730 εκατ. άνθρωποι ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, με λιγότερα από 2,15 δολ./ημέρα (785 δολ/χρόνο). 828 εκατ. άνθρωποι υποσιτίζονται, ενώ 3,1 δισ. δεν έχουν λεφτά για να τραφούν υγιεινά. 1 δισ. άνθρωποι έχουν μικρή πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση και απασχόληση. 1 δισ. άνθρωποι ζουν σε περιοχές που είναι εύθραυστες και επηρεάζονται από συγκρούσεις.
Τα παραπάνω στοιχεία περιλαμβάνονται στον Παγκόσμιο Άτλαντα που παρουσίασε η Παγκόσμια Τράπεζα και ο οποίος αναδεικνύει πόσο πίσω είναι ο κόσμος από τους στόχους που θέτει.
Η στήλη αναδημοσιεύει την ανάδειξη των στοιχείων από το Κ-Report των Κώστα Καλλίτση και Παύλου Τσίμα, που κυκλοφορεί καθημερινά σε συνδρομητική μορφή και με πλούσια ύλη, ενώ κάθε Τετάρτη απόγευμα αποστέλλονται στους συνδρομητές και το "Γράμμα από την Τουρκία", με όλα τα νέα από τη γειτονική χώρα:
Το 2015, οι ηγέτες του κόσμου ενέκριναν ομόφωνα την Ατζέντα 2030, με 17 στόχους για έναν κόσμο δικαιότερο, ειρηνικό, με ευημερία και υγεία. Οκτώ χρόνια αργότερα, χτες, η Παγκόσμια Τράπεζα παρουσίασε τον Παγκόσμιο Άτλαντα, εδώ, που δείχνει πώς τα πήγαμε με αυτούς τους 17 στόχους. Τα αποτελέσματα, παρά τα μικρά βήματα, σχολιάστηκαν ως απογοητευτικά:
Τα στοιχεία: 730 εκατ. άνθρωποι ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, με λιγότερα από 2,15 δολ./ημέρα (785 δολ/χρόνο). 828 εκατ. άνθρωποι υποσιτίζονται, ενώ 3,1 δισ. δεν έχουν λεφτά για να τραφούν υγιεινά. 1 δισ. άνθρωποι έχουν μικρή πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση και απασχόληση. 1 δισ. άνθρωποι ζουν σε περιοχές που είναι εύθραυστες και επηρεάζονται από συγκρούσεις.
Η πανδημία: Στην πανδημία εμβολιάστηκε το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά μόνο το 0,3% στις περισσότερες χώρες της Αφρικής. Μετά την ύφεση λόγω πανδημίας, μόλις το 5% της ανθρωπότητας ζούμε σε χώρες που βρίσκονται σε τροχιά επιστροφής ή υπέρβασης στα προ κρίσης επίπεδα της οικονομίας τους.
Υπερθέρμανση: Ο πλανήτης έχει φτάσει στο όριο του συναγερμού, απέχει μόλις 0,4 βαθμούς Κελσίου από το σημείο μη επιστροφής, τους 1,5 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα (1870). Και τα τελευταία 20 χρόνια χάθηκαν δασικές εκτάσεις αντίστοιχες με το μέγεθος της Αιγύπτου.
Η αλληλεγγύη: Ίσως το πιο απογοητευτικό συμπέρασμα είναι ότι η αλληλεγγύη σε αυτόν τον προβληματικό κόσμο βρίσκεται στο ναδίρ: Η στήριξη των πλουσιότερων χωρών (μεταξύ των οποίων είμαστε κι εμείς, η Ελλάδα) προς τις φτωχότερες χώρες του κόσμου είναι χαμηλότερη από τα προ της πανδημίας επίπεδα, μετά βίας βρίσκεται λίγο πάνω από τα μισά του στόχου που είχε τεθεί το 2015.
