Δεν είναι μόνο ότι η ακροδεξιά αναρριχήθηκε στην ηγεσία μιας χώρας όπως η Σουηδία, που επί δεκαετίες υπήρξε το …άνδρο της σοσιαλδημοκρατίας και ένα κράτος παράδειγμα για την ανεκτικότητά του και τα δικαιώματα των πολιτών.

Είναι πως σε λίγες ημέρες όλα δείχνουν πως ακροδεξιό πρωθυπουργό θα έχει και η Ιταλία, με ότι αυτό σημαίνει για τη δημοκρατία στην Ευρώπη, αλλά και για τα επιπλέον εμπόδια που θα υπάρξουν στη λήψη αποφάσεων στο Συμβούλιο Κορυφής.

Το δε ΔΝΤ προειδοποιεί για κοινωνικές αναταραχές λόγω της ενεργειακής κρίσης στον πολύ δύσκολο χειμώνα που έρχεται.

Η ΕΕ δείχνει να είναι χωρίς στρατηγική, να οπισθοδρομεί ως προς την ενοποίηση που έχει ξεκινήσει και να έχει κάθε χρόνο όλο και μεγαλύτερο έλλειμμα ηγεσίας.

Ακόμα και στην ενεργειακή κρίση αδυνατεί να χαράξει μια ενιαία πολιτική, τη στιγμή που η Κομισιόν αδυνατεί να ασκήσει το νομοθετικό της ρόλο και η κάθε χώρα μέλος δίνει προτεραιότητα στα συμφέροντά της.

Δεν είναι, μάλιστα, λίγοι αυτοί που επιμένουν πως αν δεν αλλάξουν δομές, πολιτικές και πρόσωπα, η Σουδία και η Ιταλία δεν θα είναι παρά μόνο η αρχή!