Γεύση από την προεκλογική αντιπαράθεση που θα ζήσει η χώρα λάβαμε κατά τη διάρκεια της συζήτησης των πολιτικών αρχηγών κατά τη διάρκεια της πρότασης δυσπιστίας προς την κυβέρνηση που είχε καταθέσει η αξιωματική αντιπολίτευση.

Με κύρια ευθύνη του πρωθυπουργού η πολιτική ατζέντα επιστρέφει στο …2019, με την πόλωση να είναι το κυρίαρχο ζητούμενο και την παρελθοντολογία να εμποδίζει την αντιπαράθεση των προτάσεων για το μέλλον της χώρας.

Το Μαξίμου οδηγεί την αντιπαράθεση στον …Καλογρίτσα, τους …προστατευόμενους μάρτυρες της Novartis, τη “μικρή Μαρία» κοκ, όχι μόνο για αντιπερισπασμό στο μείζον θέμα των υποκλοπών, όπου βρίσκεται σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση παρά τη συστράτευση όλων των δυνάμεων του κρατικού μηχανισμού για τη συγκάλυψη του σκανδάλου.

Ο πρωθυπουργός επιδιώκει την επιστροφή στο …2019, προκειμένου να συσπειρώσει την εκλογική βάση της παράταξής του στη βάση των αντι-ΣΥΡΙΖΑ συναισθημάτων της περιόδου εκείνης, αλλά και προκειμένου να εμποδίσει τις περαιτέρω διαρροές προς τον λεγόμενο «κεντρώο χώρο».

Ο στόχος της αυτοδυναμίας επιβάλλει ένα υψηλό ποσοστό στην πρώτη κάλπη, που εκτός πολύ μεγάλου απροόπτου θα στηθεί εντός του Απριλίου, καθώς σε διαφορετική περίπτωση όλα τα ενδεχόμενα θα είναι ανοιχτά για το κυβερνών κόμμα. Το πρόβλημα για τη ΝΔ είναι ότι καλεί τους ψηφοφόρους της σε μια κάλπη που δεν έχει φανερό διακύβευμα, αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει διατρανώσει σε όλους τους τόνους την απόφασή του να μη συμβάλλει σε καμία κυβερνητική λύση, ώστε η χώρα να οδηγηθεί σε δεύτερες εκλογές.

Στο πλαίσιο αυτό η πόλωση θα κυριαρχήσει, με το Μαξίμου να επιλέγει τη φυγή στο παρελθόν, αν και βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η χώρα έχει απόλυτη ανάγκη τη διαμόρφωση ενός μοντέλου ανάπτυξης για το μέλλον, μιας ανάπτυξης που θα συνοδεύεται με δίκαιη μοιρασιά στους πολίτες.

Το ερώτημα, ωστόσο, είναι αν η πόλωση θα αντιμετωπίσει θετικά το πρόβλημα της αποχής ή εάν θα το μεγεθύνει. Απάντηση προς το παρόν δεν υπάρχει!