Η τραγωδία από την κακοκαιρία στην περιοχή της Θεσσαλίας βάζει πιεστικά, για μια φορά ακόμη, στο τραπέζι των συζητήσεων το θέμα της αντιμετώπισης όχι μόνο των άμεσων συνεπειών των φυσικών καταστροφών με θανάτους, καταστροφές περιουσιών αλλά και μακροχρόνιων προβλημάτων στην ψυχική και σωματική υγεία των Ελλήνων.
Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για άμεσους και μεσοπρόθεσμους κινδύνους που θα απειλήσουν την υγεία όλων μας. Οι κίνδυνοι αυτοί προκύπτουν από την καταστροφή του δικτύου υδροδότησης, τη διαρροή χημικών ουσιών, τα νεκρά ζώα, συμπεριλαμβανομένων των τρωκτικών, και τελικά την ρύπανση ακόμα και του υδροφόρου ορίζοντα.
Στις πλημμυρισμένες περιοχές παρατηρείται αύξηση των κρουσμάτων γαστρεντερίτιδας, πνευμονολογικών και δερματικών λοιμώξεων και σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμα και νόσων που μεταδίδονται με τα κουνούπια.
Επισημαίνουν λοιπόν ότι η ευθύνη της κυβέρνησης για τον επερχόμενο κίνδυνο στη δημόσια υγεία είναι τεράστια και επιβάλλεται να ληφθούν αποτελεσματικά και επαρκή μέτρα προστασίας.
Το κλίμα τα διαπερνά όλα, οικονομία και κοινωνία και η κλιματική αλλαγή ήδη οδηγεί σε αναπροσαρμογή τα συστήματα προστασίας του περιβάλλοντος σε όλη την Ευρώπη καθώς τίθεται θέμα επιβίωσης όχι μόνο προστασίας της φύσης.
Όμως μην ξεχνάμε ότι η χώρα μας είναι πανευρωπαϊκή πρωταθλήτρια στις παραβάσεις του κοινοτικού δικαίου και μάλιστα σε τομείς που σχετίζονται με το περιβάλλον ενώ, γενικότερα, τα αντανακλαστικά αντίδρασης είναι αργά. Σε αυτό το πλαίσιο αυτές τις μέρες «πληρώνουμε» την αργοπορία στην λήψη μέτρων με βάση την επικαιροποίηση των σχεδίων διαχείρισης των κινδύνων πλημμύρας, όπως προβλέπει η Οδηγία 2007/60/ΕΚ.
Σημειώνεται ότι ειδικά για την Θεσσαλία τα σχέδια διαχείρισης είναι 336 σελίδες που περιγράφουν λεπτομερώς τι θα έπρεπε να έχει γίνει…
Τα σχέδια διαχείρισης περιλαμβάνουν μέτρα για τη μείωση της πιθανότητας πλημμύρας και τον περιορισμό των πιθανών της επιπτώσεων. Τα σχέδια αυτά καλύπτουν μεν όλες τις φάσεις του κύκλου διαχείρισης των κινδύνων πλημμύρας αλλά εστιάζονται ιδίως στην πρόληψη (όπως πρόληψη των ζημιών από πλημμύρες, με την αποφυγή κατασκευής οικιών και βιομηχανιών σε περιοχές που απειλούνται σήμερα ή που θα απειληθούν στο μέλλον από πλημμύρες ή προσαρμογή των μελλοντικών αναπτυξιακών προγραμμάτων στους κινδύνους πλημμύρας), την προστασία (με την λήψη μέτρων μείωσης της πιθανότητας πλημμυρών ή/και περιορισμού των επιπτώσεων των πλημμυρών σε συγκεκριμένες τοποθεσίες όπως π.χ. με αποκατάσταση κατακλυζόμενων περιοχών και υγροτόπων) και την ετοιμότητα (π.χ. μέσω της παροχής οδηγιών στο κοινό σχετικά με το τι πρέπει να κάνει σε περίπτωση πλημμύρας).
Η Ελλάδα λοιπόν με το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας Ελλάδα 2.0, της πράσινης ανάπτυξης, της απολιγνιτοποίησης, της έμφασης στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, των πρώτων πράσινων νησιών στην Ευρώπη κ.α. δείχνει αδύναμη και με αποσπασματικές αποφάσεις μπροστά στα φυσικά φαινόμενα και στην οργάνωση της αντίδραση.
