Στην ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ, στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ, και όλες οι άλλες εκκρεμότητες που υπάρχουν στο χώρο της ενέργειας εστίασε χθες στην ομιλίας του στο συνέδριο του Economist ο νέος Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κωστής Χατζηδάκης. Θα μιλήσω, τόνισε χαρακτηριστικά, με άξονα την Διεθνή Ενεργειακή Διπλωματία της χώρας. Άλλωστε το γεγονός ότι έχω κρατήσει το ντοσιέ αυτό στις προσωπικές μου αγωνίες είναι ενδεικτικό και της σημασίας που αποδίδω προσωπικά. Πραγματικά πιστεύω ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει ένας κόμβος και στον τομέα της ενέργειας, πράγμα το οποίο πιστεύουν και όλα τα ελληνικά πολιτικά κόμματα- όχι όλα, αλλά τα βασικότερα.
Κατά καιρούς είχαμε διαφορετικές γνώμες επί των θεμάτων αυτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα- θα το θυμάστε όλοι- είναι ο TAP, αν έπρεπε να στηρίξουμε τον TAP ή δεν έπρεπε να στηρίξουμε τον TAP. Εν πάση περιπτώσει, εγώ είμαι χαρούμενος που ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε τις δοξασίες του και που έχει προσχωρήσει στις δικές μας απόψεις. Αυτή την ώρα για τη Διεθνή Ενεργειακή Διπλωματία της χώρας υπάρχει μια βάση πάνω στην οποία μπορούμε να στηριχτούμε. Μπορούν και οι εταίροι μας, οι χώρες με τις οποίες θέλουμε να συνεργαστούμε, οι μεγάλες εταιρείες διεθνώς να ξέρουν ότι, ανεξαρτήτως του ποια κυβέρνηση είναι στη χώρα, γι’ αυτά τα ζητήματα υπάρχει μία συμφωνία. Θα χαιρόμουν να υπάρχει και για τη ΔΕΗ. Θα φανεί, αν υπάρξει δηλαδή.
Τούτων λεχθέντων, θέλω να σημειώσω ότι μιλώντας για τη Διεθνή Ενεργειακή μας Πολιτική και με δεδομένο ότι με βάση τα στοιχεία τα οποία έχω βρει, η Ελλάδα έχει ένα μόνιμο αρνητικό ισοζύγιο εξαρτώμενο κατά 68% από εισαγόμενους υδρογονάνθρακες.
Η βασική προτεραιότητα της εξωτερικής ενεργειακής μας πολιτικής περιστρέφεται γύρω από τη βελτιστοποίηση της ενεργειακής μας ασφάλειας. Τι θέλω να πω με αυτό. Θέλω να πω τα εξής: Παρά τις πρόσφατες προόδους που έχουν σημειωθεί στο τομέα της εξερεύνησης και παραγωγής υδρογονανθράκων μετά το 2011 -και χαίρομαι που στο πάνελ είναι ο κ. Μανιάτης, ο οποίος συνέβαλε πάρα πολύ προς αυτή την κατεύθυνση- απέχουμε δυστυχώς ακόμα πολλά χρόνια από το να έχουμε μια σημαντική παραγωγή πετρελαίου ή φυσικού αερίου. Διότι σε αντίθεση με αυτά που σας λένε, αδαείς περί την ενέργεια άνθρωποι, δεν είναι όλα αυτά «Μίκι Μάους» προκειμένου να κάνεις γεώτρηση σήμερα και να έχεις πετρέλαιο αύριο. Απαιτείται κάποιο χρονικό διάστημα, αφού διαπιστωθεί ότι είναι εξορύξιμα τα κοιτάσματα.
