Και τα αποτελέσματα τους ήταν ακριβώς αυτά που είχαν διαρρεύσει, δείχνοντας μια μικρή υποχώρηση της κυβέρνησης και μια ελάχιστη άνοδο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά αυτό που κυρίως «πλάσαραν» στην κοινή γνώμη μέσω των φιλικών προς την κυβέρνηση μέσων μαζικής ενημέρωσης οι πρώτες δημοσκοπήσεις, μετά το σκάνδαλο των υποκλοπών , είναι ότι οι Έλληνες πολίτες δεν ενδιαφέρονται για το μείζον αυτή ζήτημα.
Όλη η Ευρώπη «βοά» για τις παρακολουθήσεις πολιτικών και δημοσιογράφων στην Ελλάδα από τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας στις οποίες προΐσταται προσωπικά ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά οι Έλληνες θεωρούν το ζήτημα ήσσονος σημασίας.
Η Κομισιόν ζητεί εξηγήσεις, το θέμα πηγαίνει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οι μεγαλύτερες εφημερίδες, κανάλια και ειδησεογραφικές σελίδες γράφουν για τις υποκλοπές όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική, αλλά οι Έλληνες πολίτες δεν ενδιαφέρονται.
Αυτό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις του Αυγούστου. Σίγουρα κάποιοι υποτιμούν την νοημοσύνη μας.
Και μάλιστα το κάνουν με ξεδιάντροπο τρόπο. Γιατί «εξαφανίζουν» ως πρόβλημα μια τεράστια θεσμική εκτροπή και παρουσιάζουν τους πολίτες της χώρας που γέννησε τη Δημοκρατία δήθεν να ενδιαφέρονται μόνο για την τσέπη τους.
Γιατί οι δημοσκοπήσεις τους έδειξαν ότι το πρόβλημα που απασχολεί την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών είναι η ακρίβεια, ενώ οι παρακολουθήσεις και η καταπάτηση του απορρήτου των συνομιλιών και κατ’ επέκταση της προσωπική ζωής πολιτικών, δημοσιογράφων και ενδεχομένως και πολιτών, ενδιαφέρει μια μικρή μειοψηφία.
Με τέτοιες τακτικές απλώς επιβεβαιώνουν τον πανικό τους. Οι υποκλοπές είναι ένα σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων, μια θεσμική εκτροπή που θυμίζει αλήστου μνήμης εποχές και δεν πρόκειται να ξεχαστεί επειδή κάποιοι το θέλουν γιατί φοβούνται να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των αντιδημοκρατικών πράξεων τους.
Οι πολίτες δεν πατρονάρονται και δεν χειραγωγούνται με δημοσκοπήσεις. Το σκάνδαλο των υποκλοπών πρέπει να διαλευκανθεί και να αποδοθούν ευθύνες.
Και βέβαια και για το μείζον πρόβλημα της ακρίβειας υπάρχουν πολιτικές ευθύνες. Η κυβέρνηση δεν αθωώνεται με τις γενικές και αόριστες δικαιολογίες της για εξωγενείς παράγοντες που προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν εξωπραγματικές αυξήσεις τιμών, κατατρώγοντας τα εισοδήματα των νοικοκυριών και οδηγώντας σε λουκέτα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Και για την συγκράτηση της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας υπάρχουν λύσεις, απλά πολιτική βούληση για σύγκρουση με συγκεκριμένα συμφέροντα δεν υπάρχει από την πλευρά της κυβέρνησης.
