Κάποιοι έγραψαν για προκλητική ενέργεια από πλευράς της Τουρκίας, άλλοι ότι «φοβήθηκε» τον Μητσοτάκη ο Ερντογάν και δεν παραβίασε την δυνητική κυριαρχία της ελληνικής ΑΟΖ.
Ως συνήθως, χαμένοι στον μεγαλοϊδεατισμό μας, ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου, δεν βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας, ενώ η γειτονική χώρα χαράσσει μια μακρόπνοη πολιτική, που εκτός της εξωτερικής της πολιτική, υλοποιεί μακρόπνοα και την ενεργειακή της πολιτική.
Οι επενδύσεις τα τελευταία χρόνια της Τουρκίας, σε ερευνητικά και εξορυκτικά πλοία, μόνο τυχαίες δεν είναι. Αυτό τουλάχιστον επισημαίνουν πρόσωπα που γνωρίζουν καλά τις σκέψεις του Τούρκου Προέδρου στον ενεργειακό τομέα.
Όπως σημειώνουν, η υλοποίηση του ενεργειακού σχεδιασμού και των επενδύσεων στον συγκεκριμένο τομέα για την Άγκυρα έχει διττή στόχευση.
Από τη μία, είναι να καταστεί η Τουρκία αυτάρκης ενεργειακά και να μην αναγκάζεται να εισάγει ενεργειακούς πόρους και ενέργεια, πληρώνοντας τα ακριβά, αυξάνοντας το έλλειμα του εξωτερικού εμπορίου και συνολικά την προοπτική της τουρκικής οικονομίας στο μέλλον.
Αυτό, τουλάχιστον μέχρι τώρα, ήταν το αφήγημα που χρησιμοποιήθηκε από τον Τούρκο Πρόεδρο, για να εξηγήσει τις τόσες επενδύσεις σε πλοία και εξοπλισμό. Ευτυχώς για τον Ερντογάν, η ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη Μαύρη Θάλασσα, εκπλήρωσε τις προσδοκίες του, δίνοντας του τη δυνατότητα να προχωρήσει και στο δεύτερο στόχο που είχε θέσει από πριν.
Ένας στόχος που έρχεται να βάλει την Τουρκία στο κλαμπ των χωρών και των εταιριών, που μπορούν να ερευνούν, να ανακαλύπτουν, να εξορύσσουν και να εμπορεύονται ορυκτά καύσιμα, πετρέλαιο ή φυσικό αέριο.
Αν και φαίνεται, από μια πρώτη ματιά, ένα δύσκολο εγχείρημα, η Τουρκία με τον ενεργειακό της στόλο, την τεχνογνωσία, τις υποδομές αλλά και την εμπειρία που θα αποκτηθεί τόσο στους τομείς της έρευνας και της εξόρυξης όσο και του προσωπικού, θα αποτελέσει πρόκριμα για την Άγκυρα να εργαστεί στον ενεργειακό τομέα σε τρίτες χώρες.
Η Τουρκία, η οποία με τα πλοία που έχει αγοράσει έχει καταστεί μια από τις ισχυρές δυνάμεις στον κόσμο στον τομέα αυτό, έχει αποκτήσει στην πραγματικότητα κι ένα σημαντικό ποσοστό τεχνογνωσίας και εμπειρίας με τις δραστηριότητες έρευνας και παραγωγής που βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και αρκετό καιρό στην ίδια τη χώρα.
Οι δραστηριότητες, οι οποίες ξεκίνησαν με ξένο προσωπικό και εισαγόμενα συστήματα ως απαίτηση του τομέα, συνεχίζονται σήμερα με προσωπικό από την Τουρκία αλλά και τουρκικό εξοπλισμό, σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι πριν, χάρη στην αυξανόμενη βαρύτητα που ρίχνουν στον τομέα η ΤΡΑΟ και οι κατασκευαστές εγχώριων εθνικών συστημάτων, όπως το υποβρύχιο «Κασίφ-3» που θα συνοδέψει το Αμπντουλχαμίντ Χαν στο ταξίδι του στη Μεσόγειο.
