Τα αποτελέσματα δείχνουν ξεκάθαρα ότι μετά τις εθνικές εκλογές του καλοκαιριού και στις αυτοδιοικητικές εκλογές του φθινοπώρου του 2023, η κεντροδεξιά ή για πολλούς σκέτη δεξιά και συγκεκριμένα η ΝΔ κατάφερε να επικρατήσει με εμφατικό τρόπο.
Οι 6 από τους 7 περιφερειάρχες που εκλέχτηκαν από την πρώτη Κυριακή είναι δικά της στελέχη (και τον έβδομο τον κ. Αρναουτάκη στην Κρήτη, η ΝΔ είχε φροντίσει να τον «χρίσει» εκλεκτό της έστω και να ανήκει σε άλλο πολιτικό χώρο, το ΠΑΣΟΚ), ενώ και η συντριπτική πλειοψηφία των δημάρχων πρόσκειται στην κυβερνώσα παράταξη.
Και την ερχόμενη Κυριακή, στο β΄ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών η εικόνα δεν αναμένεται να αλλάξει. Στις περιφέρειες όσοι υποψήφιοι διεκδικούν τη νίκη ανήκουν στον ευρύτερο χώρο της δεξιάς και της κεντροδεξιάς, με παρόμοια να είναι η κατάσταση και σε αρκετούς δήμους, όπου αντίπαλοι τίθενται στελέχη της Νέας Δημοκρατίας με «αντάρτες» της Νέας Δημοκρατίας.
Πολλοί είναι αυτοί που έχουν σπεύσει, για μια ακόμη φορά τους τελευταίους μήνες, να συμπεράνουν ότι πλέον η αριστερά πεθαίνει. Και πως αυτό είναι το μήνυμα τόσο των εθνικών όσο και των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Είναι ένα πρόωρο συμπέρασμα αυτό; Ίσως ναι ίσως και όχι. Τα ποσοστά της κεντροαριστεράς στο σύνολο της είναι αποκαρδιωτικά, σε αντίθεση με τα ποσοστά της δεξιάς και της κεντροδεξιάς.
Η ιστορία, πάντως, δείχνει ότι στην Ελλάδα - όπως σε ολόκληρη την Ευρώπη - τα κόμματα στην εξουσία αλλάζουν και κανένα δεν παραμένει συνήθως πάνω από δυο τετραετίες.
Στην τοπική αυτοδιοίκηση η κατάσταση διαφέρει, καθώς υπάρχουν αρκετά παραδείγματα δημοτικών αρχών και δημάρχων που μακροημέρευσαν κλείνοντας 3 και 4 ή ακόμη και 6 τετραετίες, κερδίζοντας εκλογές ακόμη και όταν το κόμμα από το οποίο προέρχονται και τους στηρίζει χάνει αναμετρήσεις στις εθνικές εκλογές.
Ίσως λοιπόν είναι πολιτικά αδόκιμο να υποστηρίζουν κάποιοι ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές πρέπει να θεωρηθούν ως συνέχεια των εθνικών εκλογών. Χρειάζεται επαρκής χρόνος για να φανεί αν όντως η αριστερά και η κεντροαριστερά στην Ελλάδα πέθανε ή αργοπεθαίνει.
Αλλά ακόμη και έτσι να είναι, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε ολόκληρο τον πλανήτη δεν πέθαναν ούτε πρόκειται να πεθάνουν τα αιτήματα για κοινωνική δικαιοσύνη, για κοινωνική συνοχή, για δημοκρατική διακυβέρνηση, για απάλειψη των ακραίων ανισοτήτων, για εξάλειψη της φτώχειας και της ανέχειας.
Όλα αυτά τα αιτήματα κάνουν λάθος κάποιοι πολιτικοί και κάποιοι όψιμοι αναλυτές να θεωρούν ότι ανήκουν στην αριστερά ή γενικότερα στον λεγόμενο προοδευτικό χώρο. Αυτά είναι αιτήματα του συνόλου της κοινωνίας πλην των ολίγων της πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ.
Ο πολιτικός χρόνος είναι τελείως διαφορετικός από τον πραγματικό, αλλά όταν έρθει το πέρας του είναι αμείλικτος για τους αλαζόνες.
