Στην επιστολή, την οποία υπογράφουν ο Πρόεδρος του ΣΠΕΦ, Δρ. Στέλιος Λουμάκης, και Γεν. Γραμματέας, κ. Γιώργος Σαμαράς, αναφέρεται:
«Ως γενικότερη κατεύθυνση, παρακαλούμε το υπουργείο σας στην προσπάθεια του να αποθερμάνει την ήδη κορεσμένη αγορά των ΑΠΕ και ειδικότερα των φωτοβολταϊκών, να μην λοξοδρομεί υπό την πίεση ιδιοτελών παραινέσεων από lobbies κυρίως εισαγωγέων φωτοβολταϊκού εξοπλισμού που ουδόλως ενδιαφέρονται για τις διαμορφούμενες τεχνικές ανισορροπίες στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Το ανισοζύγιο προσφοράς και ζήτησης ηλεκτρισμού όπως εκδηλώνεται στον πραγματικό χρόνο μέσω των μηδενικών ή αρνητικών χονδρεμπορικών τιμών ή και των αναγκαστικών περικοπών παραγωγής και που πλήττει ολοένα και περισσότερο τις ανανεώσιμες επενδύσεις, δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού για διατήρηση πόσο μάλλον επέκταση της επενδυτικής φρενίτιδας μέσω και σχημάτων τιμολογούμενης συμψηφιστικής αυτοπαραγωγής όπως είναι το net-billing. Σε ότι αφορά τις κορώνες περί απώλειας θέσεων εργασίες που συστηματικά υπερ-προβάλλονται από τα lobbies εισαγωγέων Φ/Β εξοπλισμού αν κοπάσει η φρενίτιδα, η οικοδομή σε όλο της το εύρος διψάει για πραγματικές θέσεις εργασίας τεχνικού και εργατοτεχνικού προσωπικού (ηλεκτρολόγοι, αλουμινάδες, σιδεράδες, εργάτες κ.α.), οπότε μπορεί να αποσβέσει και με το παραπάνω την μεταβολή.
Με την βέβαιη υπέρβαση των στόχων του ΕΣΕΚ σε εγκατεστημένη ισχύ ΑΠΕ το 2030 που μαζί με τα μεγάλα υδροηλεκτρικά αναμένεται να ξεπεράσει τα 35 GW, η πράσινη ηλεκτροπαραγωγική δυναμικότητα σε ετήσια βάση θα κινείται σε μεγέθη άνω των 65 TWh, την ώρα που η κατανάλωση μέσω και των προγραμμάτων εξοικονόμησης είναι καθηλωμένη στις 49.5 TWh, κινούμενη μάλιστα σταθερά πτωτικά από το 2008 που ήταν 56 TWh. Πρόκειται δηλαδή για συνθήκες παραγωγής μόνιμου πλεονάσματος που καμία αποθήκευση δεν μπορεί να διασώσει. Η αποθήκευση μπορεί μόνο να ετεροχρονίσει την παραγωγή αλλά επουδενί να λύσει το πρόβλημα μιας μόνιμης ηλεκτροπαραγωγικής φούσκας ως προς την τελική ζήτηση. Οπότε το μόνο που θα απομένει σε μια τέτοια περίπτωση είναι οι περικοπές της παραγωγής σε συνδυασμό βεβαίως και με μηδενικές ή αρνητικές τιμές στη χονδρική, οι οποίες πέραν του ότι ζημιώνουν έως και θα καταστρέψουν χιλιάδες πραγωγών περιλαμβανομένων και των υπό διαβούλευση σχημάτων τιμολογούμενης συμψηφιστικής αυτοπαραγωγής, δεν θα αποβούν ούτε προς όφελος του απλού καταναλωτή, αφού οι καθετοποιημένοι όμιλοι που κυριαρχούν στην λιανική θα προσθέτουν μόνιμο «καπέλο» στις τιμές λιανικής ώστε να αποσβέσουν τα δικά τους ηλεκτροπαραγωγικά «stranded assets». Ήδη μάλιστα, σύμφωνα και με όσα διαβάζουμε στον ενεργειακό Τύπο, σας ασκούνται πιέσεις για θέσπιση μηχανισμών οικονομικής ενίσχυσης εκτός χονδρεμπορικής αγοράς (μηχανισμοί διαθεσιμότητας ισχύος αποκαλούνται) υπέρ των μονάδων τους φυσικού αερίου, επειδή με την επικείμενη προσθήκη τριών τουλάχιστον νέων τέτοιων αναμένεται να επιταθεί έτι περαιτέρω το πρόβλημα της υπερδυναμικότητας και της λειτουργικής «ακινησίας» τους.
