Ο κύκλος ζωής των πρώτων ανεμογεννητριών που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα προ 25-30 ετών ολοκληρώνεται και οι εταιρείες έχουν να διαχειριστούν τα πτερύγια που αποσύρονται.

Σήμερα το 85%-90% της μάζας των ανεμογεννητριών ανακυκλώνεται με αποδοτικό τρόπο, ωστόσο τα πτερύγια αποτελούν την εξαίρεση εξαιτίας των συνθετικών υλικών που περιέχουν.

Η αιολική βιομηχανία στοχεύει στην 100% ανακύκλωση των ανεμογεννητριών και στο πλαίσιο αυτό οι κατασκευάστριες εταιρείες έχουν σχεδιάσει την ανάπτυξη νέων τεχνικών για την ανακύκλωση των υφιστάμενων πτερυγίων, αλλά και την ανάπτυξη νέων υλικών ώστε τα νέα πτερύγια να είναι πλήρως ανακυκλώσιμα.

Η WindEurope αναμένει ότι περίπου 25.000 τόνοι λεπίδων θα φτάνουν στο τέλος της λειτουργικής τους ζωής ετησίως έως το 2025, ενώ ο ετήσιος όγκος παροπλισμού θα μπορούσε να διπλασιαστεί στους 52.000 τόνους έως το 2030.

Τι συμβαίνει όμως με τα παλιά μη ανακυκλώσιμα πτερύγια; Η χρήση των πτερυγίων των ανεμογεννητριών για την κατασκευή ειδών αστικού εξοπλισμού αποτελούν μέρος της διαχείρισης των παροπλισμένων αιολικών πάρκων της Ευρώπης.

Στην Ελλάδα, η Ελληνική Επιστημονική Ένωση Αιολικής Ενέργειας έχει έρθει σε επαφή με εργοστάσια για την παραγωγή ειδών αστικού εξοπλισμού από πτερύγια ανεμογεννητριών που θα διαθέσουν σε δήμους και άλλους φορείς.

Ωστόσο η επαναχρησιμοποίηση των πτερυγίων σε αυτόν τον τομέα δεν μπορεί να καλύψει τον τεράστιο όγκο των πτερυγίων που αποσύρονται και αυτών που θα ακολουθήσουν.

Έτσι, μεγάλο μέρος των πτερυγίων ανεμογεννητριών καταλήγει στην τσιμεντοβιομηχανία όπου αναμειγνύεται με το καύσιμο που καίνε για τη λειτουργία τους. Συγκεκριμένα, τα πτερύγια θρυμματίζονται από ειδικές εταιρείες και μετατρέπονται σε ένα είδος πούδρας που διοχετεύεται δωρεάν στη βιομηχανία για καύση.