Σχετικά με τις χθεσινές δηλώσεις του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κωστή Χατζηδάκη, για το νομοσχέδιο για την παράκτια ζώνη, το WWF Ελλάς απαντά τα εξής:
- Ο υπουργός αποκάλεσε “fake news” τις αντιδράσεις για την αύξηση της δόμησης στις παραλίες. Η αλήθεια είναι πως το νομοσχέδιο αυξάνει υπέρμετρα την οικοδομική πίεση στις παραλίες, καθώς από τον ορισμό της ‘παραλίας’ (άρθ. 3) εξαφανίζει την ήδη ανεπαρκή ζώνη πλάτους 30 μέτρων από τη γραμμή αιγιαλού στην οποία απαγορεύεται σήμερα η δόμηση.
- Ο υπουργός δεν αναφέρθηκε καθόλου στις υποχρεώσεις της χώρας έναντι του διεθνούς και του ενωσιακού δικαίου. Το Πρωτόκολλο για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση της Παράκτιας Ζώνης (ΟΔΠΖ) στη Σύμβαση της Βαρκελώνης για τη Μεσόγειο έχει κυρωθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και αποτελεί ενωσιακό δίκαιο. Η Ελλάδα δεν έχει ακόμα κυρώσει το Πρωτόκολλο ΟΔΠΖ. Βασική υποχρέωση που προβλέπει για τα συμβαλλόμενα μέρη το ΟΔΠΖ είναι ο καθορισμός αδόμητης ζώνης παραλίας που δεν μπορεί να έχει πλάτος μικρότερο των 100 μέτρων.
- Ο υπουργός δήλωσε ότι στην Ισπανία δεν υπάρχει ζώνη 150 μέτρων από τη θάλασσα, στην οποία απαγορεύεται η δόμηση. Η αλήθεια είναι πως η Ισπανία έχει από το 2011 κυρώσει το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Όπως αναφέρουμε στις ανακοινώσεις μας, “σε έναν κόσμο που υφίσταται ολοένα και συχνότερα κλιματικές καταστροφές, οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. Γαλλία, Ισπανία) εύλογα θεσπίζουν αδόμητες παράκτιες ζώνες που ξεκινούν από τα 100 μέτρα και φθάνουν μέχρι και στα 250 μέτρα από τον αιγιαλό, προωθώντας την απαιτούμενη προστασία των ακτών τους και αναγνωρίζοντας την κρίσιμη συμβολή τους στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης”.
- Ακριβώς επειδή η Ισπανία έχει ήδη βιώσει στο παρελθόν με τον χειρότερο τρόπο, τις καταστροφικές συνέπειες της αυθαίρετης δόμησης πάνω στο κύμα, τα τελευταία χρόνια έχει ενισχύσει τη σχετική με τις ακτές νομοθεσία της. Ειδικότερα, στον εθνικό της νόμο για την παράκτια ζώνη (Ley 22/1988, de 28 de julio, de Costas), περιέχει ξεκάθαρη πρόβλεψη αδόμητης ζώνης 100-200 μέτρων. Συγκεκριμένα:
- Η προστατευτική ζώνη εκτείνεται σε μια περιοχή 100 μέτρων στην ενδοχώρα από το εσωτερικό όριο του αιγιαλού.
- Η έκταση της ζώνης αυτής μπορεί να επεκταθεί από την Κρατική Διοίκηση, σε συμφωνία με την Αυτόνομη Κοινότητα και το αντίστοιχο Δημοτικό Συμβούλιο, μέχρι το μέγιστο όριο των επιπλέον 100 μέτρων, όταν αυτό είναι αναγκαίο για να εξασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα της προστασίας, λαμβανομένων υπόψη των ιδιαιτεροτήτων του εν λόγω τμήματος της ακτής.
Υπό την ολοένα και εντονότερη απειλή της κλιματικής κρίσης, τα ευρωπαϊκά κράτη της Μεσογείου, πλην Ελλάδας, εφαρμόζουν πολιτικές ολοένα αυστηρότερης προστασίας της παράκτιας ζώνης από τη δόμηση. Επενδύουν επίσης, σε στρατηγικές και δράσεις αποκατάστασης κρίσιμης σημασίας παράκτιων οικοσυστημάτων που έχουν υποβαθμιστεί από την έντονη και αλόγιστη τουριστική εκμετάλλευση και είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε κλιματικές καταστροφές. Στην Ελλάδα, η διαχείριση της παράκτιας ζώνης και των παραλιών μας συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο και νομοθετική αρμοδιότητα του Υπουργείου Οικονομικών, το οποίο την αντιμετωπίζει ως οικόπεδο για οικοδομική ανάπτυξη και οικονομική εκμετάλλευση.
