Στην Ελλάδα υπάρχει μια σαφής συσχέτιση τριών παραμέτρων: του αιολικού δυναμικού, του υψομέτρου και του δικτύου Natura. Ας μη ξεχνάμε ότι αν εγκαθιστούμε αιολικά πάρκα σε περιοχές με υψηλό αιολικό δυναμικό, παράγουμε πιο πολλή ενέργεια με λιγότερες συνολικά ανεμογεννήτριες, με χαμηλότερο κόστος για τον καταναλωτή και με μικρότερη κατάληψη εδάφους.

Σήμερα, το 27,8% των εν λειτουργία ανεμογεννητριών βρίσκονται εντός του δικτύου Natura 2000. Το ποσοστό αυτό ταυτίζεται σχεδόν με την έκταση της χερσαίας επιφάνειας της χώρας που έχει ενταχθεί στο δίκτυο αν και, λόγω της συσχέτισης αιολικού δυναμικού – δικτύου Natura που αναφέρθηκε, θα αναμενόταν να είναι μεγαλύτερο.

Από τη λειτουργία των υφιστάμενων αυτών έργων προκύπτει ότι οι πραγματικές επιπτώσεις τους στην ορνιθοπανίδα δεν έχουν σχέση με την κινδυνολογία που δημιουργείται πριν την εγκατάστασή τους και δεν θέτουν σε κίνδυνο το επίπεδο διατήρησης των ειδών (population approach). Η διαπίστωση αυτή είναι συμβατή με τη διεθνή εμπειρία.

Προφανώς, όπως κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, τα αιολικά πάρκα έχουν επιπτώσεις στο τοπικό περιβάλλον. Αυτές πρέπει να αξιολογούνται με επιστημονική επάρκεια και συγκεκριμένα κατά περίπτωση. Περαιτέρω, πρέπει να σταθμίζονται σε σχέση με το υπέρτατο δημόσιο συμφέρον που υπηρετούν τα αιολικά πάρκα. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να καταβάλλονται διαρκώς προσπάθειες για να ελαχιστοποιηθούν ακόμα περισσότερο οι επιπτώσεις που εμφανίζονται σε τοπικό επίπεδο. Βασικά εργαλεία για αυτό είναι η ορθή χωροθέτηση, τα επαρκή μέτρα μετριασμού και το αυστηρό, δίκαιο, διαφανές και αξιόπιστο θεσμικό πλαίσιο περιβαλλοντικής αδειοδότησης.

Δείτε το κείμενο με τίτλο «Μερικά στοιχεία για τη σχέση αιολικής ενέργειας και βιοποικιλότητας στην Ελλάδα»ΕΔΩ