Και η είδηση δεν είναι πως ένα ακροδεξιό κόμμα στην Ευρώπη καταφέρνει να κερδίσει εκλογές, καθώς αυτό έχει συμβεί αρκετές φορές.
Στην Ιταλία κυβερνά η ακροδεξιά Τζόρτζια Μελόνι.
Στην Ουγγαρία ο Όρμπαν.
Στην Ολλανδία μπορεί να μην ανέλαβε καθήκοντα πρωθυπουργού ο ακροδεξιός Γκέερτ Βίλντερς που αναδείχθηκε πέρυσι νικητής των εκλογών, αλλά επί της ουσίας έχει ακροδεξιά κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον ομοϊδεάτη του Βίλντερς, πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της χώρας Ντικ Σχοφ.
Στην Γαλλία η Μαρίν Λεπέν ανεβαίνει συνεχώς με πολλούς να πιστεύουν ότι είναι ζήτημα χρόνου να αναλάβει τα ηνία της χώρας, μετά τις απανωτές αποτυχίες του Προέδρου Μακρόν.
Στην Γερμανία το ακροδεξιό AfD και ενώ η Γερμανία πηγαίνει σε εκλογές στα τέλη Φεβρουαρίου δημοσκοπικά συνεχίζει να ανεβαίνει και βρίσκεται στη δεύτερη θέση με ποσοστό 20%.
Η δυσάρεστη εξέλιξη στην Αυστρία, που μπορεί να επηρεάσει ολόκληρη την Ευρώπη στο μέλλον είναι πως τα άλλα κεντροδεξιά κόμματα πετούν πλέον τη μάσκα του κεντρώου και δέχονται να συγκυβερνήσουν με ακροδεξιούς.
«Αναμένω ότι ο ηγέτης του κόμματος με τις περισσότερες ψήφους θα λάβει εντολή σχηματισμού μελλοντικής κυβέρνησης. Εάν προσκληθούμε σε αυτές τις συνομιλίες (για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού), θα αποδεχθούμε αυτήν την πρόσκληση» είπε ο γενικός γραμματέας του Λαϊκού Κόμματος (ÖVP) Κρίστιαν Στόκερ που είχε αναλάβει προσωρινά την ηγεσία του κόμματος μετά την παραίτηση του καγκελάριου Καρλ Νεχάμερ, όταν απέτυχαν οι προσπάθειες του τελευταίου να σχηματίσει κυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή της ακροδεξιάς.
Έτσι απλά το «κεντρώο» κόμμα της Αυστρίας προσφέρεται να αποτελέσει το δεκανίκι της ακροδεξιάς προκειμένου να συμμετάσχει στην κυβέρνηση της χώρας, που πολιτικά σημαίνει πως πλέον δέχεται να απενεχοποιήσει την ακροδεξιά.
Στη μεγάλη αδελφή της Αυστρίας, τη Γερμανία, μπορεί να συμβεί το ίδιο; Κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει και να δούμε στην ισχυρότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ένα εθνικιστικό, ξενοφοβικό, ακροδεξιό κόμμα το AfD να συγκυβερνά με την κεντροδεξιό CDU.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι πλέον η ακροδεξιά έχει αποκτήσει το λιγότερο ρόλο ρυθμιστή και η Ευρώπη πολιτικά μπαίνει σε δύσβατους ατραπούς αφού πλέον οι δήθεν κεντροδεξιοί και κεντρώοι πολιτικοί φλερτάρουν με τους ακροδεξιούς και τους νομιμοποιούν.
