Υπάρχει όμως ένα αδυσώπητο νούμερο που «σβήνει» τις όποιες θετικές -αν υπάρχουν- εξελίξεις στην οικονομία.
Και αυτό είναι ο αριθμός των πολιτών που ψάχνουν δουλειά και δεν βρίσκουν, με ότι αυτό σημαίνει για τα νοικοκυριά των ανέργων.
Η Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης (ΔΥΠΑ) που αντικατέστησε τον γνωστό σε όλους μας ΟΑΕΔ ανακοίνωσε τις προηγούμενες ημέρες ότι οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στην χώρα μας ανέρχονται σε 948.930 άτομα.
Για να είμαστε πλήρως κατατοπιστικοί θα πρέπει να αναφέρουμε ότι από αυτούς οι 6.537 δηλώνουν ότι δεν ψάχνουν για δουλειά -γιατί άραγε- με τελικό αποτέλεσμα να έχουμε 942.393 ανθρώπους στην Ελλάδα που τον περασμένο μήνα Ιούλιο, εν μέσω θέρους και τεράστιας κατά την κυβέρνηση τουριστικής κίνησης έψαχναν και δεν έβρισκαν εργασία.
Και μόνο το τεράστιο αυτό νούμερα των ανέργων αναζητούντων εργασία κάνει «κουρέλια» τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς και πανηγυρισμούς για μια νέα Ελλάδα της ανάπτυξης και της ευημερίας.
Όταν σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι σε μια χώρα δέκα εκατομμυρίων στο «καλύτερο καλοκαίρι» των τελευταίων χρόνων δεν βρίσκουν δουλειά, αυτό δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως κραυγαλέα αποτυχία.
Και από την πλευρά της κυβέρνησης και από την πλευρά των επιχειρήσεων.
Από την πλευρά της κυβέρνησης γιατί αδυνατεί να σχεδιάσει δράσεις για την σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας και των επιχειρήσεων γιατί ενώ δηλώνουν ότι αναζητούν εξειδικευμένους εργαζομένους αποδεδειγμένα δεν δίνουν και ιδιαίτερη σημασία στην εκπαίδευσης του προσωπικού τους.
Είναι χιλιοειπωμένο βέβαια ότι αποτελεί μείζον πρόβλημα για την απασχόληση και η έλλειψη διασύνδεσης της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας, αλλά δυστυχώς διαχρονικά καμία από τις κυβερνήσεις δεν φρόντισε να το λύσει.
Και εκεί θα πρέπει να στρέψει την προσοχή της η Πολιτεία, όποιος και αν κυβερνά. Γιατί κοινωνίες ανέργων είναι δυστυχισμένες κοινωνίες, όποιες παροχές και αν συγκυριακά τους προσφέρονται.
Όσον αφορά τις ευθύνες των επιχειρήσεων είναι «κανόνας» ότι όλες ανεξαρτήτως μεγέθους αναζητούν προσωπικό με το βασικότερο κριτήριο τους να είναι η «προϋπηρεσία». Μια προϋπηρεσία, όμως, που ιδιαίτερα οι νέοι είναι αδύνατον να αποκτήσουν αφού οι επιχειρήσεις δεν τους προσλαμβάνουν, καθώς δεν είναι πρόθυμες, όπως θα έπρεπε, να εκπαιδεύσουν το προσωπικό τους, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του ωραρίου εργασίας.
Αν δεν εργαστείς λοιπόν δεν υπάρχει περίπτωση να εξειδικευτείς και ο φαύλος κύκλος της απέλπιδας αναζήτησης εργασίας και της ανεργίας θα συνεχίζεται.
