Όμως, επειδή προφανώς και του έχουν καταστήσει σαφές οι ίδιοι οι πολίτες με τις αντιδράσεις τους, ότι με όλα αυτά τα περί αναβάθμισης και κατάκτησης επενδυτικών βαθμίδων το πιάτο τους δεν γεμίζει, ούτε το ενοίκιο και οι λογαριασμοί τους πληρώνονται, ο πρωθυπουργός προέβη στην παραδοχή πως:
«Ξέρω καλά ότι ο πληθωρισμός ροκανίζει μέρος των εισοδημάτων και αυτή η καλή πορεία της οικονομίας δεν γίνεται αισθητή σε όλους. Πιστέψτε με όμως, είναι ακριβώς χάρη σε αυτήν που μπορούμε να κάνουμε τις μόνιμες αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα ώστε να στηρίζουμε τα νοικοκυριά».
Όσο και να προσπαθεί, πάντως, ελάχιστοι είναι αυτοί που ακούνε την προτροπή του να τον πιστέψουν ότι κάποια στιγμή θα διαχυθούν στο σύνολο της κοινωνίας τα οφέλη της ανάπτυξης.
Γιατί πρόκειται για μια «ανάπτυξη» για λίγους και αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το γνωρίζει και δεν θέλει να το αλλάξει.
Ποιοι είναι οι κερδισμένοι ο κόσμος το έχει τούμπανο και αυτός (ο πρωθυπουργός) κρυφό καμάρι που λέει και η λαϊκή ρήση.
Για να υπάρξει πραγματική ανακούφιση της κοινωνίας, πρέπει να αλλάξει και ο κυβερνητικός στόχος και ο τρόπος που προσπαθεί να τον πετύχει η κυβέρνηση.
Ανάπτυξη για τους πολλούς δεν επιτυγχάνεται με την κατακόρυφη αύξηση των κερδών των τραπεζών, ούτε με την εισροή κεφαλαίων που κατευθύνονται σχεδόν αποκλειστικά είτε για την αγορά ακινήτων από αλλοδαπούς είτε για την εξαγορά ελληνικών επιχειρήσεων από ξένους κολοσσούς.
Αυτό θυμίζει αποικία και όχι μια ευρωπαϊκή χώρα που θέλει να αναπτυχθεί. Όταν ξεπουλάς τα ασημικά σου, είτα αν πρόκειται για τη γη σου είτε για τις επιχειρήσεις σου χωρίς επί της ουσίας να εξετάζονται οι επιπτώσεις από αυτόν τον αφελληνισμό, τότε δεν μπορείς να πανηγυρίζεις γιατί κάποιοι οίκοι αξιολόγησης γράφουν καλά λόγια για σένα.
Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια που ο πρωθυπουργός γνωρίζει αλλά επιχειρεί να την παραποιήσει. Πρωτίστως λοιπόν θα πρέπει να καταλάβει ότι δεν μπορεί να παραμένει εμμονικά «κολλημένος» στο ότι μόνο με τον τρόπο αυτό μπορούν να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα για την κοινωνία.
Με απλά λόγια δεν πρέπει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του να διαλαλούν ότι κάνουν ότι μπορούν για να λύσουν τα προβλήματα της κοινωνίας, αλλά επιτέλους να κάνουν αυτό που πρέπει. Πάνω απ’ όλα να σταματήσουν να θεοποιούν τις αγορές και να θεσπίσουν κανόνες εποπτείας για τον τρόπο δράσης των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και των τραπεζών.
