Αντιμέτωπες με τα κενά του θεσμικού πλαισίου της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας βρίσκονται μεγάλες βιομηχανίες της χώρας που αναζητούν
Tρόπους να μειώσουν το ενεργειακό κόστος της παραγωγής τους επενδύοντας στην παραγωγή ηλεκτρισμού από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας αναζητούν μεγάλες βιομηχανίες στη χώρα αν και εντοπίζονται κενά στη νομοθεσία γύρω από το θέμα αυτό.
Σύμφωνα με πληροφορίες το θέμα έχει τεθεί ήδη σε αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες οι οποίοι δηλώνουν πρόθυμοι να το εξετάσουν καθώς απαιτείται νομοθετική ρύθμιση.
Δύο είναι οι παράγοντες που στρέφουν τις μεγάλες παραγωγικές μονάδες της χώρας στην κατεύθυνση της αναζήτησης λύσης για τη μείωση του ενεργειακού κόστους μέσω των ΑΠΕ.
Κατ΄αρχήν η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κλιματική αλλαγή και την πλήρη απανθρακοποίηση έως το 2050. Στο πλαίσιο της πολιτικής αυτής η παραγωγή ηλεκτρισμού από άνθρακα και για την περίπτωση της Ελλάδας από λιγνίτη, καθίσταται όλο και ακριβότερη. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, κατά τη διάρκεια κοινής εκδήλωσης του ΣΕΒ και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εν όψει των Ευρωεκλογών, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιβάλει στην ενέργεια έναν πολύ ισχυρό φόρο μέσω της υποχρέωσης αγοράς δικαιωμάτων ρύπων. Ο «φόρος» αυτός επιβαρύνει το κόστος της ενέργειας με αποτέλεσμα η ευρωπαϊκή βιομηχανία να κινδυνεύει από τον ανταγωνισμό που υφίσταται από βιομηχανίες τρίτων χωρών όπως η Κίνα και οι ΗΠΑ. Όπως είπε ο κ. Μυτιληναίος, εάν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για τιμή CO2 στα 50 ευρώ ανά τόνο, τότε η ευρωπαϊκή βιομηχανία θα αντιμετωπίσει σοβαρότατο πρόβλημα.
Ταυτόχρονα το κόστος εγκατάστασης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και ειδικότερα των φωτοβολταικών έχει μειωθεί δραστικά τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα η ενέργεια που παράγεται από συστήματα μεγάλης ισχύος να καθίσταται όχι μόνο οικονομική αλλά και ανταγωνιστική σε σχέση με την ενέργεια που παράγεται από θερμικές μονάδες με καύση άνθρακα.
Στο πλαίσιο αυτό μεγάλες ελληνικές βιομηχανικές επιχειρήσεις εξετάζουν όλα τα ενδεχόμενα με στόχο να εξασφαλίσουν φθηνή ενέργεια για την παραγωγή τους. Για παράδειγμα εξετάζουν την εγκατάσταση φωτοβολταικών πάρκων μεγάλης ισχύος εντός των μονάδων παραγωγής, ή και σύναψη συμβολαίων αγοράς ενέργειας με μεγάλες εγκαταστάσεις παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας που ανήκουν σε τρίτους.
Είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε σε έργα Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας με τη μέθοδο του PPA (Power Purchase Agreement) δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, εξηγώντας ότι μιλάει για μακροχρόνιες συμφωνίες αγοράς της ενέργειας με παράλληλη χρηματοδότηση της εγκατάστασης των ανανεώσιμων μονάδων παραγωγής.
Όμως τα σχέδια αυτά που φαίνεται ότι μελετώνται σε βάθος από αρκετές ενεργοβόρες βιομηχανίες δεν μπορούν να εφαρμοστούν με το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο που φαίνεται να προκρίνει τον κατακερματισμό των μονάδων ΑΠΕ, ενώ υποχρεώνει τον κάθε ενδιαφερόμενο να συμμετάσχει στους διαγωνισμούς που διενεργεί η ΡΑΕ για να διεκδικήσει εγγυημένη τιμή για 20 χρόνια.
Με βάση τα σημερινή δεδομένα μια τέτοια διαδικασία πέραν του ότι είναι χρονοβόρα από πλευράς αδειοδοτήσεων δεν μπορεί να απαντήσει στο βασικό αιτούμενο της βιομηχανίας για διασφάλιση μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας που θα καλύπτουν τις ανάγκες παραγωγής της. Πρέπει να σημειωθεί ότι στην Ευρώπη η σύναψη συμφωνιών με μεγάλους παραγωγούς ΑΠΕ που διασφαλίζει στις παραγωγικές μονάδες μίγμα ενέργειας σε ικανοποιητικές τιμές είναι μια εξαιρετικά διαδεδομένη διαδικασία.
Στην Ελλάδα για να εγκατασταθεί ένα φωτοβολτιακό πάρκο εντός μιας βιομηχανικής εγκατάστασης θα πρέπει να είναι ισχύος έως 500KW και βεβαίως η ενέργεια που παράγει δεν μπορεί να διατεθεί στο σύστημα τις ώρες που η παραγωγική μονάδα είναι εκτός λειτουργίας, ενώ για τη σύναψη συμβολαίου με τρίτο παραγωγό από ΑΠΕ δεν έχει προβλεφθεί net metering για την υψηλή τάση.
