Και αυτός δεν είναι άλλος από το αποτέλεσμα που τελικά επιφέρουν τέτοιες υποθέσεις, την απέχθεια προς τους πολιτικούς και την πολιτική.

Αν και οι ίδιοι οι πολιτικοί αρέσκονται να διακηρύττουν ότι ο μεγάλος εχθρός τους είναι η απαξίωση τους, δεν κάνουν σχεδόν τίποτα για να αλλάξουν την εικόνα τους, τουλάχιστον σε βάθος χρόνου και αρκούνται σε περιστασιακές «διορθώσεις» όταν είναι ήδη αργά και τα σκάνδαλα τους έχουν ξεσκεπαστεί , ενώ το ζητούμενο είναι να είχαν αποφευχθεί.

Στην περίπτωση του σκανδάλου των υποκλοπών στην Ελλάδα, το πλέον εξοργιστικό είναι ότι όχι μόνο συνέβη, όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία που βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας, αλλά η κυβέρνηση προσπαθεί να τα «κουκουλώσει» και να αποποιηθεί των ευθυνών της.

Ακόμη και οι υπουργοί που βρέθηκαν με κοριούς στα τηλέφωνα τους, κάνουν του «ψόφιους κοριούς» για να μην δυσαρεστήσουν τον «κυβερνήτη» και να κρατήσουν την υπουργική τους καρέκλα. Πολιτικοί νάνοι με κανένα αυτοσεβασμό.

Οι πολίτες πάντως, τουλάχιστον όσοι δεν ενδύονται το μανδύα του κομματικού οπαδού, είναι βέβαιο ότι θεωρούν τις υποκλοπές πιο κολάσιμες ακόμη και από την αισχροκέρδεια που βιώνουν λόγω της κυβερνητικής πολιτικής ή ανικανότητας.

Γιατί κανείς πολιτικοποιημένος πολίτης δεν υποβαθμίζει τις προσπάθειες καταπάτησης των προσωπικών του δεδομένων που εν τέλει οδηγούν ακόμη και σε στέρηση της προσωπικής ελευθερίας.

Ούτε καν τις εξισώνει με την ακρίβεια και όλα τα άλλα προβλήματα που οδηγούν στην οικονομική του εξαθλίωση. Η ελευθερία είναι το υπέρτατο αγαθό πάνω και από την εξασφάλιση ακόμη και βασικών υλικών αγαθών για την διαβίωση.

Αυτό προσπαθούν να κρύψουν οι κυβερνώντες και κάποιοι από τους δημοσκόπους τους που δείχνουν τάχα ότι οι υποκλοπές δεν απασχολούν και ιδιαίτερα τους Έλληνες πολίτες.

Ένα λαό που σε βάθος αιώνων έδινε αγώνες για την ελευθερία και προτιμούσε να πεθάνει παρά να την στερηθεί.

Και οι υποκλοπές και παρακολουθήσεις ακριβώς αυτό είναι. Μια μορφή στέρησης της προσωπικής ελευθερίας.

Όσον αφορά τώρα το τεράστιο επίσης σκάνδαλο της «υπεράσπισης» του Κατάρ, με δωροδοκίες σε ευρωβουλευτές και στελέχη της ΕΕ για να «σβήσουν» τα εγκλήματα των πλέον των 6.000 νεκρών εργατών που έχασαν τη ζωή τους για να χτιστούν τα γήπεδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο, δείχνει ότι η διαφθορά είναι βαθιά ριζωμένη και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Πως λοιπόν οι πολίτες ευρωπαίοι και Έλληνες να μην γυρίζουν την πλάτη και να απαξιώνουν τους πολιτικούς και την πολιτική;