Με απλά λόγια πήγε και μίλησε στους ισχυρούς της αγοράς, ενώ λίγες μέρες πριν είχε αποφύγει να παραστεί στην εκδήλωση απονομής βραβείων επιχειρηματικότητας του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, προφανώς απαξιώνοντας τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες.

Για την έξωθεν καλή μαρτυρία πάντως ‘έστειλε ως εκπρόσωπο του τον Τάκη Θεοδωρικάκο, ενώ στην εκδήλωση των μικρομεσαίων επιχειρηματιών παραβρέθηκαν και ο Κώστα Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς, εσωκομματικοί επικριτές του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως και ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Νίκος Παππάς από την αντιπολίτευση.

Αν αυτές οι επιλογές του πρωθυπουργού δεν είναι απαξίωση των μικρομεσαίων και επιβράβευση των ολιγαρχών, τότε τι είναι;

Όσον αφορά την ομιλία του στους ισχυρούς του ΣΕΒ , ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όσο και αν προσπάθησε να λειάνει τις γωνίες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του που έχει ως κεντρικό άξονα την απόλυτη κυριαρχία των ισχυρών της αγοράς απέναντι στα αιτήματα των εργαζομένων και της κοινωνίας δεν τα κατάφερε.

Ο πρωθυπουργός είπε κάποια μισόλογα προς άγραν ψήφων για «ευχαριστημένους και παραγωγικούς εργαζομένους», αλλά στο δια ταύτα επανεπιβεβαίωσε την πάγια θέση και πολιτική του πως «είμαι ένας πολιτικός ο οποίος πιστεύει όσο λίγοι στην ελεύθερη οικονομία στο πλαίσιο μιας φιλελεύθερης πολιτικής που συνδυάζει την ανάπτυξη της χώρας με την ατομική προκοπή των πολιτών».

Για την φιλελεύθερη πολιτική του έδωσε διαπιστευτήρια και στο λόγια ενώ των ισχυρών του ΣΕΒ, υπενθυμίζοντας πως « οι κυβερνητικές δεσμεύσεις γίνονται ήδη πραγματικότητα ότι μειώθηκαν ήδη σημαντικά οι συντελεστές στα επιχειρηματικά κέρδη στα μερίσματα».

Αντίθετα για την άκρως αναγκαία ενίσχυση των εισοδημάτων των εργαζομένων με αυξήσεις μισθών και ημερομισθίων, που στην Ελλάδα βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είπε κάποιες αοριστολογίες του τύπου «η πρόοδος των επιχειρήσεων οφείλει να μεταφράζεται σε καλύτερους μισθούς και συνθήκες εργασίας. Είναι κάτι που σε ένα βαθμό το βλέπουμε ήδη, αλλά η σύγχρονη επιχειρηματικότητα έχει πια χρέος να κάνει συμμέτοχο τους υπαλλήλους μιας εταιρείας στην πρόοδό της».

Τώρα που είδε ο πρωθυπουργός των ελίτ πως οι μεγάλες επιχειρήσεις προσφέρουν καλύτερους μισθούς, μόνο αυτός γνωρίζει.

Η αναφορά του αυτή, προφανώς έγινε για να μην δυσαρεστήσει τους ισχυρούς επιχειρηματίες του ΣΕΒ, όταν έκανε λόγο για τα κέρδη τους –υπερκέρδη στην πραγματικότητα.

Καταλήγοντας πάντως έδειξε την προτίμηση του για το ισχυρό κεφάλαιο και την αδιαφορία του για τους εργαζομένους αφού παρότρυνε τους επιχειρηματίες μέλη του ΣΕΒ «το μεγαλύτερο μέρος τους (των κερδών) να επενδύεται ξανά στις επιχειρήσεις, να εκσυγχρονίζονται εγκαταστάσεις να τονώνεται η έρευνα, να επενδύεται στην καινοτομία».

Πάλι στις ισχυρές επιχειρήσεις λοιπόν ήταν στραμμένο το ενδιαφέρον του πρωθυπουργού και όχι στους εργαζομένους που στην Ελλάδα που είναι από τους χειρότερα αμειβόμενους σε ευρωπαϊκό επίπεδο.