Την ίδια χρονιά εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ και η Τουρκία, ενώ το 2020 μέλος του ΝΑΤΟ έγινε και η Βόρεια Μακεδονία.

Είναι λοιπόν ένα μεγάλο και σοβαρό ζήτημα να εξετάσουμε ως χώρα, γιατί οι σύμμαχοι μας στο ΝΑΤΟ δεν τηρούν τα όσα προβλέπει το «δόγμα» του, μεταξύ των οποίων είναι και η δέσμευση στις αρχές και αξίες του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και της Ιδρυτικής Συνθήκης ΝΑΤΟ και επιβεβαίωση του σεβασμού της ανεξαρτησίας, της εδαφικής ακεραιότητας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου.

Γιατί συνεχώς και αδιαλείπτως οι κατά καιρούς ηγεσίες του ΝΑΤΟ δεν αντιμετωπίζουν την ακραία επιθετικότητα της Τουρκίας και προσφάτως δεν παρεμβαίνουν στην προκλητικότητα της Βόρειας Μακεδονίας;

Μέχρι και χθες, στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον ο νέος πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας, έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τη διεθνή Συμφωνία των Πρεσπών και αποκάλεσε τη χώρα του σκέτο «Μακεδονία», χωρίς κανένας ΝΑΤΟϊκος σύμμαχος να παρέμβει, με εξαίρεση των Έλληνα πρωθυπουργό που καυτηρίασε την συμπεριφορά αυτή.

Αλλά αυτό δεν αρκεί. Εμείς αντιδρούμε γιατί είμαστε οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και ταυτόχρονα θιγόμενοι. Οι σύμμαχοι μας στο ΝΑΤΟ έχει σημασία πως αντιδρούν, Και αυτοί δεν κάνουν τίποτα.

Αν έτσι συμπεριφέρονται οι σύμμαχοι, τότε τι να τους κάνεις τους εχθρούς;

Όσο για τα πεπραγμένα της Τουρκίας είναι αναρίθμητα σε βάρος της χώρας μας και ουδέποτε το ΝΑΤΟ δεν έκανε ούτε καν τον κόπο έστω και «να της τραβήξει το αυτί» όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός.

Και γεννάται έτσι εύλογα το ερώτημα. Εχθροί μας είναι οι Ρώσοι και οι Κινέζοι που δεκαετίες τώρα στοχοποιούνται από την «Ατλαντική Συμμαχία» ή οι Τούρκοι και οι Βορειομακεδόνες που διεκδικούν ανιστόρητα αιτήματα σε βάρος μας, ενώ οι άλλοι «σύμμαχοι» κάνουν ότι δεν ακούνε και δεν βλέπουν;

Και για να γενικεύσουμε το ζήτημα της ύπαρξης και δράσης του ΝΑΤΟ. Μπορεί να νοιώθει κάποιος πολίτης του λεγόμενου «ελεύθερου κόσμου» ασφαλής, όταν στην ουσία επικεφαλής της Συμμαχίας είναι σήμερα ο γηραιός πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν με τα γνωστά προβλήματα ηλικίας που αντιμετωπίζει;

Ακόμη και χθες, στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ ενώ βράβευε τον απερχόμενο γενικό γραμματέα του Στόλτενμπεργκ, διάβασε από την ομιλία που του είχαν γράψει τις συμβουλές των συμβούλων του για το πως πρέπει να γίνει η βράβευση.

Μπορεί να νοιώθει κανείς ασφαλής όταν διαπιστώνει ότι οι όποιες αποφάσεις και δράσεις της Συμμαχίας χαρακτηρίζονται από την ασάφεια και αναβλητικότητα; Και πάλι χθες, απλώς επαναλήφθηκε η πρόθεση του ΝΑΤΟ να εντάξει την Ουκρανία στις τάξεις του, αλλά χωρίς κανένα χρονοδιάγραμμα.

Και κυρίως μπορεί να νοιώθει κανείς ασφαλής όταν ρεπορτάζ της Wall Street Journal, που είδε το φως της δημοσιότητας επισημαίνει πως τα υπερσύγχρονα δυτικά όπλα που φτάνουν στο ουκρανικό, πλέον δεν έχουν καθόλου καλή τύχη, καθώς οι Ρώσοι καταφέρνουν να τα εξουδετερώνουν λόγω της υψηλής τεχνογνωσίας που κατέχουν;

Ακόμη πιο εκφοβιστικό είναι το σημείο του δημοσιεύματος του έγκυρου αμερικανικού μέσου ενημέρωσης που αναφέρει πως ο Ουίλιαμ Πλάντε, αναπληρωτής υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ υπεύθυνος για την Απόκτηση και τη Συντήρηση εξοπλισμών παραδέχτηκε πρόσφατα τις επιτυχίες της Ρωσίας έναντι των πυρομαχικών ακριβείας της Δύσης, υπογραμμίζοντας πως «οι Ρώσοι έχουν γίνει πολύ, πολύ καλοί».

Και όλος ο πλανήτης γνωρίζει επίσης [πως και οι Κινέζοι στην τεχνολογία είναι επίσης πολύ, πολύ καλοί.

Μέχρι τώρα –και μετά τη διάλυση την 1η Ιουλίου 1991 του Συμφώνου της Βαρσοβίας που ήταν το αντίπαλο δέος του ΝΑΤΟ- άλλη διευρυμένη αμυντική συμμαχία στον πλανήτη δεν υπήρξε.

Το εφιαλτικό ερώτημα είναι μήπως μες τις δράσεις του το ΝΑΤΟ χωρίσει ξανά τον κόσμο δε δυο στρατόπεδα με ολέθριες συνέπειες;