Σε ότι δε αφορά τις εξαγωγές ως προοπτική διοχέτευσης ενός μόνιμου ηλεκτροπαραγωγικού μας πλεονάσματος, το ευρωπαϊκό πλαίσιο του market coupling και του marginal pricing τις καθιστούν σε εθνικό επίπεδο σταθερά ζημιογόνες όπως έχουμε αναδείξει με σειρά ποσοτικών τεχνικών μας αναλύσεων, εφόσον δεν υπάρχει αντίστροφη συσχέτιση μεταξύ των αγορών. Μοναδική δηλαδή εξαίρεση θα ήταν αν μπορούσαμε να διασυνδεθούμε με χώρες που έχουμε διαφορά 5-7 ωρών (ήτοι από την Κίνα και πέρα καθώς και των ανατολικών ακτών της Αμερικής) ούτως ώστε να μην δύναται να ταυτοχρονίζονται οι ηλιακές υπερπαραγωγές μας. Έτσι το μεσημέρι μας θα συνέπιπτε με νωρίς το βράδυ τους για χώρες ανατολικά μας και αντίστροφα για χώρες δυτικά μας το μεσημέρι τους με νωρίς το βράδυ μας ώστε να μειωθεί το κόστος της αιχμής αυτής. Κάτι τέτοιο ωστόσο παραμένει τεχνικά αδύνατο.
Σε συνέχεια των ανωτέρω το από 27/5/24 αίτημα μας για χρονική αναστολή στο πρόγραμμα net-billing τουλάχιστον μέχρι να κοπάσει το κλίμα επενδυτικής φούσκας που επικρατεί στις ΑΠΕ, αλλά και να προχωρήσουν ικανοποιητικά οι υποδομές αποθήκευσης και ο εξηλεκτρισμός της οικονομίας που ανυπερθέτως απαιτούνται, παραμένει δυστυχώς επίκαιρο. Αν παρ’ όλα αυτά το υπουργείο σας επιλέξει να προχωρήσει στην θεσμοθέτηση της τιμολογούμενης ταυτοχρονισμένης συμψηφιστικής αυτοπαραγωγής, παραθέτουμε παρακάτω τις παρατηρήσεις μας και τις κατά την κρίση μας απαραίτητες προσαρμογές στο σχέδιο της υπουργικής απόφασης:
Άρθρο 3, παρ. 1 και 2: Η εγκατάσταση συστήματος αυτοπαραγωγής σε κοινόχρηστο ή κοινόκτητο χώρο συνιστά de facto κατάληψη καθώς και μεταβολή της χρήσης του χώρου αυτού και μάλιστα με σκοπό την απελευθέρωση ή/και προσπόριση εισοδήματος από κάποιους στην προκειμένη περίπτωση. Τα φωτοβολταϊκά μάλιστα αποτελούν δραστηριότητα που σαφώς καταλαμβάνει σημαντικό χώρο για να αναπτυχθεί, ενδεικτικά τα 10 kW ενός τέτοιου συστήματος απαιτούν 100 τ.μ. καθαρού και χωρίς σκιάσεις χώρου επί της ταράτσας. Με δεδομένες τις εν γένει μικρές διαθέσιμες ελεύθερες από σκιάσεις επιφάνειες στις ταράτσες των πολυκατοικιών σε συνδυασμό με τις πολλαπλάσιες ενεργειακές καταναλώσεις των νοικοκυριών που στεγάζουν, η εγκατάσταση τέτοιων συστημάτων θα απαιτήσει πρακτικά κάθε ελεύθερη κοινόχρηστη επιφάνεια της πολυκατοικίας. Υπό την έννοια αυτή η κατάληψη και χρήση των κοινόχρηστων χώρων αυτών συνιστά σπουδαία μεταβολή και είναι αδιανόητο να γίνεται χωρίς την έγγραφη συναίνεση του 100% των ιδιοκτητών. Πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται για προσπόριση εισοδήματος από κάποιους που θα λειτουργήσουν το σύστημα. Προτείνουμε λοιπόν να αντικατασταθεί το ποσοστό του 51% παντού με το 100% της συναίνεσης των ιδιοκτητών.
