Σε μια εποχή που όλη η Ευρώπη κι ο κόσμος βιώνει την κλιματική κρίση, την απώλεια βιοποικιλότητας, την ενεργειακή κρίση, που επηρεάζουν όλους τους τομείς της ζωής μας, η ελληνική κυβέρνηση υποβαθμίζει και τους τρεις βασικούς θεσμούς της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα: Τα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, τους Υπεύθυνους Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και τα Σχολικά Προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.
Συγκεκριμένα:
- Οι εκπαιδευτικοί, που υπηρετούν σε Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και ως Υπεύθυνοι Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, έχουν μειωθεί δραματικά, εξαιτίας της συστηματικής άρνησης της κυβέρνησης να καλύψει τις θέσεις όσων συνταξιοδοτούνται ή παραιτούνται.
- Παράλληλα, οι εναπομείναντες/σες σε αυτούς τους δυο θεσμούς βιώνουν καθημερινά την απαξίωση από μια κυβέρνηση που αρνείται να αναγνωρίσει και να μοριοδοτήσει την υπηρεσία τους ως διδακτική, παρόλο που μια απλή επίσκεψη σε Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς αρκεί για να διαπιστώσει κανείς το αυτονόητο, ότι αυτοί οι εκπαιδευτικοί διδάσκουν!
- Η απαξίωση μάλιστα κορυφώνεται μετά τον αποκλεισμό των εκπαιδευτικών των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και των Υπευθύνων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης/Σχολικών Δραστηριοτήτων από το πρόγραμμα «Ψηφιακή Μέριμνα ΙΙ», λες κι οι εκπαιδευτικοί αυτοί δε χρησιμοποιούν υπολογιστές καθημερινά για διαδικτυακά μαθήματα με μαθητές και Σεμινάρια με εκπαιδευτικούς, κάτι που ξεκίνησαν με δική τους πρωτοβουλία και με δικά τους τεχνικά μέσα στη διάρκεια της πανδημίας με τη συμμετοχή χιλιάδων μαθητών κι εκπαιδευτικών!
- Η χρηματοδότηση της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στα σχολεία έχει καταργηθεί από την αρχή της οικονομικής κρίσης, είναι ανύπαρκτη για τους Υπεύθυνους Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης/Σχολικών Δραστηριοτήτων και έχει περικοπεί δραματικά για τα ΚΠΕ/ΚΕΠΕΑ.
- Κοντά σε όλα αυτά, ο τεχνολογικός εξοπλισμός των ΚΠΕ/ΚΕΠΕΑ και των Υπευθύνων ΠΕ παραμένει απαρχαιωμένος καθώς το Υπουργείο δεν τους συμπεριέλαβε σε καμία αποστολή σχετικού υλικού!
Η υποβάθμιση της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και των θεπαιδσμών της στην Ελλάδα αποτελεί μια συνεχιζόμενη πολιτική των κυβερνήσεων από την αρχή της οικονομικής κρίσης με μείωση προσωπικού και κονδυλίων και απαξίωση των εκπαιδευτικών που υπηρετούν σε αυτούς τους θεσμούς.
Και πρόκειται για συνειδητή πολιτική που θεωρεί την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και την περιβαλλοντική ευαισθησία εμπόδιο για τα σχέδια για εξορύξεις υδρογονανθράκων, καταστροφικές για το περιβάλλον επενδύσεις, εργοστάσια καύσης απορριμμάτων που παράγουν καρκινογόνες διοξίνες, ιδιωτικοποιήσεις σημαντικών αγαθών όπως το νερό, δάση και ακτές.
