Ενώ προχώρησαν κάποιες σημαντικές συζητήσεις, υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν. Υπήρξαν καθυστερήσεις στη διαδικασία που προήλθαν κυρίως από χώρες-πετρελαιοπαραγωγούς, ειδικά τις πρώτες ημέρες, κάτι που δείχνει πώς μια αποτελεσματική και νομικά δεσμευτικήΠαγκόσμια Συνθήκη για τα Πλαστικάθεωρείται απειλή από τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων.
Η Greenpeace ήταν παρούσα όλες τις ημέρες των διαπραγματεύσεων και αντιμετώπισε τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων, που “πλημμύρισε” τη συνάντηση με λομπίστες, με κάθε πιθανό τρόπο: με την επικοινωνία ξεκάθαρων θέσεων, με ενεργοποίηση και συμμετοχή του κοινού, με στρατηγική κατεύθυνση, με τη δημιουργία συμμαχιών με άλλα κινήματα και φορείς, και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για τα τέλη του 2023 στον επόμενο γύρο διαπραγματεύσεων, στην Κένυα.
Η πλαστική ρύπανση και η κλιματική κρίση είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, γι’ αυτό και μια Παγκόσμια Συνθήκη για τα Πλαστικά πρέπει να μειώσει την παραγωγή πλαστικού δραστικά. Έτσι θα υπάρχει ευθυγράμμιση με την ανάγκη να συγκρατήσουμε την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας στον 1,5οC και ταυτόχρονα να απομακρύνει τις κοινωνίες μας από την πλαστική εξάρτηση. Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό, θα θεωρείται αποτυχία.
«Είναι πλέον σαφές ότι η λύση στην πλαστική ρύπανση δεν είναι ούτε η ανακύκλωση, ούτε η καλύτερη διαχείριση των απορριμμάτων, αλλά η κατάργηση των πλαστικών μιας χρήσης. Αυτό που χρειάζεται είναι μια διεθνής, νομικά δεσμευτική συμφωνία, που θα εξετάζει όλο τον κύκλο ζωής των πλαστικών και θα φέρει την παραγωγή τους σε βιώσιμα επίπεδα. Θα καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να μη χαθεί και αυτή η ευκαιρία», δήλωσε οΝίκος Χαραλαμπίδης, Γενικός Διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace.
Το πλαστικό μιας χρήσης πυροδοτεί την κλιματική κρίση. Για την υγεία μας, την υγεία των οικοσυστημάτων του πλανήτη αλλά και το κλίμα μας, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να βγει μια Συνθήκη αποδυναμωμένη, που θα εξυπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα κι όχι εμάς και τον πλανήτη.
Φωτογραφία δημοσίευσης: Argelia Zacatzi / Greenpeace
