Στις 9 Μαΐου ο Εμμανουέλ Μακρόν είχε προτείνει ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας (ΕΚΠ).

Ο Γάλλος πρόεδρος αποσκοπούσε στο «να γλυκάνει το χάπι» σε χώρες που η ΕΕ δεν σκοπεύει να τις δεχθεί ως μέλη της, ενώ τους το είχε υποσχεθεί.

Πρώτα από όλα βεβαίως στην Ουκρανία, τη Γεωργία και τη Μολδαβία, τις έξι χώρες των Βαλκανίων κοκ.

Με παρέμβαση του Βερολίνου,αλλά και του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ωστόσο, στην ΕΠΚ προσκαλείται και η Τουρκία.

Η Σύνοδος της ΕΠΚ θα συνεδριάσει στις 7 Οκτωβρίου στην Πράγα, παράλληλα με το έκτακτο Συμβούλιο Κορυφής της ΕΕ (6 και 7 Οκτωβρίου), με την τσεχική προεδρία να έχει αναλάβει τις επαφές με τα υπό ένταξη μέλη στην ΕΠΚ.

Τι θα γίνει, λοιπόν με την ένταξη της Τουρκίας στο «κατώφλι» της ΕΕ, στην ΕΠΚ και τη συμμετοχή του Ταγίπ Ερντογάν στην πρώτη Σύνοδό της, στις 7 Οκτωβρίου στην Πράγα;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που συζήτησε αυτό το θέμα στη συνάντησή του με τον Εμμανουέλ Μακρόν στο Παρίσι -και παλαιότερα με τον Γερμανό Καγκελάριο Όλαφ Σόλτς- κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του στη ΔΕΘ έθιξε ακροθιγώς το θέμα, χωρίς να λάβει ξεκάθαρη θέση.

Μπορεί, όμως, τελικά η ελληνική κυβέρνηση να δεχθεί την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΠΚ χωρίς καν ανταλλάγματα;

Έχει η Αθήνα στρατηγική έναντι της Άγκυρας, πέραν του να λάβει δηλώσεις στήριξης ξένων ηγετών και πέραν της συνεχούς αύξησης των εξοπλισμών;
Δυστυχώς όχι...