Τα πετρελαϊκά μας αποθέματα, πρέπει να σημειώσω, βρίσκονται σε ικανοποιητικό επίπεδο και μας παρέχουν στο πλαίσιο του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας και της ΕΕ ένα επαρκές επίπεδο ασφάλειας σε περιόδους δυνητικών κρίσεων. Ωστόσο, το ανάλογο επίπεδο προετοιμασίας μας για το φυσικό αέριο χρήζει περαιτέρω ενίσχυσης και πρέπει να προχωρήσει πέρα από τις αποθηκευτικές δυνατότητες του τερματικού LNG στη Ρεβυθούσα. Και υπάρχουν ιδέες που συζητούνται, όπως ξέρετε, για αυτό, συμπεριλαμβανομένου του FSRU και της υπόγειας δεξαμενής στην Καβάλα. Πράγμα το οποίο πρέπει να το δούμε, και το ένα και το άλλο, πώς μπορούμε να τα προχωρήσουμε.
Από την άποψη της στρατηγικής εισαγωγικής διαφοροποίησης, η πολιτική μας θα παραμείνει προσηλωμένη στη διεύρυνση τόσο των πηγών όσο και των οδεύσεων εισαγωγής υδρογονανθράκων, σύμφωνα άλλωστε και με την πολιτική της ΕΕ. Αυτή ήταν η πολιτική εδώ και χρόνια. Αυτή παρέμεινε με την προηγούμενη κυβέρνηση. Αυτή θα παραμείνει και με τη σημερινή κυβέρνηση.
Η υλοποίηση και προώθηση μακρόπνοων σχεδίων υποδομής που θα μας βοηθήσουν να διαχειριστούμε καλύτερα τους παράγοντες της εσωτερικής ενεργειακής μας ασφάλειας θα βρεθούν στο επίκεντρο των προσπαθειών μας. Τι εννοώ; Την ολοκλήρωση του TAP, την ολοκλήρωση του πολύπαθου IGB- από τότε που ήμουν στο Υπουργείο Ενέργειας το 2009 συμπληρώνεται δεκαετία, το συζητάμε, το ξανασυζητάμε, έχουν γίνει βήματα, αλλά, εν πάση περιπτώσει, δεν το έχουμε ακόμα- την προώθηση νέων υποδομών εισαγωγής LNG, την προώθηση του IGI Poseidon, την υλοποίηση του αγωγού East Med- κοιτάω προς την πλευρά του κ. Λακκοτρύπη- και την επανεδραίωση της στρατηγικής μας συνεργασίας με τους παραδοσιακούς ενεργειακούς μας εισαγωγείς, περιγράφουν ορισμένες από τις βασικές διεθνείς μας προτεραιότητες.
Τα ανωτέρω σχέδια, είναι προφανές, δεν θα σας το αναλύσω, βοηθάνε την ανάδειξη της Ελλάδας ως περιφερειακού κόμβου. Και σημασία έχει να πάμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Τα σχέδια αυτά είναι πολύπλοκα, στο χάρτη φαίνονται όλα μια χαρά, αλλά υπάρχουν μια σειρά από ζητήματα και πολιτικά και, κυρίως, οικονομικά, για την υλοποίησή τους. Και είμαστε αποφασισμένοι να τρέξουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα προς αυτή την κατεύθυνση.
Η Ανατολική Μεσόγειος, η οποία μπορεί να αναδειχθεί σε μία νέα σημαντική πηγή παροχής αερίου για την Ελλάδα και την ΕΕ, θα βρεθεί στο επίκεντρο της πολιτικής μας, και μάλιστα από τις πρώτες μέρες. Στις 24 και 25 Ιουλίου διεξάγεται στο Κάιρο, η συνάντηση Υπουργών στο πλαίσιο του East Med Gas Forum (EMGF). Είναι ένα φόρουμ, το οποίο θα δούμε πώς θα εξελιχθεί, εμείς θέλουμε να το στηρίξουμε, και στο οποίο συμμετέχουν σημαντικοί παίκτες της περιοχής: οι ΗΠΑ –θα έρθει την επόμενη εβδομάδα 24-25/07 ο υπουργός ενέργειας των ΗΠΑ στο Κάιρο και θα συζητήσουμε- η Κύπρος -θα είναι και ο κ. Λακκοτρύπης- η Αίγυπτος, η Παλαιστινιακή Αρχή, η Ιταλία και η Ελλάδα. Την επόμενη εβδομάδα θα μου δοθεί η δυνατότητα να κάνω και μια σειρά από διμερείς συναντήσεις, προκειμένου να μην χάνουμε χρόνο και για μια σειρά από διμερή θέματα που μας ενδιαφέρουν στο πλαίσιο που σας ανέλυσα.
