Στην επόμενη μέρα της παραίτησης Τσίπρα επικεντρώνεται πλέον το ενδιαφέρον του πολιτικού κόσμου. Όχι μόνο για τους λόγους που φτάσαμε σε αυτή, αλλά κυρίως για το ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι διάδοχοί του, αλλά και σε ποια πολιτική κατεύθυνση θα κινηθεί ο μετά-Τσίπρας ΣΥΡΙΖΑ.
Αναδημοσιεύουμε το πρώτο ρεπορτάζ για την επόμενη μέρα του Κ-Report των Κώστα Καλλίτση και Παύλου Τσίμα, που κυκλοφορεί σε συνδρομητική μορφή σε καθημερινή βάση, με πολύ πλούσια ύλη για την εγχώρια και τη διεθνή σκηνή:
Κάθε σοβαρή κρίση εξελίσσεται αργόσυρτα, σιωπηλή, προσπερνά τους ανυποψίαστους, δοκιμάζει να ξεγελάσει τους καχύποπτους, αφήνει να αιωρούνται ελπίδες στους ενδιαφερόμενους ότι, δήθεν, όλα πάνε καλά, ότι δεν πρόκειται να εμφανιστεί. Κι όταν έρθει η ώρα, μόλις ωριμάσουν οι προϋποθέσεις, ξαφνιάζει με το αστραπιαίο και πολύ βίαιο ξέσπασμά της. Συμβαίνει με τις μεγάλες οικονομικές, πολιτικές και άλλες κρίσεις, συνέβη και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κρίση ωρίμαζε επί μια 4ετία, ξέσπασε στις 21 Μαΐου, κορυφώθηκε στις 25 Ιουνίου και παρέσυρε και τον Αλ. Τσίπρα. Όπως σε όλες τις κρίσεις κάτι πεθαίνει, κάτι γεννιέται. Πεθαίνει ένα αντιμνημονιακό μόρφωμα στο χώρο της αριστεράς. Τι θα γεννηθεί, παραμένει άγνωστο.
Παραίτηση Τσίπρα: Αν τα αποτελέσματα της δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης δεν ήταν χειρότερα από εκείνα της πρώτης, η εξέλιξη θα ήταν διαφορετική. Αλλά, πλέον, ο στόχος να «γυρίσουν» τα πράγματα στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024 έγινε εξαιρετικά αβέβαιος ενώ η προσωπική και πολιτική φθορά πιο πιθανή. Χτες, μετά από τρεις ημέρες απομόνωσης, ο Αλ. Τσίπρας ανακοίνωσε ότι παραιτείται από πρόεδρος και δεν θα είναι υποψήφιος για την αρχηγία. Έκλεισε ένας ιστορικός κύκλος, «είναι ανάγκη να εφεύρουμε τον νέο ΣΥΡΙΖΑ, που θα μπορέσει με σεμνότητα και ανοιχτά μάτια να διαβάσει τις νέες αντιθέσεις και τα νέα ρεύματα της κοινωνίας, τις νέες προκλήσεις της εποχής», είπε.
Το μεγάλο επίδικο: Με την παραίτηση Τσίπρα, ένα σμήνος από off και ον the record δηλώσεις θέτουν το επίδικο: Θα δοκιμάσει να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα κόμμα εξουσίας κατευθυνόμενος προς την αριστερή σοσιαλδημοκρατία ή θα γίνει ένα μικρό, περιθωριακό «καθαρά αριστερό» κόμμα;
Η συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ: Όπως συχνά συμβαίνει, μόλις παραιτήθηκε ο Αλ. Τσίπρας άρχισαν να διατυπώνουν υμνητικά σχόλια για το έργο του, όχι τόσο φίλοι αλλά -κυρίως- εσωκομματικοί αντίπαλοι που του είχαν κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή, και αντίπαλοι πολιτικοί που (με εξαίρεση την αχρείαστα στενόκαρδη δήλωση του Κυρ. Μητσοτάκη) υποστήριζαν ότι ο Αλ. Τσίπρας «πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ από το 3% και τον έκανε κόμμα εξουσίας» -και κάποιοι από αυτούς εύχονταν ότι, αφού αποσύρεται από πρόεδρος, θέμα χρόνου θα είναι να αποσυρθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ από την πολιτική σκηνή. Η αλήθεια είναι ότι ο Αλ. Τσίπρας είχε το χάρισμα (για άλλους, κατάρα...) να κρατά ενωμένα στελέχη, βαρώνους και οπλαρχηγούς του κόμματος με τελείως διαφορετικές απόψεις, αξίες και κουλτούρες. Με την παραίτησή του, αυτό είναι δύσκολο να συνεχιστεί.
Το Σάββατο θα συνεδριάσει η Πολιτική Γραμματεία για να καταλήξει στον οδικό χάρτη για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας.
Διαδικασίες διαδοχής: Η πλειονότητα των στελεχών προκρίνει να ακολουθηθούν ταχύτατες διαδικασίες, όπως συνέστησε και ο Αλ. Τσίπρας, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να ανασυγκροτηθεί και να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του ως αξιωματική αντιπολίτευση. Υπάρχουν, άλλωστε, και άμεσα θέματα που πρέπει να ρυθμιστούν: Η εκλογή μεταβατικού προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας (πιθανολογείται η Όλγα Γεροβασίλη), η εκπροσώπηση στη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης τις 6-8 Ιουλίου και άλλα. Διαδικασίες μακράς διάρκειας, που θα ολοκληρωθούν μετά τις περιφερειακές/δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου, προτείνει η «Ομπρέλα», μια ετερόκλητη ομάδα με αρχηγό τον Ευ. Τσακαλώτο, που εικάζεται ότι θα θέσει υποψηφιότητα για την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλα ονόματα που ακούγονται είναι της Έφης Αχτσιόγλου, της Ρ. Δούρου, του Αλ. Χαρίτση και του Π. Πολάκη. Αντιθέτως, δεν θα είναι υποψήφιος ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης.