Άρθρο 3, παρ. 3 β και γ: Όπως γνωρίζουμε και από τα προηγηθέντα προγράμματα εικονικού ενεργειακού συμψηφισμού, κάθε μετρητής παροχής κατανάλωσης μπορεί να αντιστοιχίζεται με μία μόνο αποκλειστικά μονάδα παραγωγής. Δηλαδή για λόγους μη καταστρατήγησης των ορίων της νομοθεσίας στην ισχύ των μονάδων αυτοπαραγωγής δεν επιτρέπεται ένας μετρητής κατανάλωσης να αντιστοιχηθεί με περισσότερες από μία μονάδες παραγωγής. Κάτι τέτοιο ωστόσο στο κείμενο των παραγράφων του σχεδίου δεν προκύπτει ευθαρσώς, αφού αναγράφεται μόνο πως κάθε μονάδα παραγωγής αντιστοιχίζεται με έναν ή περισσότερους μετρητές κατανάλωσης. Προτείνουμε λοιπόν να εισαχθεί διάταξη που θα ορίζει πως και στα σχήματα εικονικού ταυτοχρονισμένου συμψηφισμού κάθε συμψηφιζόμενη κατανάλωση μπορεί να αντιστοιχηθεί με μία μόνο μονάδα παραγωγής.
Άρθρο 4, παρ. 1, γ και δ: Όπως είναι γραμμένο το κείμενο, τα άνω όρια ισχύος ανά κατηγορία αυτοκαταναλωτών των παρ. 4 και 5, τoυ άρθρου 64, του ν. 5037 που καταλαμβάνουν τον ενεργειακό και εικονικό ενεργειακό συμψηφισμό δεν θα καταλαμβάνουν τα σχήματα net-billing. Επιπλέον τα σχήματα net-billing δεν προκύπτει να περιλαμβάνονται ούτε στο όριο των συνολικά έως 2 GW της παρ. 6, του άρθρου 64, του ν. 5037 για το διασυνδεδεμένο σύστημα μαζί και με τα υπόλοιπα σχήματα ενεργειακού συμψηφισμού. Οπότε υπεισέρχεται σοβαρός κίνδυνος νέας φούσκας προσδοκιών, καταιγισμού αιτήσεων προς τους διαχειριστές και βεβαίως επίτασης της ανισορροπίας μεταξύ προσφοράς και ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας συνολικά στη χώρα. Ανυπερθέτως λοιπόν προτείνουμε τα όρια των παρ. 4, 5 και 6 του ν. 5037 να ισχύσουν και για τα οιαδήποτε σχήματα net-billing, virtual ή μη. Αν δεν γίνει αποδεκτό κάτι τέτοιο, οφείλει δεδομένων των προβλημάτων υπερδυναμκότητας που εμφανίζει η χώρα, να υπάρξει χωριστή επιμέρους συνολική ποσόστωση για τα συστήματα net-billing virtual ή μη και υπό χρονική μάλιστα διάσταση διαδρόμου (corridor) ώστε να μην υπερθερμαίνεται η αγορά καθώς και υπό την αίρεση της εξέλιξης της ζήτησης, του εξηλεκτρισμού της οικονομίας και της αποθήκευσης στο σύστημα συνολικά.
