Για να έχει επιτυχία, η COP27 πρέπει να συμφωνήσει να ιδρύσει έναν μηχανισμό υπό την COP σχετικά με τιςαπώλειες και τις ζημίες,να εξασφαλίσει την επαρκήπροσαρμογήστην κλιματική κρίση, τη χρηματοδότηση για τηνπράσινη μετάβαση(ειδικά για τις αναπτυσσόμενες χώρες) και την επιτάχυνση τηςκατάργησης των ορυκτών καυσίμωνσύμφωνα με όσα ορίζει η επιστήμη για τον 1,5°C.
Παρόλο που το θέμα των απωλειών και ζημιών μπήκε στην ατζέντα της Διάσκεψης επίσημα, οι πιο πλούσιες χώρες που ιστορικά ρυπαίνουν περισσότερο φαίνεται ότιεμποδίζουν την πρόοδοσχετικά με την καθιέρωση ενός τέτοιου μηχανισμού, τον οποίο όμως ζητούν άμεσα οι αναπτυσσόμενες χώρες. Οι πλούσιες χώρες χρησιμοποιούν τακτικέςκαθυστέρησηςώστε να μην γίνει καμία συμφωνία για τη χρηματοδότηση των απωλειών και ζημιών τουλάχιστον ως το 2024, ενώ δεν έχουν κάνει καμία πρόταση που να εγγυάται ότι ο μηχανισμός χρηματοδότησης θα καθιερωθεί όντως.
Οι αναπτυσσόμενες χώρες συνολικά ζητούν η συμφωνία για τον μηχανισμό, με νέα κονδύλια από νέες πηγές, να γίνει φέτος, ώστε να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις όλο και πιο καταστροφικές και συχνές επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης. Ταυτόχρονα, ζητούν ο μηχανισμός να είναι πλήρως λειτουργικός το αργότερο ως το 2024 και να υπάγεται στον οικονομικό μηχανισμό της Σύμβασης-Πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την Αλλαγή του Κλίματος (UNFCCC).
Η ΕΕ φαίνεται ότι δέχεται κάποια από τα αιτήματα των αναπτυσσόμενων χωρών, όμως άλλες πλούσιες χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Νέα Ζηλανδία, η Νορβηγία και η Αυστραλία (που θέλει να φιλοξενήσει την COP31), είναι αυτές που τα εμποδίζουν πιο εμφανώς.
Σχετικά με την κατάργηση των ορυκτών καυσίμων, κάποιες χώρες όπως η ΕΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ανεξάρτητη Ένωση Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής (AILAC), και η Ινδία, πρότειναν να ενσωματωθείη “κατάργηση” ή η “μετάβαση” από τα ορυκτά καύσιμαστο τελικό κείμενο της COP27. Αυτό θα είναι μια πολύ καλή εξέλιξη αν πραγματοποιηθεί, μιας και το τέλος των ορυκτών καυσίμων είναι μία πολιτική απόφαση που οφείλει να είναι στο επίσημο αρχείο της Διάσκεψης. Σίγουρα η πρόταση αυτή θα προκαλέσει πολλές αντιδράσεις από άλλες πλούσιες χώρες, όπως και η πρόταση να συμπεριληφθεί στο κείμενο ο στόχος της Συμφωνίας του Παρισιού για το Κλίμα (COP21) για τονπεριορισμότης αύξησης της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας στον 1,5°C. Ο μετριασμός της κλιματικής αλλαγής απαιτεί δραστική μείωση στην παραγωγή και χρήση λιγνίτη, πετρελαίου και αερίου μέσα σε αυτήν τη δεκαετία, ώστε να μείνουμε όσο πιο κοντά γίνεται στον στόχο του 1,5°C. Μόνο αν αυτό αναγνωριστεί επίσημα και παρθούν μέτρα θα υπάρξει κλιματική δικαιοσύνη.
Τα μάτια είναι στραμμένα στην Προεδρία της COP27, που θα ξεκινήσει να συντάσσει το τελικό κείμενο. Η πρόοδος σε σχέση με την περσινή COP πρέπει να είναι ουσιαστική. Το ερώτημα που μένει να απαντηθεί λοιπόν, είναι αν η αιγυπτιακή Προεδρίαθα εμποδίσει ή θα προωθήσει την κλιματική δικαιοσύνη.
Κάποια πράγματα συμβαίνουν μακριά μας και ίσως δεν κατανοούμε το μέγεθος του προβλήματος. Όμως όσοι ταβιώνουν από πρώτο χέρι,είναι αυτοί που μπορούν να μας μεταφέρουν ακριβώς τι συμβαίνει. Ένας από αυτούς είναι ο Υπουργός Οικονομικών του Τουβαλού, Seve Paeniu: “Το σπίτι μου, η χώρα μου, το μέλλον μου, το Τουβαλού βυθίζεται. Χωρίς κλιματική δράση και συμφωνία, χωρίς μηχανισμό για απώλειες και ζημιές εδώ στην COP27, μάλλον βλέπουμε τηντελευταία γενιάπαιδιών να μεγαλώνουν στο Τουβαλού. Αγαπητοί συνδιαπραγματευτές, η καθυστέρησή σας σκοτώνει τους συμπολίτες μου, την κουλτούρα μου, ποτέ όμως την ελπίδα μου.” Οι ηγέτες στην COP27 πρέπει να ακούσουν αυτούς τους ανθρώπους.
