Σε μια δύσκολη συγκυρία για την τουρκική οικονομία και μετά από τους καταστροφικούς σεισμούς που έπληξαν πάνω από το 20% της χώρας, για πρώτη φορά ο Πρόεδρος Ερντογάν τίθεται υπό αμφισβήτηση, τουλάχιστον δημοσκοπικά.
Περισσότερα από 60 εκατομμύρια ψηφοφόρων θα κληθούν την Κυριακή 14 Μαΐου, να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν να κυβερνώνται από τον Ερντογάν ή θα αλλάξουν σελίδα ψηφίζοντας τον Κιλιτσντάρογλου.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις το «καρπούζι» είναι μοιρασμένο στη μέση, αλλά το μαχαίρι το έχει πάντα ο κυρίαρχος λαός που θα αποφασίσει τελικά σε ποιον θα δώσει το μεγαλύτερο κομμάτι και φυσικά μαζί και την εξουσία.
Η αποχώρηση του Μουχαρέμ Ιντζέ από την διεκδίκηση της προεδρίας, έφερε ανακατατάξεις και ακόμα μεγαλύτερους πονοκεφάλους στους δημοσκόπους που δεν μπορούν να ανακαλύψουν τι περίπου θα βγάλει η κάλπη.
Το ελαφρύ προβάδισμα που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν για τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, δεν δίνει τον αέρα του νικητή στην συμμαχία της αντιπολίτευσης που θέλει διακαώς να ρίξει από την εξουσία τον Ερντογάν.
Η εδραιωμένη προσωπολατρία προς τον Τούρκο Πρόεδρο, είναι το πρώτο ισχυρό εμπόδιο για την Εθνική Συμμαχία στο δρόμο για το Προεδρικό Συγκρότημα. Με πάνω από το 35% των Τούρκων ψηφοφόρων να είναι φανατικοί υποστηρικτές του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο δρόμος που έχει να διανύσει ο Κιλιτσντάρογλου είναι μακρύς και δύσκολος, παρότι η προεκλογική περίοδος έχει ολοκληρωθεί.
Ηγέτης μιας ετερόκλητης συμμαχίας ο Κύριος Κεμάλ, με επτά (7) Αντιπροέδρους να επιτηρούν το έργο του, όπως ορίζει η συμφωνία για την υποψηφιότητα του, μοιάζει ένας αδύναμος ηγέτης, που εξαρτάται από τους άλλους.
Αυτό δεν είναι κάτι που περνά απαρατήρητο από τους ψηφοφόρους, οι οποίοι έχουν συνηθίσει σε ηγετικές φιγούρες στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας. Ακόμα και σε περιόδους όπου οι κυβερνήσεις ήταν συνασπισμοί κομμάτων, υπήρχε ένα ηγέτης που καθόριζε τον συνασπισμό.
Στην περίπτωση του Κιλιτσντάρογλου, η ηγετική του δυνατότητα χάθηκε όταν η Μεράλ Ακσενέρ, Πρόεδρος του Καλού Κόμματος και σύμμαχος του στην Εθνική Συμμαχία, απαίτησε την επιβολή στη θέση των Αντιπροέδρων, των Δημάρχων Άγκυρας και Κωνσταντινούπολης, Γιαβάς και Ιμάμογλου αντίστοιχα.
Επιπλέον η προσέγγιση των Κούρδων, μέσω του HDP, από τον Κιλιτσντάρογλου, δεν έχει γίνει αποδεκτή από τα όλα τα κόμματα της Εθνικής Συμμαχίας, κάτι που δεν προοιωνίζει μακροημέρευση της Συμμαχίας.
Ο Τουρκικός λαός έχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία με την εθνική υπερηφάνεια, κάτι που το καλλιέργησε υπερβολικά ο Κεμάλ Ατατούρκ, ιδρυτής της Τουρκικής Δημοκρατίας και του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP). Σ’ αυτή την υπερηφάνεια πάτησε και ο Ταγίπ Ερντογάν κι έχτισε το προφίλ ενός πατερούλη-ηγέτη που η ενδυνάμωση της Τουρκίας ήταν αυτοσκοπός του.
Ο Κιλιτσντάρογλου από την άλλη δείχνει μια αδυναμία σ’ αυτόν τον τομέα, τονίζοντας υπερβολικά στην προεκλογική του εκστρατεία την στροφή του προς τη Δύση, δηλαδή τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Τα αισθήματα τόσο για την Ουάσινγκτον όσο και για τις Βρυξέλλες δεν είναι και τόσο θετικά στην τουρκική κοινωνία.
Ενδεχομένως μια στροφή προς τον δυτικό τρόπο ζωής που επιθυμούν οι ανεπτυγμένες περιοχές, όπως τα παράλια της Μικράς Ασίας ή τα μεγάλα αστικά κέντρα Πόλη, Άγκυρα και Σμύρνη να το αναζητούν, το μεγαλύτερο όμως κομμάτι της Τουρκίας παραμένει προσηλωμένο στον τουρκισμό που ενίσχυσε ο Ερντογάν.
Όπως εξηγούσαν Τούρκοι αναλυτές, καταλυτικό ρόλο στο αποτέλεσμα των εκλογών θα έχει πέρα από τους ψηφοφόρους στις περιοχές της Ανατολίας, και οι Κούρδοι που είναι χωρισμένοι σε πολλές ομάδες.
Αν και πιο ισχυρό εμφανίζεται το HDP στον εκλογικό χάρτη, ο μακροχρόνιος ανταρτοπόλεμος μεταξύ του ΡΚΚ και των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, έχει κάνει πολλούς Κούρδους να γυρίσουν την πλάτη τους στο αριστερό φιλοκουρδικό κόμμα.
Σημαντικό ρόλο θα παίξει και η ψήφος του στρατεύματος, της αστυνομίας και της στρατοχωροφυλακής, που μαζί με τους δημοσίους υπαλλήλους, είναι ένα πολύ ισχυρό κομμάτι στην επιρροή της κοινωνίας.
Πάντως αυτό που προκαλεί έκπληξη για όσους γνωρίζουν τον Ερντογάν ή τον έχουν διαβάσει, είναι η ηρεμία που τον διακατέχει τις τελευταίες μέρες της προεκλογικής εκστρατείας.
Θα περίμενε κανείς να είναι νευρικός και θυμωμένος με όσα συμβαίνουν είτε με τις δημοσκοπήσεις είτε με την απόσυρση του Ιντζέ, που τον βοηθούσε δημοσκοπικά η παρουσία του.
Αντ’ αυτού ο Ερντογάν εμφανίζεται ήρεμος και απολαμβάνει τις προεκλογικές του συγκεντρώσεις, προκαλώντας αμηχανία και δεύτερες σκέψεις στους αντιπάλους του, γι αυτή του την συμπεριφορά.
Όπως έλεγε στο iEidiseis δημοσιογράφος που στηρίζει τον Κιλιτσντάρογλου και το CHP, αυτή η νηφαλιότητα και η ηρεμία του Ερντογάν δεν προμηνύει κάτι καλό για μας. Δείχνει σίγουρος ότι θα κερδίσει τις εκλογές, δείχνει ότι ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε εμείς.
Είτε είναι έτσι, είτε όχι, έχουν μείνει μόνο δυο εικοσιτετράωρα για να φανεί ποιος θα είναι ο νικητής των προεδρικών εκλογών κι αν θα υπάρξει αλλαγή σκηνικού. Πάντως το χέρι του στη φωτιά κανείς δεν το βάζει για τον ένα ή τον άλλο υποψήφιο.
