Ανεξαιρέτως του ποια ή ποιος θα είναι τελικά θα είναι ο 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ, αυτό που έχει βαρύνουσα σημασία είναι το γεγονός ότι οι δυο διεκδικητές του Λευκού Οίκου η Κάμαλα Χάρις και ο Ντόναλντ Τραμπ, συσπειρώνουν δυο άκρως διαφορετικά κοινά ο καθένας.
Με ευρωπαϊκά κριτήρια και τα δυο αυτά κοινά, οι ψηφοφόροι των Δημοκρατικών και οι ψηφοφόροι των Ρεπουμπλικάνων είναι άκρως παραπλανημένοι.
Οι ψηφοφόροι των Δημοκρατικών υπό την Κάμαλα Χάρις, δεν μπορούν να δουν αυτό που βλέπουν οι Ευρωπαίοι. Πως η Κάμαλα Χάρις είναι η εκλεκτή των ελίτ, των celebrities, του «βαθέως κράτους», του οικονομικού κατεστημένου, που επί της ουσίας δεν θέλουν καμιά απολύτως αλλαγή που θα μπορούσε να τους χαλάσει την … ησυχία και τις μπίζνες.
Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι, σε καμία περίπτωση δεν έχουν την ευρωπαϊκή πολιτική κουλτούρα περί κοινωνικής δικαιοσύνης και κοινωνικής συνοχής. Ζουν με βασική τους σκέψη το περιβόητο «αμερικάνικο όνειρο» και το πρώτο και βασικότερο κριτήριο με το οποίο ψηφίζουν είναι η τσέπη τους, έστω και αν σ’ αυτές τις εκλογές ως ένα ακόμη σημαντικό κριτήριο δηλώθηκε από τους ψηφοφόρους στις δημοσκοπήσεις και η ποιότητα της Δημοκρατίας. Και η συγκυρία αυτή δεν ευνοεί τους Δημοκρατικούς της Κάμαλα Χάρις, κυρίως λόγω του πληθωρισμού που πλήττει τις Ηνωμένες Πολιτείες υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν, συνέχεια του οποία αποτελεί η Κάμαλα Χάρις.
Από το αντίπαλο στρατόπεδο, αυτό των Ρεπουμπλικάνων , οι ψηφοφόροι του Τραμπ, επίσης δεν μπορούν να δουν αυτά που βλέπουν οι Ευρωπαίοι. Πως ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ένας ακροδεξιός πολιτικός με επικίνδυνες απόψεις και θέσεις σε σημαντικά ζητήματα Δημοκρατίας. Με πλέον ενδεικτικό των αναχρονιστικών απόψεων του, τις θέσεις του για τις αμβλώσεις, όσο και αν τελευταία προσπάθησε να τις «στρογγυλέψει». Εξ ίσου επικίνδυνες είναι και οι ρατσιστικές του θέσεις για τους μετανάστες, αλλά και για το οικονομικό μοντέλο του προστατευτισμού που περιλαμβάνει το πρόγραμμα του.
Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι των Ρεπουμπλικάνων, όμως, το βλέπουν διαφορετικά από τους Ευρωπαίους που θεωρούν ακροδεξιό και λαϊκιστή πολιτικό τον Ντόναλντ Τραμπ. Θεωρούν ότι οι πιο φτωχές τάξεις θα επωφεληθούν από την οικονομική του πολιτική και βέβαια συμφωνούν με την όρθωση τειχών στα σύνορα των ΗΠΑ για να εμποδίσουν την είσοδο μεταναστών που εκτός των άλλων τους «κλέβουν» τις δουλειές, ενώ φαίνεται να μην έχουν σε προτεραιότητα την ποιότητα της Δημοκρατίας.
Σε κάθε περίπτωση ενδεικτικό της μεγάλης διαφοράς κουλτούρας μεταξύ Αμερικανών και Ευρωπαίων ψηφοφόρων είναι ότι διαχρονικά στις ΗΠΑ δεν ευδοκίμησε αριστερή ή σοσιαλιστική ιδεολογία και τα δυο παραδοσιακά ισχυρά κόμματα κινούνταν δεξιόστροφα.
