Αρχικά είδε το φως της δημοσιότητας ένα ειρηνευτικό σχέδιο δώδεκα σημείων με πρωτοβουλία της Κίνας.
Μάλιστα στο συγκεκριμένο κείμενο γίνεται λόγος για σεβασμό στην κυριαρχία, έκκληση για διάλογο και απόρριψη της χρήσης πυρηνικών όπλων.
Το ότι η Ρωσία θεώρησε το κείμενο αυτό για την έναρξη ειρηνευτικών συνομιλιών με την Ουκρανία ως θετικό, δεν αποτελεί έκπληξη. Άλλωστε δεν αμφισβητείται το γεγονός ότι η Κίνα βλέπει τη Ρωσία ως σύμμαχο και φιλική χώρα.
Όπως δεν προκάλεσε έκπληξη και το γεγονός ότι οι ΗΠΑ απέρριψαν κάθε συζήτηση για την πρωτοβουλία αυτή της Κίνας θεωρώντας και δηλώνοντας ότι η Κίνα είναι μια χώρα φιλικά προσκείμενη με τη Ρωσία και απέρριψαν ασυζητητί το ειρηνευτικό της σχέδιο.
Αντίθετα, ήταν έκπληξη η θέση της ίδιας της Ουκρανίας, με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι να όχι μόνο να δηλώνει ανοιχτός στο να εξετάσει μέρη του ειρηνευτικού σχεδίου της Κίνας για τον τερματισμό του πολέμου που διεξάγει η Ρωσία στην χώρα του, αλλά και να τονίζει ότι σκοπεύει να συναντήσει τον Κινέζο ομόλογό του Σι Τζινπίνγκ.
Με έμφαση ο Ζελένσκι δήλωσε για το ειρηνευτικό σχέδιο της Κίνας : «Mου φαίνεται ότι υπάρχει σεβασμός της εδαφικής μας ακεραιότητας, πράγματα που αφορούν την ασφάλεια ... Πρέπει να συνεργαστούμε με την Κίνα σε αυτό το θέμα», δείχνοντας με την δήλωση του αυτή ότι πρωτίστως αυτό που ενδιαφέρει την Ουκρανία είναι η εδαφική της ακεραιότητα.
Λες και το ήξερε ο Ουκρανός πρόεδρος, ότι στο παρασκήνιο της Δύσης κάτι άλλο εξυφαινόταν και δεν έσπευσε να απορρίψει την Κινεζική πρωτοβουλία. Και αυτό το κάτι άλλο το αποκάλυψε η WSJ.
Γερμανία, Γαλλία και Βρετανία συζητούν εν κρυπτώ ένα δικό τους ειρηνευτικό σχέδιο με στόχο τον όσο το δυνατόν πιο σύντομο τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία.
Μόνο που το σχέδιο αυτών των Ευρωπαίων «φίλων» της Ουκρανίας προβλέπει ακόμη και την παραχώρηση εδαφών της στη Ρωσία.
Ως «αντάλλαγμα» βέβαια για την απώλεια εδαφών από την Ουκρανία και την ενσωμάτωση τους στη Ρωσία, οι ισχυροί της Ευρώπης θα τάξουν στο Κίεβο την ισχυροποίηση των δεσμών του με το ΝΑΤΟ, καθώς και ευρύτερη πρόσβαση σε προηγμένο στρατιωτικό εξοπλισμό, όπλα και πυρομαχικά για την άμυνά της χώρας, όταν όμως τελειώσει ο πόλεμος και η Ουκρανία σταματήσει να διεκδικεί την απελευθέρωση από τους Ρώσους των «χαμένων» περιοχών της που φθάνουν τουλάχιστον το 20% των εδαφών της.
Οι ισχυρές χώρες της Ευρώπης, έστω και αν δεν το ομολογούν θεωρούν Ουκρανία δεν θα καταφέρει να εκδιώξει τους Ρώσους από τις ανατολικές επαρχίες της, αλλά και από την Κριμαία και αυτός είναι προφανώς ένας λόγος που θα επιδιώξουν να πείσουν το Κίεβο να συνθηκολογήσει. Και βέβαια έτσι να σταματήσει και η οικονομική αιμορραγία των χωρών της Ευρώπης στην προσπάθεια στήριξης ενός πολέμου που βλέπουν ότι δεν μπορεί να είναι νικηφόρος.