Επιπλέον και επιπροσθέτως των ανωτέρω, οι καταναλώσεις επί της αρχής ουδέποτε φθάνουν την ονομαστική τιμή των σχετικών παροχών, διότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε απόζευξη από τις ασφάλειες προστασίας της διασύνδεσης με το δίκτυο. Για τον λόγο αυτό η ονομαστική ισχύς των παροχών κατανάλωσης δεν μπορεί να αποτελέσει πιλότο για το άνω όριο διαστασιολόγησης των συστημάτων net-billing. Τούτο διότι αφενός οι καταναλωτές δεν γνωρίζουν τέτοιες τεχνικές λεπτομέρειες και αφετέρου οι εγκαταστάτες που θα τους προσεγγίσουν με γνώμονα την προσπόριση μεγαλύτερου κέρδους από την πώληση ενός μεγαλύτερου του αναγκαίου συστήματος, θα τους προτείνουν συστηματικά και χωρίς καμία προηγουμένως μελέτη των πραγματικών φορτίων τους το υπερμεγέθες άνω όριο αυτό. Υπό το φως αυτό και επιπροσθέτως της ισχύος των ορίων των παρ. 4, 5, 6 του ν. 5037 και για τα σχήματα net-billing, virtual ή μη, προτείνουμε την αντικατάσταση και του ορίου του 100% στο κείμενο της παραγράφου με 70%.
Σε ότι αφορά μάλιστα το στοιχείο (δ) περί του εικονικού ταυτοχρονισμένου συμψηφισμού (virtual net-billing) διαφωνούμε με το όριο για την μονάδα παραγωγής στο 200% της εγκατεστημένης ισχύος του συνόλου των συμψηφιζόμενων καταναλώσεων. Κάτι τέτοιο επουδενί εξυπηρετεί τον σκοπό της ταυτοχρονισμένης συμψηφιστικής αυτοπαραγωγής, αλλά αποτελεί κεκαλυμμένη ανεξάρτητη ηλεκτροπαραγωγή. Θα πρέπει λοιπόν και στην υποπαράγραφο (δ) το άνω όριο της εγκατεστημένης ισχύος της μονάδας παραγωγής να τεθεί στο 70% του αθροίσματος της εγκατεστημένης ισχύος των προς συμψηφισμό καταναλώσεων αντί του 200%. Τούτο για τον πρόσθετο λόγο ότι οι αθροιζόμενες καταναλώσεις ισχύος επουδενί ταυτοχρονίζονται μεταξύ τους ώστε το άθροισμα τους να συνιστά πραγματική συνολική ισχύ κατανάλωσης.
Άρθρο 5α, παρ. 2: Συμφωνούμε, όπως άλλωστε είχαμε εισηγηθεί και στην από 27/5/24 επιστολή μας, η αποζημίωση της πλεονάζουσας ενέργειας των συστημάτων net-billing και virtual net-billing να γίνεται αυστηρά και ανεξαρτήτως της εγκατεστημένης ισχύος τους με βάση την Τιμή Εκκαθάρισης της χονδρεμπορικής αγοράς όπως διαμορφώνεται στον πραγματικό χρόνο και μακριά από μέσους όρους ημέρας ή μήνα που θολώνουν το τοπίο και που θα αναστείλουν το φυσικό φρένο της αγοράς, που δεν είναι άλλο από τις μηδενικές και αρνητικές τιμές.
