Και κανείς δεν αμφισβητεί ότι πράγματι η φοροδιαφυγή αποτελεί κλοπή των ίδιων των πολιτών και της ίδιας της κοινωνίας. Άλλωστε, όλες οι έρευνες και οι μελέτες που έχουν γίνει κατά καιρούς καταδεικνύουν ότι αν είχαμε εξαλείψει το φαινόμενο της φοροδιαφυγής θα είχαμε λύσει ως χώρα ένα σημαντικό κομμάτι του οικονομικού μας προβλήματος.
Στην πράξη, όμως, τι γίνεται; Από τη πλευρά των πολιτικών, δεκαετίες ολόκληρες, λαμβάνονται και ξαναλαμβάνονται μέτρα, γράφονται και ψηφίζονται νομοσχέδια επί νομοσχεδίων, αλλά το κακό παραμένει. Η πραγματική φοροδιαφυγή βασιλεύει, συνήθως μεταμφιεσμένη σε νομότυπη φοροαποφυγή .
Γιατί στην χώρα μας δυστυχώς, υπήρχαν και υπάρχουν πολίτες δυο ταχυτήτων. Οι εργαζόμενοι ως τα μόνιμα «φορολογικά υποζύγια» και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι με τις νομοθετημένες νόμιμες αλλά όχι «ηθικές» φοροαπαλλαγές τους.
Και με τον τελευταίο νόμο της κυβέρνησης στα «συνήθη φορολογικά υποζύγια» πρόκειται να ενταχθούν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι γενικότερα ως επιχειρήσεις «δεύτερης ταχύτητας».
Γιατί με τις νέες φορολογικές ρυθμίσεις επιβάλλεται μια άδικη φορολόγηση στους ελεύθερους επαγγελματίες και τους μικρομεσαίους, καθώς επί της ουσίας δεν τους αναγνωρίζεται το δικαίωμα να μην έχουν κέρδη και να έχουν ζημιές και έτσι θα κληθούν να πληρώσουν φόρους επί ανύπαρκτων εισοδημάτων.
Η τακτική αυτή το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα επιφέρει το επιδιωκόμενο (;) από την κυβέρνηση αποτέλεσμα της μείωσης της φοροδιαφυγής.
Τα πιθανά σενάρια είναι ή να βάλουν λουκέτο μεγάλος αριθμός μικρομεσαίων επιχειρήσεων που δεν θα μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα με την υπερφορολόγηση τους ή να δημιουργηθεί ένα νέο «κίνημα» εξ ανάγκης φοροφυγάδων που θα αναζητούν τρόπους επιβίωσης απέναντι στην κυβερνητική φοροεπιδρομή. Αυτών που δεν θέλουν να φοροδιαφύγουν, αλλά θα προσπαθήσουν το πράξουν λόγω οικονομικής αδυναμίας.
Η φοροδιαφυγή είναι ένα αδίκημα πολύ σοβαρό με αρνητικά αποτελέσματα στην ίδια την κοινωνία. Γιατί στερεί πολύτιμους πόρους για κοινωνικές δράσεις. Ωστόσο δεν είναι δίκαιο, να τιμωρούνται χωρίς καμία διάκριση όλοι οι μικρομεσαίοι για το αδίκημα της φοροδιαφυγής και να εξισώνονται με τους οι επαγγελματίες φοροφυγάδες , που θα έπρεπε να αναζητηθούν στις τάξεις των πολυεθνικών και των εγχώριων ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων που διαχρονικά βρίσκονται στο απυρόβλητο. Και όχι μόνο φορολογικά, καθώς το ίδιο συμβαίνει με την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια, αλλά και με την διάλυση των εργασιακών σχέσεων .