Παράλληλα με αυτές τις προσπάθειες, θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας στην διεύρυνση του ρόλου των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). Διότι δεν μπορεί να γίνει και διαφορετικά. Διότι έχουμε το μεγάλο πρόβλημα του CO2 emissions και όλων των σχετικών τινών προς τη βιομηχανία. Διότι αυτή είναι η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η χώρα έχει δεσμευτεί να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Διότι οι πρόοδοι που έχουν γίνει πρέπει να ενισχυθούν. Και, βεβαίως, θα επικεντρωθούμε στην διεύρυνση του ρόλου των εναλλακτικών καυσίμων στο ενεργειακό μας μείγμα, επιταχύνοντας την ενεργειακή μας μετάβαση. Η χώρα έχει κάνει βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, όχι πάντα με τον σωστό τρόπο, με παρενέργειες, με καθυστερήσεις, με λάθη. Αλλά, πάντως, πρέπει να προχωρήσουμε προς τα εκεί.
Η επίτευξη αυτού του στόχου με τη σειρά του, προϋποθέτει τον τερματισμό της ηλεκτροδοτικής απομόνωσης των νησιών μας, πρωτίστως της Κρήτης. Εμείς στηρίζουμε και το Κρήτη 1 και το Κρήτη 2 και θα συζητήσουμε και με τον κ. Λακκοτρύπη, το έχουμε πει και άλλοτε. Προφανώς θα θέλαμε υποθαλάσσια σύνδεση της Ελλάδας με την Κύπρο, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Αναφέρθηκα στο East Med και λόγω των θεμάτων της ενεργειακής επάρκειας στην Κρήτη αλλά επειδή είμαι και Κρητικός έχω και μια ευαισθησία. Για εμάς είναι επείγον θέμα να κλείσει το ζήτημα Κρήτη- Αθήνα. Και υπάρχει τρόπος να γίνουν όλα μαζί, αλλά θέλω να υπογραμμίσω την ανάγκη, από πολλές πλευρές, να προχωρήσει αυτό το project.
Κυρίες και κύριοι, αυτά είχα να πω, σε τίτλους. Δεν ήταν επικολυρική η τοποθέτησή μου, αλλά αντιλαμβάνεστε ότι προσπάθησα να είμαι ουσιαστικός. Σας μίλησα για την ανάγκη να είναι η Ελλάδα διεθνής παίκτης στην περιοχή.
Υπογραμμίζω ότι είναι θετικό το ότι έχουμε μια συναίνεση των βασικών πολιτικών κομμάτων στα θέματα της διεθνούς ενεργειακής πολιτικής. Υπάρχει δέσμευση της κυβέρνησης, για τη συνέχιση όλων των μεγάλων projects, δημόσιων και ιδιωτικών, προκειμένου να ενισχυθεί η θέση της Ελλάδας, είτε στον ηλεκτρισμό, είτε στο φυσικό αέριο, είτε, οπουδήποτε, στις ΑΠΕ, για το συγκεκριμένο ζήτημα.
Δίνουμε έμφαση στην προώθηση των ΑΠΕ οριζόντια και των εναλλακτικών καυσίμων συνολικά και προχωρούμε δίνοντας έμφαση και στην συνεργασία που έχει διαμορφωθεί, ειδικά στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Επενδύουμε στην συνεργασία μας με την Κύπρο, στην συνεργασία μας με το Ισραήλ, στην συνεργασία μας με τη Αίγυπτο, στην συνεργασία μας με τις ΗΠΑ, έτσι ώστε η Ελλάδα να μπορέσει να εκμεταλλευτεί τη θέση της στον χάρτη, για να ενισχυθεί γεωστρατηγικά και οικονομικά, με καταλύτη την ενέργεια και τις επενδύσεις που μπορεί να γίνουν στην ενέργεια, ωθώντας την ανάπτυξη και δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας.
