Η κ. Γέλεν κόντρα στις τοποθετήσεις του Προέδρου Μπάιντεν και του βαθέως αμερικανικού συστήματος δήλωσε, χθες, ότι οποιαδήποτε απόπειρα αποσύνδεσης των ΗΠΑ από την Κίνα θα ήταν καταστροφική για την οικονομία και των δυο χωρών και γενικότερα του πλανήτη.
Και προφανώς η κ. Γέλεν έχει δίκιο. Οι κόντρες μεταξύ υπερδυνάμεων που μπορούν να μετατραπούν σε πόλεμους είτε οικονομικούς είτε επί του πεδίου θα πρέπει να αποφεύγονται για το καλό του συνόλου της ανθρωπότητας.
Οι ΗΠΑ, όμως, διαχρονικά έχουν αποδείξει ότι συμπεριφέρονται αλαζονικά και αρκετές φορές μάλιστα το έχουν πληρώσει ακριβά στους πολέμους που ξεκίνησαν ή ενεπλάκησαν ανά τον πλανήτη.
Η υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, χθες, βέβαια δεν προχώρησε τόσο πολύ στην τοποθέτηση της. Αλλά και μόνο το γεγονός ότι έθεσε το ζήτημα της επανασύνδεσης των διμερών σχέσεων μεταξύ των δυο υπερδυνάμεων, αν δεν είναι τακτικός ελιγμός και ισχύει, τότε αποτελεί μια καλή νέα αρχή.
Πάντως, η επισήμανση της Αμερικανίδας υπουργού ότι ΗΠΑ και Κίνα θα πρέπει να συζητούν με ειλικρίνεια και να μπορούν να αντιμετωπίσουν δύσκολα ζητήματα, ερμηνεύτηκε από τους διεθνείς αναλυτές ως χείρα φιλίας προς το Πεκίνο και κάλεσμα επαναπροσέγγισης.
Μακάρι να ισχύει και μακάρι κάτι ανάλογο θα πρέπει να γίνει και με την Ρωσία, έστω και κάτω από άλλες προϋποθέσεις ίσως και «κόκκινες γραμμές».
Ο πλανήτης το μόνο που δεν χρειάζεται είναι εντάσεις και πόλεμους, όπως αποδείχθηκε και με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Αλλά δυστυχώς στον πόλεμο αυτό οι ΗΠΑ δεν δείχνουν ειρηνευτικές προθέσεις - όπως άλλωστε ούτε η Ρωσία. Αντίθετα μάλιστα η ηγέτιδα δύναμη της Δύσης χρησιμοποιώντας το ΝΑΤΟ και τους ευρωπαίους συμμάχους της φροντίζει να υποδαυλίζει τον πόλεμο. Και το κάνει απλά γιατί έτσι κερδίζει οικονομικά. Και από τον ίδιο τον πόλεμο γεμίζοντας τα οπλοστάσια των χωρών συμμάχων της και όχι μόνο με δικό της πολεμικό υλικό ανυπολόγιστης αξίας και από την ενεργειακή κρίση «ξεπουλώντας» το LNG και το πετρέλαιο της.
Το ότι οι πόλεμοι γίνονται σχεδόν πάντα για οικονομικούς λόγους είναι γνωστό. Το ίδιο γνωστό, όμως, είναι ότι η οικονομική διπλωματία που μετεξελίσσεται σε οικονομική συνεργασία, αν δεν είναι «λεόντειος», μπορεί να αποδειχθεί καταλυτική για την αποφυγή πολέμων και να εδραιώσει την ειρήνη, προϋπόθεση αναγκαία και για την ευημερία των λαών.
