βασικό στοιχείο του νομοσχεδίου είναι η απόλυτη απουσία της περιβαλλοντικής διάστασης, ενώ θεωρητικά έπρεπε να υπηρετεί το «πρασίνισμα» της ενέργειας» τόνισε η κα Πέρκα.

Ενδεικτικά από το μέρος Β΄ σχετικά με την εκσυγχρονισμό της αδειοδοτικής διαδικασίας των ΑΠΕ, η κ. Πέρκα ανέφερε ότι ούτε το θέμα της απλοποίησης πετυχαίνει, γιατί αν μετρήσει κανείς τα στάδια, θα δει ότι στην ουσία το μόνο από τα υφιστάμενα στάδια που αφαιρείται από τη διαδικασία αδειοδότησης είναι η Μη Οριστική Προσφορά Σύνδεσης.

Σχολίασε την απαράδεκτη προσθήκη της απαλλαγής από την περιβαλλοντική αδειοδότηση, μετά από σχετικό αίτημα απαλλαγής. Ουσιαστικά πρόκειται για ευθέως αντίθετη ρύθμιση με το γράμμα και το πνεύμα των σχετικών Οδηγιών της ΕΕ (αρ.3).

Ένα από τα πιο κεντρικά του ν/σ και προβλέπει τον χαρακτηρισμό όλων των έργων ΑΠΕ, ΣΗΘΥΑ και Αποθήκευσης ως δημόσιας ωφέλειας. Ως τέτοια υπόκεινται στο νόμο για αναγκαστική απαλλοτρίωση, χωρίς να προβλέπεται κάποια αξιολόγηση ή κριτήριο. Η αναγκαστική απαλλοτρίωση είναι ούτως η άλλως επαχθές μέτρο που μπορεί να δημιουργήσει νέες κοινωνικές εντάσεις και αντιθέσεις. Θα μπορούσε η δημόσια ωφέλεια να ισχύει μόνο για έργα που δεν αντιστρατεύονται τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, δηλαδή με κάποια κριτήρια. (αρ.4)

Η εισαγωγή εγγυητικής επιστολής είναι θετική για το ξεσκαρτάρισμα έργων. Όμως το ύψος της εγγυητικής είναι μεγαλύτερο για τους πιο μικρούς παραγωγούς και την αυτοκατανάλωση, η οποία πρέπει να εξαιρεθεί. Η κ. Πέρκα τόνισε ότι θα πρέπει να υπάρξει ειδική εξαίρεση, στο πλαίσιο της βίαιης απολιγνιτοποίησης, για τις λιγνιτικές περιοχές και για υφιστάμενα αιτήματα έως 1 MW. «Παρακαλώ, είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτές τις περιοχές που «έδωσαν φως» σε όλη τη χώρα και υφίστανται τώρα τις συνέπειες», δήλωσε χαρακτηριστικά (αρ.6)

Η κ. Πέρκα συνέχισε με το μέρος Δ’, το πλαίσιο ανάπτυξης Πιλοτικών Θαλάσσιων Πλωτών Φωτοβολταϊκών Σταθμών (Π.Θ.Π.Φ.Σ.), το οποίο περιλαμβάνει πλήθος προβληματικών διατάξεων, με κυριότερες την καθολική απαλλαγή των Π.Θ.Π.Φ.Σ. από περιβαλλοντική αδειοδότηση, τη χωροθέτησή τους εντός προστατευόμενων περιοχών και γενικότερα την αδειοδότηση και λειτουργία τους σύμφωνα μόνο με τις διατάξεις του ν/σ, κατά παρέκκλιση κάθε άλλης γενικής ή ειδικής διάταξης.