Έτσι αν ένας επενδυτής net-billing λόγω των μηδενικών ή αρνητικών χονδρεμπορικών τιμών τις ώρες που θα εγχέει το πλεόνασμα του γνωρίζει ότι δεν θα το πληρωθεί ή χειρότερα πως θα πληρώσει κιόλας και πως όσο πιο επιθετικός γίνεται θα επιτείνει τη ζημιά του, έχει άμεσο συμφέρον και ενδιαφέρον να περιορίσει την εγκατεστημένη ισχύ του συστήματος του αποκλειστικά εντός του ορίου των καταναλώσεων του στον πραγματικό χρόνο ή να μεταφέρει αυτές τις καταναλώσεις στον χρόνο παραγωγής του συστήματος του ή άλλως να μην επενδύσει καν σε ένα υπερ-διαστασιολογημένο τέτοιο σύστημα. Με τον τρόπο αυτό θα περιοριστούν και προσπάθειες επιτήδειων να υλοποιήσουν μέσω των συστημάτων net-billing και virtual net-billing κεκαλυμμένη ανεξάρτητη ηλεκτροπαραγωγή μόνο και μόνο για να παρακάμψουν τα εμπόδια στην έκδοση όρων σύνδεσης που καταλαμβάνουν τα έργα ανεξάρτητων παραγωγών στο δίκτυο.
Άρθρο 5α, παρ. 10: Διαφωνούμε η αποζημίωση των συστημάτων net-billing και virtual net-billing στα Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά (ΜΔΝ) να γίνεται με την μηνιαία Ειδική Τιμή Αγοράς (ΕΤΑ) εκάστης τεχνολογίας που δημοσιεύει ο ΔΑΠΕΕΠ για το διασυνδεδεμένο, διότι έτσι αναστέλλεται το φυσικό φρένο της αγοράς όπως αναλύθηκε ανωτέρω. Η μη ύπαρξη οργανωμένης αγοράς στα ΜΔΝ δεν δικαιολογεί την παρέκκλιση να μην εκκαθαρίζεται το πλεόνασμα της παραγωγής τους με την εκάστοτε ωριαία Τιμή Εκκαθάρισης της Αγοράς του διασυνδεδεμένου, με το οποίο ούτως ή άλλως εντός της 25ετούς σύμβασης τους κάποια στιγμή οπωσδήποτε θα διασυνδεθούν και θα μεταπέσουν στο καθεστώς αυτό. Άλλωστε και η μηνιαία ΕΤΑ που αφορά η παρέκκλιση στο σχέδιο Υ.Α., από το διασυνδεδεμένο σύστημα προκύπτει. Οπότε απευθείας και εξαρχής η τιμολόγηση της πλεονάζουσας ενέργειας και στα ΜΔΝ για οιασδήποτε ισχύος σύστημα net-billing και virtual net-billing προτείνουμε να γίνεται με την ωριαία Τιμή Εκκαθάρισης της χονδρεμπορικής αγοράς του διασυνδεδεμένου συστήματος.
Άρθρο 5α, παρ. 2 και 3: Διαφωνούμε ριζικά στο να παρέχει ο ΔΑΠΕΕΠ υπηρεσίες Φορέα Σωρευτικής Εκπροσώπησης (ΦοΣΕ) στους οικιακούς αυτοπαραγωγούς ισχύος έως 10,8 kW net-billing ή virtual net-billing χωρίς χρέωση για τις υπηρεσίες του αυτές όπως προβλέπει το υπό διαβούλευση κείμενο. Όπως είναι γνωστό, όλα τα κόστη λειτουργίας, προσωπικού, επενδύσεων σε μηχανογράφηση και ανάπτυξης του ΔΑΠΕΕΠ καλύπτονται αποκλειστικά από τους ανεξάρτητους παραγωγούς ΑΠΕ μέσω τακτής μηνιαίας τιμολογούμενης εισφοράς 0,442 ευρώ ανά παραγόμενη MWh που του καταβάλουν και η οποία μάλιστα αναπροσαρμόζεται ετησίως από την ΡΑΑΕΥ κατόπιν εισήγησης του διαχειριστή με βάση τον προϋπολογισμό του.
