Μέχρι σήμερα αυτό στη χώρα μας, αλλά και όπως φαίνεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, δεν έχει καταστεί δυνατόν να επιτευχθεί.

Πάντα υπήρξαν κάποιοι πιο ίσοι από τους άλλους, που κατάφερναν να περνούν τις θέσεις και τις απόψεις τους στις εκάστοτε κυβερνήσεις και ουσιαστικά να προασπίζονται τα συμφέροντα τους σε βάρος όλων των άλλων, χωρίς να λογοδοτούν ή και να τιμωρούνται.

Στη σημερινή χρονική συγκυρία, όπως συνήθως συμβαίνει, αυτοί που νοιώθουν απροστάτευτοι και αδικημένοι είναι οι καταναλωτές, οι οποίοι πλήττονται από το σαρωτικό κύμα ακρίβειας που έχει εξανεμίσει τα εισοδήματα τους.

Ήδη, σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει πλέον καθιερωθεί ο όρος «πληθωρισμός της απληστίας» για να καταδείξει ότι η άνοδος των τιμών σε πλείστες περιπτώσεις οφείλεται στην απληστία των επιχειρήσεων και δεν αιτιολογείται από αντικειμενικές αρνητικές οικονομικές παραμέτρους.

Το «ξεμπρόστιασμα» αυτό των κερδοσκόπων επιχειρηματιών, όμως, δεν μείωσε τις «ορέξεις» τους για εύκολο κέρδος.

Απλά, κάποιες επιχειρήσεις -κυρίως στον τομέα τροφίμων- άλλαξαν τακτική για να θολώσουν την εικόνα των αδικαιολόγητων αυξήσεων τιμών που έκαναν.

Έτσι σταμάτησαν να αυξάνουν τις τιμές στα ράφια, αλλά ταυτόχρονα μείωσαν τις ποσότητες των διατιθέμενων αγαθών προς το καταναλωτικό κοινό.

Στην Ελλάδα αυτό το έχουν διαπιστώσει το τελευταίο διάστημα οι καταναλωτές, αλλά η κυβέρνηση δεν δείχνει διατεθειμένη να παρέμβει.

Με άλλοθι τους δήθεν ελέγχους που διενεργούν οι αρμόδιες υπηρεσίες μεταθέτει στις ελληνικές καλένδες τις όποιες αποφάσεις απαιτούνται για την πάταξη του φαινομένου, περιμένοντας προφανώς τα υπαρκτά προβλήματα στην αγορά να λυθούν ως δια μαγείας από την ίδια την αγορά.

Προφανώς αυτό είναι ένα μεγάλο λάθος της. Στη παρούσα συγκυρία, η κυβέρνηση πρέπει να κάνει την υπέρβαση της. Να μην υπολογίσει την ισχύ των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και να βάλει φρένο στις αθέμιτες αυτές πρακτικές.

Ένα έργο δύσκολο, βέβαια, αλλά άκρως αναγκαίο για την επιβίωση της κοινωνίας.

Και όχι μόνο στην Ελλάδα, γιατί το τρικ της διατήρησης της τιμής ενός προϊόντος στα ίδια επίπεδα, αλλά με ταυτόχρονη μείωση της προσφερόμενης ποσότητας ή μεγέθους είναι εισαγόμενο. Τις προηγούμενες ημέρες, μάλιστα, υπήρξε σχετικό δημοσίευμα και από το BBC, που μιλούσε για ένα ανεξέλεγκτο πλέον φαινόμενο στη Μεγάλη Βρετανία.

Ακόμη και αν δεν αποτελεί δικαιολογία, αλλά αντικειμενικά υπάρχει πρόβλημα και στις επιχειρήσεις και αναγκάζονται να αυξάνουν έμμεσα ή άμεσα τις τιμές , οι πολιτικοί ταγοί της Ευρώπης, πρέπει να κατανοήσουν ότι η εποχή επιτάσσει ένα νέο μοντέλο παρεμβάσεων για την προστασία των καταναλωτών πριν διαρραγεί πλήρως η κοινωνική συνοχή.

Σήμερα είναι επίκαιρη περισσότερο από κάθε άλλη χρονική στιγμή η ρήση ότι «ελεύθερη αγορά δεν σημαίνει και ασύδοτη αγορά».