Παρά το γεγονός ότι από τότε έχουν περάσει πάνω 17 χρόνια ο ελληνικός λαός δεν έμαθε ποτέ την πλήρη αλήθεια για όλα όσα συνέβησαν εκείνη την περίοδο με το περιβόητο πλέον «σχέδιο Πυθία».
Οι υποκλοπές ουσιαστικά αποκαλύφθηκαν στις 4 Μαρτίου 2005, έπειτα από έναν έλεγχο ρουτίνας, που διεξήγαγε η εταιρία Vodafone στο λογισμικό της.
Μια παρόμοια περίπτωση υποκλοπών ζούμε και σήμερα μετά τις καταγγελίες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Νίκου Ανδρουλάκη για απόπειρα παρακολούθησης του τηλεφώνου του με το πρόγραμμα Predator (κυνηγός).
Η απόπειρα υποκλοπής μάλιστα πιστοποιήθηκε από ειδική υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Λίγους μήνες νωρίτερα είχε γίνει γνωστό ότι με το ίδιο εξελιγμένο πρόγραμμα Predator (κυνηγός) είχαν γίνει και υποκλοπές και παρακολούθηση του τηλεφώνου του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη.
Καταγγελίες για παγίδευση του τηλεφωνικού κέντρου των κεντρικών γραφείων του είχε γίνει παλαιότερα και από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Μετά και την αποκάλυψη για την απόπειρα παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη το ΠΑΣΟΚ αντέδρασε έντονα και εξέφρασε την πολιτική θέση ότι «η διαδοχή αποκαλύψεων και καταγγελιών δεν αποτελεί τυχαίο περιστατικό, αλλά προδίδει οργανωμένη παράνομη δράση αδιαφανών μηχανισμών, άγνωστο, μέχρι στιγμής, αν πρόκειται για κρατικούς ή ιδιωτικούς».
Και μπορεί το ΠΑΣΟΚ να αφυπνίστηκε τώρα εκ του γεγονός ότι θύμα παρακολούθησης παρ΄ ολίγον να πέσει ο Πρόεδρος του -παλαιότερα και για τις άλλες παρακολουθήσεις μάλλον αδιαφόρησε- στην πλειοψηφία του ο ελληνικός λαός, όμως, χρόνια τώρα θεωρεί σχεδόν βέβαιο ότι παρακολουθήσεις προσώπων της λεγόμενης «εξουσίας» και δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας και σ΄ αυτές έχουν εμπλοκή κρατικοί ή παρακρατικοί μηχανισμοί.
Αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία για τη σημερινή κυβέρνηση να ρίξει άπλετο φως στην υπόθεση Ανδρουλάκη, διαφορετικά η ελληνική κοινή γνώμη θα έχει κάθε δικαίωμα να θεωρεί ότι ο καθένας πολίτης, αν δεν είναι αρεστός στα κέντρα εξουσίας, μπορεί να πέσει θύμα υποκλοπής.
Μια αντίληψη που αν εμπεδωθεί και δεν διαψευστεί θα συνεχίσει να δηλητηριάζει την κοινωνία και να «αμφισβητεί» ακόμη και αυτό το δημοκρατικό πολίτευμα.
Είναι λοιπόν αδήριτη η ανάγκη να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση απόπειρας παρακολούθησης του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη όχι γιατί είναι αυτός που είναι, αλλά γιατί κανένας απολύτως πολίτης σε δημοκρατικά καθεστώτα δεν πρέπει να βρίσκεται υπό παρακολούθηση.