Όπως έχει τονίσει συχνά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο δρόμος της Τουρκίας για να γίνει ένα παγκόσμιο εμπορικό σήμα στον τομέα της ενέργειας περνά μέσα από αυτές τις εμπειρίες, καθώς οι ικανότητες που έχουν αποκτηθεί από το προσωπικό και τα δικά της συστήματα μπορεί να οδηγήσει τη χρήση αυτών των ικανοτήτων σε τρίτες χώρες στο μέλλον.
Στο σημείο αυτό, η πρόσφατη δήλωση του Υπουργού Ενέργειας Μπαϊρακτάρ ότι «οδεύουμε προς μια νέα εποχή στην οποία η Τουρκία θα είναι παραγωγός, διαχειριστής και ιδιοκτήτης πόρων πετρελαίου και φυσικού αερίου σε διάφορες γεωγραφικές περιοχές» έχει ιδιαίτερη σημασία και δείχνει τον βαθύτερο σχεδιασμό.
Έναν σχεδιασμό που στοχεύει στο να γίνει η Τουρκία ένα παγκόσμιο brand για την «υπεράκτια» εξερεύνηση, ανακάλυψη και παραγωγή, ανοίγοντας μια νέα εποχή για την χώρα, στην ενεργειακή διπλωματία όπως και στις οικονομικές συνεργασίες.
Πέρα όμως από τον ενεργειακό τομέα, με τον τρόπο αυτό ενισχύεται ταυτόχρονα και η αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας, μέσω της τεχνογνωσίας που αποκτάται σε συστήματα που είναι διπλής χρήσης.
Για παράδειγμα, το Κασίφ-3, το οποίο θα πλεύσει στη Μεσόγειο μαζί με το γεωτρύπανο Αμπντουλχαμίντ Χανν, το μη επανδρωμένο υποβρύχιο ρομπότ της Armelsan, το οποίο έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Τουρκίας για τις γεωτρήσεις σε μεγάλα βάθη, δείχνει σαφώς τι είδους αποδόσεις μπορούν να αποφέρουν τέτοιες εμπειρίες.
Το Κασίφ-3 είναι το τρίτο μη επανδρωμένο υποβρύχιο της εταιρίας μετά το πρώτο που συνόδεψε το γεωτρύπανο Φατίχ και το δεύτερο που εξερεύνησε σε μεγάλα βάθη μαζί με το γεωτρύπανο Κανουνί.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Armelsan το ποσοστό εντοπισμού κοιτασμάτων από το 53% που είχε το Κασίφ-1 εκτινάχθηκε στο 70% για το Κασίφ-3. Επιπλέον το τρίτο μοντέλο αναπτύχθηκε με υβριδικό κινητήρα, κάτι που μόνο 3 με 4 χώρες μπορούν να παράγουν τέτοιου είδους υβριδικές πλατφόρμες.
Τα συγκεκριμένα μη επανδρωμένα υποβρύχια έχουν μια παρόμοια πορεία με τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, που η ανάπτυξη τους έγινε λόγω των σοβαρών δυσκολιών που αντιμετώπισε η Τουρκία στην απόκτηση αλλά και την λειτουργία τους, με τα εμπάργκο σε οπλικά συστήματα.
Όπως εξηγούν ειδικοί επί του θέματος, τα μη επανδρωμένα υποβρύχια όπως και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, καταγράφουν ευαίσθητες πληροφορίες, οι οποίες όταν τα σκάφη αυτά είναι ξένης παραγωγής, μπορούν πιο εύκολα να μεταβιβάζονται σε τρίτες χώρες. Άρα η εγχώρια παραγωγή των συγκεκριμένων μη επανδρωμένων συστημάτων, διασφαλίζει εν πολλοίς την μυστικότητα των δραστηριοτήτων τους.
Όπως γίνεται κατανοητό, η ανάπτυξη στο πεδίο αυτών των συστημάτων, τα ισχυροποιεί και τα βελτιώνει σε πιο προηγμένο επίπεδο, αναβαθμίζοντας τη θέση της Τουρκίας και σε αυτόν τον τομέα τα επόμενα χρόνια, ενισχύοντας συγχρόνως και την οικονομίας της.
