Πυκνώνουν οι συναντήσεις των Ολλανδών με ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), αναζητώντας συνεργασίες για ανάπτυξη πλωτών αιολικών πάρκων, δίχως, ωστόσο, να αποκλείουν και συμπράξεις για χερσαία έργα ΑΠΕ
«Ρελάνς» προετοιμάζεται να κάνει η Shell στην ελληνική αγορά ενέργειας. Οι Ολλανδοί, οι οποίοι είχαν αποχωρήσει από τις δραστηριότητές τους στη χώρα μας το 2018, επανέρχονται εστιάζοντας, αυτήν τη φορά, στους αέρηδες του Αιγαίου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι συναντήσεις με ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), αναζητώντας συνεργασίες για ανάπτυξη υπεράκτιων αιολικών πάρκων, δίχως ωστόσο να αποκλείουν και συμπράξεις για από κοινού ανάπτυξη έργων ΑΠΕ ή και ευκαιρίες για εξαγορά αδειοδοτικά ώριμων χερσαίων έργων στην ηπειρωτική χώρα ή στα νησιά.
Σε κάθε περίπτωση, όπως αναφέρουν πηγές της αγοράς, το ενδιαφέρον τους εστιάζει στα θαλάσσια αιολικά. Άλλωστε, ο διεθνής πετρελαϊκός κολοσσός έχει εδώ και καιρό αρχίσει να μετατοπίζει σταδιακά τα επενδυτικά του πλάνα προς τις ΑΠΕ, με δεδομένο ότι έχει θέσει ως στόχο τις μηδενικές εκπομπές έως το 2050. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2020 συμφώνησε σε 15ετή συνεργασία με τη βρετανική SSE Renewables και τη νορβηγική Equinor, προκειμένου να λάβει μερίδιο 20% στο μεγαλύτερο αιολικό πάρκο στον κόσμο, το οποίο κατασκευάζεται στη Βόρεια Θάλασσα, το Dogger Bank των 3.6 GW (γιγαβάτ).
Επίσης, πριν λίγους μήνες συμφώνησε να εξαγοράσει το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών σε πλωτό αιολικό πάρκο 1 GW στην Κελτική Θάλασσα, στα νότια παράλια της Ιρλανδίας. Η Shell είχε αρχίσει να δραστηριοποιείται στον τομέα των υπεράκτιων αιολικών το 2000 συμμετέχοντας στην κοινοπραξία που εγκατέστησε την πρώτη θαλάσσια ανεμογεννήτρια στα νερά της Βρετανίας. Έκτοτε συνεχίζει να επενδύει σε αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα, δίχως ωστόσο να εγκαταλείψει τον κύριο κορμό των πετρελαϊκών δραστηριοτήτων της.
Την ίδια τακτική, άλλωστε, ακολουθούν και άλλοι πετρελαϊκοί κολοσσοί όπως η Repsol, η Total, η Equinor, οι οποίοι «πρασινίζουν» το χαρτοφυλάκιό τους, επιχειρώντας να ευθυγραμμιστούν με τις επιταγές της Συμφωνίας του Παρισιού για την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής αλλά και του ευρωπαϊκού Green Deal.
Πάντως, το ενδιαφέρον της Shell για την Ελλάδα, όπως διαφαίνεται, έχει επανακάμψει. Η πολυεθνική, η οποία συμμετείχε μέσω της SHELL GAS B.V. στο μετοχικό κεφάλαιο της «Φυσικό Αέριο» (πρώην ΕΠΑ Αττικής) και της Εταιρείας Διανομής Αερίου (ΕΔΑ) Αττικής είχε αποχωρήσει από την ελληνική αγορά το 2018, πουλώντας το ποσοστό της (49%) στις δύο εταιρείες, για 150 εκατ. ευρώ στη ΔΕΠΑ. Είχε προηγηθεί το 2010 η πώληση στη Μότορ Οιλ των δραστηριοτήτων της στην εμπορία καυσίμων καθώς και των πρατηρίων. Ωστόσο, εμφανίστηκε και πάλι, ως μία εκ των διεκδικητών της ΔΕΠΑ Εμπορίας, ενώ το τελευταίο διάστημα ρίχνει …άγκυρες και για ανάπτυξη θαλάσσιων αιολικών στο Αιγαίο.
Και δεν είναι η μοναδική που δείχνει επενδυτικό ενδιαφέρον για υπεράκτια αιολικά πάρκα. Ήδη από τον περασμένο Μάρτιο η ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή ανακοίνωσε συνεργασία με την Ocean Winds, η οποία αποτελεί joint venture της πορτογαλικής EDP Renewables και της γαλλικής ENGIE, για την από κοινού ανάπτυξη πλωτών αιολικών πάρκων, σε ελληνικά νερά, δυναμικότητας άνω του 1,5 GW σε βάθος δεκαετίας.
Με τους ανέμους του Αιγαίου «φλερτάρουν» επίσης πολλοί ξένοι όμιλοι όπως είναι η Equinor, η δανέζικη Copenhagen Offshore Partners, η ισπανική Iberdrola, η Ideol, η Innogy και οι αμερικανικές Principal Power, Quantum και BlueFloat. Αλλά και εγχώριοι «παίκτες» είναι ετοιμοπόλεμοι, όπως η ΔΕΗ Ανανεώσιμες, ο όμιλος Κοπελούζου, η Mytilineos (βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις με μεγάλο ξένο όμιλο του κλάδου), η Motor Oil, τα ΕΛΠΕ, η ΕΝΤΕΚΑ κ.ά.
Το ενδιαφέρον ξένων εταιρειών για να …ακτινογραφήσουν τις ελληνικές θάλασσες έχουν εκφράσει στο ενεργειακό επιτελείο της κυβέρνησης και αξιωματούχοι άλλων χωρών που έχουν περάσει το κατώφλι του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ), όπως ο Αμερικανός, ο Γερμανός και ο Νορβηγός πρέσβης, η πρέσβειρα της Κίνας, και μόλις την περασμένη εβδομάδα η Βελγίδα αναπληρώτρια πρωθυπουργός.
Άλλωστε, το υψηλό κόστος της επένδυσης βαίνει διαρκώς μειούμενο, με τη συμβουλευτική εταιρεία Navigant να προβλέπει ότι το σταθμισμένο κόστος ενέργειας από πλωτά αιολικά στο Αιγαίο θα είναι 76 ευρώ/MWh το 2030 και θα μειωθεί στα 46 ευρώ/MWh το 2050. Η ίδια μελέτη που έγινε για λογαριασμό της ΕΕ, υπολογίζει το διαθέσιμο θαλάσσιο δυναμικό για πλωτά αιολικά στη χώρα μας στα 263 GW.
Ωστόσο, για να προχωρήσουν οι συγκεκριμένες επενδύσεις θα πρέπει να ολοκληρωθεί από το ΥΠΕΝ το ρυθμιστικό και κανονιστικό πλαίσιο, το οποίο, όπως αναφέρουν στελέχη του, δεν αναμένεται να είναι έτοιμο πριν το φθινόπωρο.
Μάχης Τράτσα / Οικονομικός Ταχυδρόμος
