Μόνο τις προηγούμενες ημέρες, τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ολλανδία και την Αργεντινή κατέδειξαν ότι πολίτες ανά τον κόσμο στρέφονται στην ακροδεξιά, προφανώς γιατί πλέον δεν εμπιστεύονται ούτε τους λεγόμενους κεντροδεξιούς ούτε τους σοσιαλδημοκράτες.
Η Ευρώπη και όχι μόνο βρίσκεται αντιμέτωπη πλέον με τον εφιάλτη. Γιατί στη γηραιά ήπειρο τα «καμπανάκια» δεν χτύπησαν μόνο με την επικράτηση του ακροδεξιού λαϊκιστή Γκέερτ Βίλντερς. Είχαν ήδη ηχήσει, χρόνια τώρα, με την δυναμική της Λεπέν στη Γαλλία, με την εκλογή του Όρμπαν στην Ουγγαρία, με την επικράτηση του Ρόμπερτ Φίτσο στη Σλοβακία, της Μελόνι στην Ιταλία.
Και μην ξεχνάμε τους «γείτονες» στην Ευρώπη. Τον σουλτάνο Ερντογάν στην Τουρκία, τον τσάρο Πούτιν στη Ρωσία και πολλούς άλλους.
Όσο για την μακρινή Αμερική; Ο ακροδεξιός «αναρχοκαπιταλιστής» Χαβιέρ Μιλέι στην Αργεντινή κέρδισε τις εκλογές, αλλά είχαν προηγηθεί ο Μπολσονάρου στη Βραζιλία και ο Τραμπ στις ΗΠΑ τα προηγούμενα χρόνια.
Δεν τις λες και καλές εξελίξεις αυτές για τη Δημοκρατία ανά τον πλανήτη.
Και δυστυχώς, όσο και αν μια από τις βασικότερες αιτίες αυτών των αρνητικότατων εξελίξεων δεν είναι άλλη από τη φτώχεια που ταλανίζει τους πολίτες ανά τον κόσμο, τα παραδοσιακά κόμματα που ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο, δεν μπορούν να βρουν το φάρμακο για να γιατρέψουν την αρρώστια που οδηγεί σε λανθασμένες επιλογές τους πολίτες.
Τους πολίτες που διαπιστώνουν ότι είτε κυβερνά η κεντροδεξιά είτε οι σοσιαλδημοκράτες και κεντροαριστεροί, οι ανισότητες διογκώνονται σε βάρος των πολλών υπέρ των λίγων ή και των ελαχίστων.
Οι οικονομικές ελίτ έχουν καταφέρει να ελέγχουν τους πολιτικούς και να επιβάλουν πολιτικές που αυξάνουν τα κέρδη των ολίγων και πολλαπλασιάζουν με γεωμετρική πρόοδο τα οικονομικά προβλήματα των πολλών.
Και έτσι γίνονται εύκολα θύματα των ακροδεξιών «σειρήνων» που υπόσχονται ψευδώς καλύτερες μέρες και παράλληλα «φουντώνουν» τα αντιμεταναστευτικά και εθνικιστικά ένστικτα των ψηφοφόρων.
Ιδιαίτερα στην Ευρώπη, αυτά ακριβώς έκαναν και κάνουν οι ακροδεξιοί ταγοί σε Ουγγαρία, Σλοβακία, Ιταλία, Γαλλία, ενώ και στη Γερμανία ήδη το ακροδεξιό AfD εμφανίζεται ενισχυμένο στις δημοσκοπήσεις να μάχεται για τη δεύτερη θέση.
Και μην ξεχνάμε ότι ακόμη και στις πάλαι ποτέ σοσιαλιστικές Σκανδιναβικές χώρες, οι ακροδεξιοί έχουν σημαντικότατους ρόλους στις κυβερνήσεις. Στη Φινλανδία η ακροδεξιά συνεργάζεται με την κεντροδεξιά στην κυβέρνηση και στη Σουηδία η ακροδεξιά στηρίζει την κυβέρνηση κοινοβουλευτικά.
Και ο μαύρος κατάλογος δεν έχει τέλος, καθώς και στην Αυστρία, οι ακροδεξιοί δείχνουν έτοιμοι να πάρουν πάλι την εξουσία στις επερχόμενες εκλογές, το 2024.
Και όλα αυτά κυρίως εξαιτίας της φτώχειας και των ανισοτήτων που δεν αντιμετωπίζουν τα δημοκρατικά κόμματα ανά την Ευρώπη και τον κόσμο.
ΥΓ. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών, πάντως και οι ίδιοι οι πολίτες του κόσμου. Ο σπουδαίος Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι είχε πει: «Είναι καλύτερο να είσαι δυστυχισμένος και να γνωρίζεις το χειρότερο παρά να είσαι ευτυχισμένος στον παράδεισο των ηλιθίων».
