«Η συζήτηση για την ενεργειακή πολιτική του 2020, πρέπει να γίνει στο πλαίσιο της απόφασης για μία κλιματικά ουδέτερη Ευρώπη το 2050, μιας απόφασης που θα επιφέρει ριζικές αλλαγές στους τομείς που συνδέονται με το περιβάλλον και την ενέργεια, αλλά και γενικότερα στην οικονομία της Ένωσης και κάθε κράτους-μέλους», υπογραμμίζει ο Σωκράτης Φάμελλος, σε άρθρο του για τις προκλήσεις του ενεργειακού τομέα το 2020.
Επισημαίνει ότι η ενσωμάτωση του στόχου της κλιματικής ουδετερότητας στο παραγωγικό μας μοντέλο συνεπάγεται σοβαρές αλλαγές στον τρόπο που ζούμε (καταναλωτικό πρότυπο, μεταφορές, κατοικία) και παράγουμε, ενώ τονίζει ότι ο στόχος, που φαίνεται να είναι κοινός, διαφέρει ως προς τις αναγνώσεις του, και αντίστοιχα, την οδό που θα μας οδηγήσει στη βιώσιμη ανάπτυξη. «Οφείλουμε να εξασφαλίσουμε ότι η μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα θα είναι βιώσιμη και στα τρία επίπεδα, οικονομικό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό».
Τονίζει ότι ο ενεργειακός σχεδιασμός «οφείλει να απαντάει στο ενεργειακό τρίλημμα (energy trilemma), δηλαδή στην εύρεση της χρυσής τομής μεταξύ της κλιματικής, περιβαλλοντικής βιωσιμότητας, της ενεργειακής ασφάλειας (εφοδιασμού), και της εξασφάλισης πρόσβασης στο αγαθό της ενέργειας σε χαμηλό κόστος.»
Σημειώνει ότι για την κυβέρνηση της ΝΔ η υλοποίηση του ενεργειακού σχεδιασμού «αφήνεται στην «όρεξη» των ιδιωτών, κάτι που συνάδει απόλυτα με τη σκληρά νεοφιλελεύθερη ιδεολογική της επιλογή, την ιδιωτικοποίηση των πάντων». Ενώ «Η ισχυρή παρουσία του δημοσίου στις ενεργειακές υποδομές είναι ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί η ισορροπία στο «ενεργειακό τρίλημμα», καθώς και να διασφαλιστεί ότι η Ελλάδα θα επιτύχει τους περιβαλλοντικούς και κλιματικούς της στόχους με ασφάλεια και χωρίς αποκλεισμούς.»
Σχετικά με την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, επισήμανε ότι: «Παρότι βρισκόμασταν σε πλαίσιο Μνημονίου, καταφέραμε αρκετά. Στον τομέα του περιβάλλοντος και της ενέργειας διαμορφώσαμε ένα νέο, διαφανές πλαίσιο για επενδύσεις. Διαπραγματευτήκαμε σκληρά στις ιδιωτικοποιήσεις και καταφέραμε συμφωνίες που διασφαλίζουν το δημόσιο συμφέρον και την περιουσία του ελληνικού λαού. Προχωρήσαμε στο Κτηματολόγιο, τους δασικούς χάρτες, θέσαμε τις βάσεις για τη χωροταξία και τις χρήσεις γης, υλοποιήσαμε νομοθετικές μεταρρυθμίσεις (χρηματιστήριο ενέργειας, ενίσχυση ΑΠΕ μέσω διαγωνιστικών διαδικασιών κ.ά.), δημιουργώντας ένα πλαίσιο ασφάλειας δικαίου για τους επενδυτές και για τους πολίτες. Θεσμοθετήσαμε ακόμη, τις Ενεργειακές Κοινότητες, ένα σημαντικό αναπτυξιακό εργαλείο για τους δήμους, τους πολίτες, τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις».
