Αυτή τη φορά το φορά το τραγικό ναυάγιο σημειώθηκε δίπλα μας, στα ανοιχτά της Πύλου και αμέσως άνοιξε και πάλι η συζήτηση για τους δολοφόνους διακινητές και για το πως πρέπει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.
Αν πραγματικά, όμως, θέλουμε να θέσουμε «τον δάκτυλον επί τον τύπων των ήλων» θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ναι μεν οι διακινητές προσφύγων και μεταναστών είναι και οι δολοφόνοι τους, αλλά πίσω από αυτούς υπάρχουν και οι ηθικοί αυτουργοί αυτής της απίστευτης δολοφονίας στα νερά της Μεσογείου χιλιάδων απελπισμένων ανθρώπων.
Και οι ηθικοί αυτουργοί δεν είναι άλλοι από τις ίδιες τις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών και του συλλογικού τους οργάνου της ΕΕ, που ουδέποτε θέλησαν να δουν καθαρά το μεταναστευτικό πρόβλημα, όπως και να δώσουν λύσεις βασισμένες στην αλληλεγγύη και την ανθρωπιά.
Είναι χιλιοειπωμένο αλλά αυτοί οι δυστυχισμένοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία άνθρωποι, νέοι, ηλικιωμένοι και παιδιά φεύγουν από τις χώρες τους γνωρίζοντας ότι έχουν να διασχίσουν ένα υγρό μονοπάτι θανάτου, αλλά προτιμούν να ρισκάρουν τις ζωές τους από το να μείνουν στις χώρες τους και να βρουν εκεί είτε άμεσο είτε αργό θάνατο.
Και μπροστά στην απελπισία τους, και με δεδομένο ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αποφασίζουν το επικίνδυνο ταξίδι της φυγής προς την Ευρώπη για μια καλύτερη ζωή ή ακόμη πιο απλά για την σωτηρία της ίδιας τους της ζωής.
Οι διαπιστώσεις και τα μεγάλα λόγια δεν αρκούν.
Μπορεί, για πολλοστή φορά, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, μιλώντας, χθες, για το ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου, να σημείωσε -με ανάρτησή του στο Twitter- πως πρόκειται για «ένα ακόμη φρικτό ναυάγιο στη Μεσόγειο-, αυτή τη φορά κοντά στην Ελλάδα» και να επανέλαβε πως «κάθε άτομο που αναζητά μια καλύτερη ζωή αξίζει ασφάλεια και αξιοπρέπεια», αλλά στην πράξη απολύτως τίποτα δεν έχει γίνει για την επίλυση του καυτού προβλήματος.
Το κακό δεν έχει χτυπηθεί στη ρίζα του. Οι άθλιες συνθήκες στις χώρες απ’ όπου προέρχονται οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αντί να βελτιώνονται επιδεινώνονται και εν πολλοίς γι’ αυτό ευθύνεται η Δύση συνολικά. Και όλοι είτε το ομολογούμε είτε όχι γνωρίζουμε καλά το γιατί. Για τα δικά της συμφέροντα σε βάρος των αδύναμων αυτών λαών. Τους απομυζήσαμε τους φυσικούς τους πόρους, τους πολεμήσαμε ή τους δημιουργήσαμε εμφυλίους, τους «μεταδώσαμε» την περιβαλλοντική καταστροφή και τώρα αρνούμαστε να τους προσφέρουμε ασφάλεια και αξιοπρέπεια για μια καλύτερη ζωή, όπως είπε και ο γγ του ΟΗΕ.
Αυτό που προφανώς θέλουν να αγνοούν οι ταγοί της Δύσης, αλλά δυστυχώς και κάποιοι απλοί πολίτες παρασυρμένοι από ρατσιστικά και εθνικιστικά συνθήματα, είναι ότι οι απελπισμένοι δεν μπορούν να περιοριστούν στους τόπους της μαρτυρίας τους και δεν θα σταματήσουν ποτέ, όποια αποτρεπτικά μέτρα και αν λαμβάνουν οι κυβερνήσεις, να διεκδικούν μια θέση στη ζωή.
