Έχουμε πει πολλές φορές ότι αποτελεσματικότερη λύση στην ενεργειακή πρόκληση δεν μπορεί να υπάρξει εάν αυτή δεν είναι ευρωπαϊκή, πολυεπίπεδη και τολμηρή, είπε κατά την εισαγωγική του τοποθέτηση στο σημερινό υπουργικό συμβούλιο ο Πρωθυπουργός. Χαίρομαι, συνέχισε ο κ. Μητσοτάκης, που η πρότασή μας για ένα συνολικό πλαφόν στο αέριο που εισάγεται στην Ευρώπη – αναφέρομαι και στο αέριο το οποίο εισάγεται με αγωγούς αλλά και στο LNG – αρχίζει να αποκτά μια πρόσθετη δυναμική. Και βέβαια αυτή θα πρέπει να συνοδευτεί και από έναν ανασχεδιασμό συνολικά του μοντέλου τιμολόγησης της ηλεκτρικής ενέργειας με απεξάρτηση από τις τιμές του φυσικού αερίου και με δράσεις, όπως κοινές πολιτικές προμήθειας και αποθήκευσης ενέργειας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Θα το ξαναπώ: δυστυχώς στον τομέα αυτόν κινούμαστε ως Ευρώπη με καθυστέρηση. Εκτιμώ, όμως, ότι το ζήτημα αυτό θα μας απασχολήσει εμφατικά και στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής, στην Πράγα, ελπίζοντας ότι μέχρι τότε οι αρμόδιοι Υπουργοί και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα έχουν κάνει ακόμα περισσότερα βήματα προετοιμασίας.
Η διεθνής συνεργασία, εξάλλου, στη βάση των αρχών αναδεικνύεται σε προτεραιότητα απέναντι στη διεθνή αβεβαιότητα. Είναι κάτι που είχα την ευκαιρία να τονίσω και στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με αιχμή, πάντα, την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Μόνο αν ηττηθεί αυτή η μορφή της επιθετικής βίας, το Διεθνές Δίκαιο θα μπορεί να εξακολουθεί να διέπει τις σχέσεις των χωρών και μόνο αν αποκρουστεί ένα τετελεσμένο καταπάτησης των συνόρων, δεν θα βρει αυτό επίδοξους μιμητές σε άλλες περιοχές.
Από την άλλη πλευρά και καθώς η Μόσχα συστηματικά και απροκάλυπτα, θα έλεγα, μετατρέπει το φυσικό αέριο σε όπλο, σε μοχλό πίεσης, μόνο η απεξάρτηση από αυτό θα ακυρώσει τον σχεδιασμό της να προκαλέσει κοινωνική και πολιτική αστάθεια στις χώρες της Δύσης. Γι’ αυτό και υποστήριξα πως η κρίση αυτή έχει, ναι, ένα πρόσκαιρο τίμημα, το οποίο όμως πρέπει να αναλάβουμε, ένα τίμημα το οποίο μπορεί να μας κοστίσει, αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μας λυγίσει. Η ελευθερία, η ανεξαρτησία, η Δημοκρατία, το δικαίωμα τελικά των κοινωνιών μας στην ευημερία, όλα αυτά είναι αδιαπραγμάτευτα. Οι κυβερνήσεις, συνεπώς, έχουν χρέος να σταθούν δίπλα στους πολίτες, στο πλευρό τους, αλλά να μην κρύψουν τις δυσκολίες, καθώς όλα τα δημοσιονομικά περιθώρια έχουν τα όριά τους. Με αυτήν την ισορροπία βαδίζουμε και εμείς.
