Έντονη κινητικότητα παρατηρείται στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις με αφορμή τις κάλπες που θα στηθούν στη γειτονική μας χώρα στις 14 Μαΐου.
Θα στηρίξει η Ουάσιγκτον για μια ΄νέα θητεία τον Ταγίπ Ερντογάν ή θα επενδύσει στην κεμαλική αντιπολίτευση η οποία δεν έχει κατορθώσει ακόμα να ορίσει επικεφαλής της; Και ποια στρατηγική θα ακολουθήσει η Δύση έναντι της Άγκυρας; Η στήλη αναδημοσιεύει από το K-Report των Κώστα Καλίτση και Παύλου Τσίμα, που κυκλοφορεί σε συνδρομητική μορφή:
Το εξώφυλλο του Economist αυτήν την εβδομάδα έχει βαφτεί κόκκινο, με μια μισοφαγωμένη ημισέληνο κι έναν τίτλο που διαπιστώνει τον κίνδυνο η Τουρκία να γλιστρήσει σε ανοιχτά δικτατορικό καθεστώς. Το τεύχος φιλοξενεί ένα μεγάλο αφιέρωμα στη γειτονική μας χώρα και τις επερχόμενες εκλογές σε αυτή και μια ανοιχτή προειδοποίηση προς την κυβέρνηση Μπάιντεν και τις ηγεσίες της Δύσης να δράσουν έγκαιρα, πριν τις εκλογές, να πιέσουν τον Ερντογάν, ο οποίος καταλαβαίνει μόνο τη γλώσσα της ισχύος, ώστε να τον εμποδίσουν να φθάσει στα άκρα για να κερδίσει τις εκλογές και να μετατρέψει την Τουρκία σε «rogue state». Με εμφανή εκνευρισμό, ο εκπρόσωπος της τουρκικής Προεδρίας χαρακτήρισε το δημοσίευμα «νωθρή, ανιαρή και σκόπιμα αδαή απεικόνιση της Τουρκίας». Το αφιέρωμα του Economist εδώ.
Η ασυνήθιστη παρέμβαση του Economist είναι η πιο θεαματική απόδειξη μιας συζήτησης που έχει ανοίξει στη Δύση ως προς τον σωστό τρόπο αντίδρασης στον Ερντογάν.
Δύο απόψεις: Το δίλημμα της Ουάσιγκτον (και συνολικά της Δύσης) καθρεφτίζεται στο πρακτικό και άμεσο θέμα της πώλησης των F-16. Πρέπει η Ουάσιγκτον να συνεχίσει την παραδοσιακή πολιτική της -«κάνουμε τα πάντα, και τα στραβά μάτια αν χρειαστεί, προκειμένου να μην χάσουμε την Τουρκία»- ή ασκούμε τη μέγιστη δυνατή πίεση στον Ερντογάν, εκτιμώντας ότι η Τουρκία έχει μεγαλύτερη ανάγκη τη Δύση απ’ όσο η Δύση την Τουρκία και, συνεπώς, εκείνος στο τέλος θα υποχωρήσει;
Το ερώτημα: Τη δεύτερη άποψη υποστηρίζει ανοιχτά ο Economist. Αλλά και η παραδοσιακή άποψη έχει ακόμα τους υποστηρικτές της -παράδειγμα ένα δημοσίευμα στο έγκυρο The Hill. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η άρνηση του Μπλίνκεν, στο δύσκολο προχθεσινό ραντεβού του με τον Τσαβούσογλου, να πει έστω μια λέξη για τα F-16, υποδηλώνει μια διαφορετική από τη μέχρι τώρα στάση της Ουάσιγκτον, με λιγότερο καρότο και περισσότερο μαστίγιο. Αλλά αυτό είναι νωρίς να το πει κανείς με βεβαιότητα.
Κυρ. Μητσοτάκης: Από ελληνικής πλευράς, η πιο ενδιαφέρουσα εξέλιξη ήταν η περί Τουρκίας απαντήσεις του Κυρ. Μητσοτάκη στη συζήτησή του με τον Φαρίντ Ζακάρια στο Νταβός. Ο πρωθυπουργός είπε με κατηγορηματικό τρόπο ότι «δεν θα πάμε σε πόλεμο με την Τουρκία» ενώ δεν απέκλεισε ελληνοτουρκικό διάλογο και με τον ίδιον τον Ερντογάν, σε περίπτωση εκλογικής νίκης του.
