Τον Γενάρη του 2015, ο λαός ανέδειξε μια κυβέρνηση με εντολή να πει ΟΧΙ στην τρόικα και να διαπραγματευτεί υπέρ του λαού. Η τρόικα επιστράτευσε όλα της τα όπλα για να τρομοκρατήσει το λαό και να μπορέσει να λεηλατήσει το κράτος μας. Ένα από αυτά ήταν το σπάσιμο και η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ – αλλά και της ΔΕΗ, του νερού, όλων των δημόσιων δικτύων και αγαθών.

Σε αυτό το σχέδιο της τρόικας για τον ΟΣΕ, ο τότε Υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης, αντέταξε εναλλακτικό σχέδιο που είχε δυο παράλληλους στόχους: (1) Μεγάλες επενδύσεις και εισαγωγή τεχνογνωσίας, ώστε να αναπτυχθεί ένας ασφαλής, υπερσύγχρονος σιδηρόδρομος. (2) Διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα ενός ενιαίου σιδηροδρομικού συστήματος. Το σχέδιο βασιζόταν στις βέλτιστες πρακτικές τριών χωρών που κατάφεραν να οικοδομήσουν ένα τέτοιο δημόσιο, υπερσύγχρονο σύστημα: Την Γαλλία (πριν η ΕΕ επιβάλει το σπάσιμο του συστήματος σε κομμάτια, με αποτέλεσμα την υποβάθμισή του), την Ιαπωνία (την χώρα που πρώτη ανέπτυξε ασφαλείς, δημόσιες υπερταχείες) και την Κίνα.

Αυτό ήταν το μοντέλο το οποίο είχε προτείνει ο Γιάνης Βαρουφάκης το 2015, και το οποίο απαντούσε στην τροϊκανική ιδιωτικοποίηση – η οποία τελικά πέρασε μετά την παραίτησή του. Όλα τα άλλα, περί πρόθεσης δήθεν «να χαριστεί ο ΟΣΕ για 1 ευρώ», εντάσσονται στη γνωστή επιχείρηση δολοφονίας χαρακτήρα του μόνου Υπουργού Οικονομικών που είπε ΟΧΙ στην τρόικα.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σεβαστεί το ΟΧΙ του ελληνικού λαού, σήμερα θα μπορούσαμε να έχουμε δημόσιους σιδηρόδρομους ασφαλείς, γρήγορους και ανταγωνιστικούς με τους αδηφάγους, αντι-οικολογικούς, αυτοκινητόδρομους της ολιγαρχίας των διοδίων. Επί πλέον, πέραν των μεταφορών, θα είχε μπει κι ένα οριστικό τέλος στο σπάσιμο και στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων δικτύων, όπως η ΔΕΗ και οι ΕΥΔΑΠ/ΕΥΑΘ, των οποίων το σπάσιμο α λα ΟΣΕ και ΔΕΗ νομοθετεί σήμερα η «Μητσοτάκης ΑΕ».