«Στο Λονδίνο σήμερα για τη Σύνοδο Κορυφής για το μέλλον της ενεργειακής ασφάλειας που διοργανώνεται από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου και τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας (ΙΕΑ)», ανέφερε στην ανάρτησή του στο Linkedin, ο Νίκος Τσάφος. «Πηγαίνοντας στη Σύνοδο Κορυφής, έχω σκεφτεί τις κύριες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, οι οποίες είναι:
Πρώτον, το κόστος της ενέργειας και το κόστος της μετάβασης. Θα πετύχουμε μόνο αν η ενέργεια και η μετάβαση είναι προσιτές για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις μας. Αλλά αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν είμαστε συνετοί διαχειριστές του λιγοστού κεφαλαίου. Οι κυβερνήσεις πρέπει να κάνουν έξυπνα πονταρίσματα στις νέες τεχνολογίες. Πρέπει να βρούμε επιχειρηματικά και ρυθμιστικά μοντέλα που να επιτυγχάνουν τη σωστή ισορροπία μεταξύ κινδύνου και ανταμοιβής για το κράτος και την ιδιωτική βιομηχανία. Και πρέπει να το κάνουμε αυτό επιταχύνοντας παράλληλα τη μετάβαση. Αυτή είναι η νούμερο 1 πρόκληση που βλέπω», τόνισε ο υφυπουργός και πρόσθεσε στη συνέχεια:
Δεύτερον, η ασφάλεια στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Τα συστήματα ηλεκτρικής ενέργειας αλλάζουν γρήγορα - μέσα σε ένα χρόνο, το μείγμα καυσίμων μιας χώρας μπορεί να αλλάξει απότομα. Οι αγορές ηλεκτρικής ενέργειας είναι επίσης απίστευτα πολύπλοκες, ιδίως στην ΕΕ, όπου το διασυνοριακό εμπόριο παίζει καίριο ρόλο. Είναι επίσης εξαιρετικά ασταθείς- μπορείτε να μεταβείτε από τις περικοπές σε τριψήφιες τιμές μέσα σε λίγες ώρες. Και το σκηνικό είναι ένας σχεδιασμός της αγοράς που όλο και περισσότερο μοιάζει να μην είναι συγχρονισμένος με το σύστημα που οικοδομούμε. Πώς είναι η ασφάλεια της ηλεκτρικής ενέργειας σήμερα, σε πέντε χρόνια και σε δεκαπέντε;
Τρίτον, βιομηχανική ανθεκτικότητα. Οι περισσότερες χώρες είναι και παραγωγοί και καταναλωτές τεχνολογίας. Ως καταναλωτές τεχνολογίας, θέλουμε αξία για τα χρήματά μας. Ως παραγωγοί, θέλουμε δίκαιους κανόνες και πρόσβαση στις αγορές. Αυτοί οι στόχοι μπορεί συχνά να έρχονται σε σύγκρουση. Πώς μπορούμε να εξασφαλίσουμε μια ταχεία μετάβαση που να είναι οικονομικά αποδοτική χωρίς να υπονομεύεται η βιομηχανία και χωρίς να δημιουργούνται αδικαιολόγητες εξαρτήσεις; Αυτή είναι μια άλλη σημαντική ισορροπία που πρέπει να βρούμε.
Τέταρτον, η κλιματική αλλαγή. Από τη μείωση των βροχοπτώσεων και την ακραία ζέστη μέχρι τις πλημμύρες και τις δασικές πυρκαγιές, αντιμετωπίζουμε μια νέα φυσική πραγματικότητα που απειλεί ζωές και βιοποριστικά μέσα - και η οποία θα απαιτήσει σημαντικούς πόρους για την αποκατάσταση μετά από ένα σοκ και την αποτροπή του επόμενου. Η κλιματική αλλαγή από μόνη της θα επαναπροσδιορίσει την έννοια της ενεργειακής ασφάλειας.
Και τέλος, η γεωπολιτική. Ο κόσμος μας αλλάζει - όχι μόνο τεχνολογικά και οικονομικά, αλλά και κοινωνικά και πολιτικά. Οι κυβερνήσεις πρέπει να αναπτύξουν στρατηγικές ενεργειακής ασφάλειας που να είναι ισχυρές σε ένα πολύ ευρύ φάσμα σεναρίων. Κατά κάποιον τρόπο, αυτό απαιτεί επιστροφή στα θεμελιώδη: έμφαση στα αποθέματα πόρων και τη γεωγραφία, καθώς και σε ιδέες που έχουν αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου - διαφοροποίηση, εφεδρεία, αποθέματα ασφαλείας, εμπορική ευελιξία, εύρυθμη λειτουργία των αγορών. Και, φυσικά, συνεργασία - διότι η ενεργειακή ασφάλεια επιτυγχάνεται καλύτερα από κοινού.
