Ένα καινούργιο "μοτίβο" βρέθηκε τελευταία στην Ευρώπη: Ο Πούτιν, λέει, αποσταθεροποιεί και ρίχνει τις κυβερνήσεις στα κράτη- μέλη!
Ο πόλεμος της Ουκρανίας σαφώς και δημιουργεί αποσταθεροποιητικές τάσεις στη γηραιά μας ήπειρο, όχι ακριβώς γιατί αυτό γίνεται με το μαγικό ραβδί του Ρώσου προέδρου, αλλά γιατί τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή της Ούρσουλας φον ντε Λάιεν, όσο και οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων έχουν μετατραπεί σε ουραγοί της πολιτικής της ΕΕ. Ο Πούτιν ασφαλώς θέλει να αποσταθεροποιήσει την ΕΕ, όπως και η Δύση τον Πούτιν-όλοι, άλλωστε, θυμόμαστε τη δήλωση Μπάιντεν ότι στόχος είναι η πτώση του Ρώσου προέδρου. Θα ήταν, όμως, παράδοξο και πρωτοφανές να μην γινόταν κάτι τέτοιο- τότε όμως δεν θα είχαμε πόλεμο, θα παίζαμε το "κλέφτες και αστυνόμοι".
Η Ευρώπη, μάλιστα, δεν βρέθηκε απλώς απροετοίμαστη για την αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Παρά τις πομπώδεις και συνεχείς εξαγγελίες για κοινή εξωτερική ευρωπαϊκή πολιτική και άμυνα, εμφανίστηκε απλά ως η ουρά των Ηνωμένων Πολιτειών. Όχι απλώς δεν έκανε βήματα προς την κατεύθυνση της ενοποίησης, αλλά και αύξησε σε σημαντικό βαθμό τις στρατιωτικές δαπάνες όχι για την αυτονομία της, αλλά για τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ- ότι αρνιόταν τόσα χρόνια να κάνει.
Παράλληλα, σχεδιάζει την απεξάρτησή της από το φυσικό αέριο της Μόσχας,οδηγούμενη σε εξάρτηση από το LNG των Ηνωμένων Πολιτειών- από τη μια εξάρτηση στην άλλη δηλαδή!
Η ευρωπαϊκή ηγεσία, μάλιστα, έκανε βήματα πίσω και από την ενθαρρυντική κοινή πολιτική που έδειξε να αποκτά την περίοδο της πανδημίας με το Ταμείο Ανάκαμψης.
Η στάση της στο ενεργειακό υπήρξε αυτοκτονική και σε μεγάλο βαθμό είναι εκείνη που δημιουργεί τις αποσταθεροποιητικές τάσεις στο εσωτερικό της.
Λυπούμαστε, τις κυβερνήσεις δεν θα τις σώσει η κινδυνολογία "μας αποσταθεροποιεί ο Πούτιν". Θα τις σώσει η πολιτική που πρέπει να εφαρμόσουν. Ακόμα και τώρα, όμως, πιστεύουν ότι θα σωθούν αν χρησιμοποιήσουν τον ρωσικό κίνδυνο. Αν δεν ΄αλλάξουν στρατηγική -σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες- τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για αυτές, πρωτίστως όμως για τις χώρες τους, τους λαούς τους, αλλά και το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης...
