Θέλει να πιστεύει πως ο άγριος εμπορικός πόλεμος που ξεκίνησε, πρωτίστως με την Κίνα, αλλά και με όλες τις άλλες χώρες της υφηλίου, θα έχει νικηφόρα έκβαση υπέρ των Ηνωμένων Πολιτειών, απλά και μόνο επειδή θεωρεί ότι είναι ακόμη η ισχυρότερη οικονομικά χώρα του πλανήτη.
Πέφτει μάλιστα σε πρωτοφανή χαμηλά επίπεδα για πολιτικό άνδρα - πόσο μάλλον για τον επικαλούμενο «πλανητάρχη» - προσβάλλοντας όλους τους άλλους πολιτικούς ηγέτες, για τους οποίους δήλωσε πως «του φιλούν τον κ@λο για μια συμφωνία για τους δασμούς».
Και δυστυχώς για ορισμένους από αυτούς τους ηγέτες μπορεί να έχει και δίκιο, ο Ντόναλντ Τραμπ, αφού υπάρχουν πολλοί «προσκυνημένοι» και μέσα στην Ευρωπαϊκή ‘Ένωση που ενώ τους φτύνει αυτοί καμώνονται πως βρέχει και σκουπίζονται.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν είναι ικανοί να ομονοήσουν και να αντιμετωπίσουν την αμερικανική επίθεση παρά μόνο σε επικοινωνιακό επίπεδο, με τις έριδες στο εσωτερικό της ΕΕ να μαίνονται και να απομειώνουν κάθε προσπάθεια αντίδρασης.
Συνεχίζουν να αντιδρούν με χαμηλούς τόνους πράγμα που φάνηκε και χθες όταν ως απάντηση στους δασμούς του Τραμπ ύψους 26 δισ. ευρώ η ΕΕ ανακοίνωσε χαμηλότερους δασμούς 21 δισ. ευρώ.
Μάλιστα, ορισμένοι ηγέτες, όπως ο Όρμπαν, η Μελόνι, αλλά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης «γλυκοκοιτάζουν» προς τον Τραμπ, άλλοι ευθέως και άλλοι κρατώντας τα προσχήματα, σπεύδοντας να τον αποθεώσουν και να τον συναντήσουν όταν τους δεχτεί ή διατυπώνοντας θεωρίες περί «win-win» συμφωνίες, που ο Αμερικανός πρόεδρος ήδη έχει απορρίψει αφού έχει διατυπώσει ως βασική του αρχή η «Αμερική πάνω από όλα».
Μόλις προχθές, άλλωστε ο Ντόναλντ Τραμπ απέρριψε την πραγματικά δίκαιη πρόταση της ΕΕ για μηδενικούς δασμούς και από τις δύο πλευρές.
Με την Ευρώπη φαίνεται λοιπόν, πως ο Τραμπ πράγματι τα βρίσει εύκολα. Όμως, ο βασικός στόχος του να κάμψει την ισχυρή πλέον -είτε το θέλει είτε δεν το θέλει- Κίνα, δεν φαίνεται πως είναι εύκολο να επιτευχθεί.
Οι Κινέζοι έχοντας συγκριτικά πλεονεκτήματα απέναντι στις ΗΠΑ το εξευτελιστικά χαμηλό κόστος παραγωγής, το τεράστιο σε αριθμό εργατικό δυναμικό, την φθηνή ενέργεια –και λόγω Ρωσίας-, την επάρκεια κρίσιμων πρώτων υλών, αλλά και πλέον την υψηλή τεχνολογία, δεν είναι διατεθειμένοι να υποταχθούν στα «θέλω» του προέδρου των ΗΠΑ.
Και σε κάθε ανακοίνωση από μέρους του Τραμπ για αύξηση των δασμών των κινεζικών προϊόντων απαντούν άμεσα με ισάξια αύξηση των δασμών των αμερικανικών προϊόντων.
Ένα σκληρό μπρα ντε φερ που κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποιον θα αναδείξει νικητή. Και αυτό γιατί πλέον ίσως ο φερόμενος ως ισχυρός δεν είναι τόσο ισχυρός όσο νομίζει για να επιβάλλει σε όλους το δικό του δίκιο.
ΥΓ. Ο Τραμπ επιχειρεί να εφαρμόσει και την γνωστή αρχή του «διαίρει και βασίλευε», παίρνοντας με το μέρος του τον άλλο μεγάλο διαχρονικά εχθρό των ΗΠΑ, την Ρωσία. Αλλά και εδώ τα πράγματα έχουν περιπλακεί. Ενώ αρχικά φαινόταν μια προσέγγιση Τραμπ-Πούτιν με στόχο την απομάκρυνση της Ρωσίας από την Κίνα, το σενάριο δεν του βγαίνει.