Σήμερα μάλιστα ο ΔΑΠΕΕΠ με τις ~22,000 ενεργές συμβάσεις που διαχειρίζεται, βρίσκεται ήδη πέραν των ορίων των δυνατοτήτων του, αφού κάθε μήνα που αναρτά τα εκκαθαριστικά σημειώματα παραγωγής των συμβασιοποιημένων μαζί του έργων ανεξάρτητων παραγωγών ΑΠΕ, τα τιμολόγια της εισφοράς υπέρ αυτού, καθώς και τα παραστατικά αυτοτιμολόγησης των παραγωγών, τα πληροφορικά του συστήματα λόγω φόρτου καταρρέουν και για 2 έως 3 ημέρες μετά η ανάκτηση των παραστατικών αυτών από τους παραγωγούς είναι σταδιακά μόνο εφικτή την νύχτα και με δόσεις.
Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να φορτωθούν στον ΔΑΠΕΕΠ χιλιάδες νέα οικιακά συστήματα net-billing και virtual net-billing , τα οποία για να τα εκπροσωπήσει ως ΦοΣΕ στην αγορά αλλά και για να εκκαθαρίζει οικονομικά την πλεονάζουσα παραγωγή τους θα χρειαστεί ίσως και να υπερδιπλασιάσει το προσωπικό και τις υποδομές του και όλα αυτά οικονομικά στην πλάτη των ανεξάρτητων παραγωγών που αποκλειστικά καλύπτουν τα έξοδα του; Θα πρόκειται δηλαδή για αμφιβόλου νομιμότητας υποχρεωτική με νόμο απευθείας επιδότηση ιδιωτών προς ιδιώτες, οι δεύτεροι μάλιστα των οποίων μη φορολογούμενοι για το εισόδημα που θα προσπορίζονται από τη δραστηριότητα τους αυτή, θα επιβάλλουν και παραπάνω φόρτο στον ΔΑΠΕΕΠ λόγω του πληθυσμού τους. Τέλος ο ΔΑΠΕΕΠ ως φορέας που ανήκει στο Δημόσιο, θα χρειαζόταν σύμφωνα με τις διαδικασίες που διέπουν τις προμήθειες του τουλάχιστον 2 χρόνια ώστε να διπλασιάσει το capacity του και να μπορέσει να ανταποκριθεί στις νέες υποχρεώσεις του αυτές.
Την ίδια στιγμή το σχέδιο της υπό διαβούλευση υπουργικής απόφασης, για τα υπόλοιπα πλην των οικιακών μεγαλύτερα συστήματα net-billing και virtual net-billing προβλέπει, ορθώς, την υποχρέωση συμβασιοποίηση τους με ιδιωτικούς ΦοΣΕ και με κόστος για την εκπροσώπηση τους αυτή στην αγορά σχετικά με την πώληση του πλεονάσματος τους.
Περαιτέρω τα τελευταία χρόνια έχει καταβληθεί προσπάθεια το κόστος του ΔΑΠΕΕΠ να μην επιμερίζεται τυφλά και οριζόντια στους παραγωγούς, αλλά ανάλογα με τον φόρτο και τις υπηρεσίες που τους αφορούν. Για παράδειγμα, το κόστος διαχείρισης του Ταμείου Ενεργειακής Μετάβασης υπέρ των καταναλωτών ή των κονδυλίων της αντιστάθμισης υπέρ της βιομηχανίας ή των επιστροφών κονδυλίων μειωμένου ΕΤΜΕΑΡ υπέρ επιμέρους δικαιούχων, αποτελούν περιπτώσεις που όχι μόνο δεν αφορούν τους παραγωγούς ΑΠΕ αλλά που είναι χρηματοδότες κιόλας. Ανάλογη περίπτωση ισχύει με τις Εγγυήσεις Προέλευσης που δεν δραστηριοποιούνται όλοι τους, καθώς και με τις συμβάσεις αφού μεγάλη μερίδα δεν αναπτύσσει νέα έργα.
