Από τις διεργασίες που βρίσκονται εν εξελίξει στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά και την εν γένει στάση του πρωθυπουργού, διαφαίνεται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα προβεί σε ένα προσχηματικό ανασχηματισμό, προκειμένου να δώσει την αίσθηση μιας νέας αρχής για την κυβέρνηση του μετά και την καταψήφιση της πρότασης δυσπιστίας στη Βουλή, που ο ίδιος θέλει να θεωρεί πως αποτέλεσε «συγχωροχάρτι» για τα πεπραγμένα της κυβερνώσας παράταξης στο έγκλημα των Τεμπών, που προκάλεσε τα μεγαλύτερα συλλαλητήρια των τελευταίων δεκαετιών.
Αν επαληθευτούν οι πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας –και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επαληθευτούν- ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όχι μόνο δεν σκοπεύει να αλλάξει πολιτική, αλλά θα επιμείνει στην υλοποίηση των σχεδιασμών του, ακολουθώντας τις πάγιες, καταδικαστέες από την κοινωνία, πρακτικές του.
Ο επικείμενος ανασχηματισμός όπως αναφέρουν αξιόπιστες πληροφορίες, θα χαρακτηρίζεται, από την ενδυνάμωση του λεγόμενου «επιτελικού κράτους», δηλαδή την ενίσχυση της «ομάδας» του πρωθυπουργού στο Μέγαρο Μαξίμου με την είσοδο επιπλέον προσώπων που θα έχουν ως βασική «δουλειά» τον πλήρη έλεγχο όλων των υπουργών και υφυπουργών, παλαιών που θα παραμείνουν στα «πόστα» τους και νέων που θα μπουν στην κυβέρνηση με τον ανασχηματισμό.
Το ποια θα είναι τα πρόσωπα που θα φύγουν και ποια αυτά που θα μπουν στην κυβέρνηση, προφανώς και έχει μικρή σημασία, αφού όλες ανεξαιρέτως οι αποφάσεις θα εξακολουθήσουν να λαμβάνονται από το «επιτελικό κράτος» του Μεγάρου Μαξίμου και στις πολιτικές ηγεσίες των υπουργείων, όπως συμβαίνει καθ όλη τη διάρκεια της πρωθυπουργικής θητείας του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν θα δίνεται κανένα περιθώριο πρωτοβουλιών.
Οι αλλαγές στους υπουργικούς θώκους θα πρόκειται για μια απλή «ανακύκλωση» προσώπων στα υπουργεία με τους νέους υπουργούς να λαμβάνουν εντολές για το πως θα ασκήσουν τα καθήκοντα τους.
Η κοινωνία, όμως, είναι πλέον ηλίου φαεινότερο πως δεν επιζητά να δει τον Μανωλιό να αλλάζει βάζοντας τα ρούχα του αλλιώς, όπως λέει και η λαϊκή παροιμία, αλλά απαιτεί όπως κατέδειξαν τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια ριζικές αλλαγές και στον τρόπο διακυβέρνησης και στις πολιτικές αποφάσεις που λαμβάνονται.
Απαιτεί κράτος δικαίου, λογοδοσία, φραγμό στην ασυδοσία των ισχυρών, διάχυση των ωφελειών της ανάπτυξης σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, ίσες ευκαιρίες, κοινωνικές παροχές και ασφάλεια.