Υπό το φως των ανωτέρω προτείνουμε και τα οικιακά συστήματα έως 10,8 kW net-billing και virtual net-billing να συμβασιοποιούνται με ιδιωτικούς ΦοΣΕ για την πώληση του πλεονάσματος τους στην αγορά και επουδενί με τον ΔΑΠΕΕΠ και μάλιστα χωρίς κόστος, δηλαδή στρεβλά σε βάρος των ανεξάρτητων παραγωγών.
Άρθρο 8: Η ύπαρξη ενσωματωμένου συστήματος αποθήκευσης σε κάθε νέο σύστημα ΑΠΕ που εγκαθίσταται, συνιστά αδήριτη ανάγκη για την ευστάθεια του ηλεκτρικού συστήματος, την προστασία των επενδυτών αλλά και των καταναλωτών, ένεκα των προβλημάτων υπερδυναμικότητας που σοβαρά και με επίταση ολοένα και συχνότερα εμφανίζονται. Υπό το πρίσμα αυτό επιβάλλεται στο πρόγραμμα της συμψηφιστικής ταυτοχρονισμένης αυτοπαραγωγής που τελεί υπό διαβούλευση και απευθύνεται στο ευρύ κοινό να προβλεφθεί από τώρα όχι απλώς η δυνατότητα αλλά η υποχρέωση ενσωμάτωσης και συστήματος αποθήκευσης ονομαστικής ισχύος ίσης με την ονομαστική ισχύ του φωτοβολταϊκού και χωρητικότητας τουλάχιστον 2 ωρών. Δηλαδή για ένα φωτοβολταϊκό σύστημα λ.χ. 10 kW, να απαιτείται μπαταρία ισχύος επίσης 10 kW και χωρητικότητας 20 kWh. Επίσης, επειδή η μπαταρία αναλόγως και της χρήσης δεν θα υπερβεί σε διάρκεια ζωής την 10ετία όταν το φωτοβολταϊκό αποδεδειγμένα πλέον θα λειτουργεί για τουλάχιστον 25 έτη, πρέπει να προβλεφθεί από τώρα η υποχρέωση αντικατάστασης της μπαταρίας τουλάχιστον στην 10ετία ή κατόπιν πιστοποιημένου προβλεπόμενου ελέγχου της. Διαφορετικά ελλοχεύει ο κίνδυνος «ναρκοθέτησης» του ηλεκτρικού συστήματος με ισχύ που δεν θα μπορέσει μελλοντικά επουδενί να προσαρμόζεται στον πραγματικό χρόνο.
Προτείνουμε λοιπόν στο πρόγραμμα της συμψηφιστικής ταυτοχρονισμένης αυτοπαραγωγής που τελεί υπό διαβούλευση να προβλεφθεί από τώρα η υποχρέωση ενσωμάτωσης και συστήματος αποθήκευσης ονομαστικής ισχύος ίσης με την ονομαστική ισχύ του φωτοβολταϊκού και χωρητικότητας τουλάχιστον 2 ωρών, με υποχρεωτική αντικατάσταση ή πιστοποιημένη επιθεώρηση της μπαταρίας στα 10 χρόνια.
Άρθρο 10, παρ. 1α: Όπως είναι γνωστό οι Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ) αποτελούν φόρο και καταβάλλονται για το σύνολο της κατανάλωσης εκάστης παροχής ηλεκτρικής ενέργειας. Απαιτείται συνεπώς στην δεύτερη σειρά της εν λόγω παραγράφου η αντικατάσταση της λέξης «απορροφηθείσας» με την λέξη «καταναλωθείσα» ενέργεια.
Στην διάθεση σας για οποιαδήποτε περαιτέρω διευκρίνιση ή πληροφορία».
