Έστω και αν τελικά το «αντάρτικο» των ανδρών των ΜΑΤ κράτησε για λίγη ώρα, το ζήτημα που αναδεικνύεται είναι εξόχως σοβαρό.

Μπορούν οι άνδρες που είναι υπεύθυνοι για να διασφαλίζουν την τάξη -εξ’ άλλου αυτό σημαίνουν τα αρχικά ΜΑΤ, Μονάδες Αποκατάστασης Τάξης- να κάνουν λευκή απεργία, έστω και για λίγο αρνούμενοι να επιτελέσουν το καθήκον τους απέναντι στους πολίτες;

Και μάλιστα με δικαιολογίες όπως αυτές που είδαν το φως της δημοσιότητας;

Γιατί αν αληθεύουν οι πληροφορίες αυτές πριν την «ανταρσία» οι επικεφαλής των διμοιριών των ΜΑΤ είχαν ενημερώσει τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Γιάννη Οικονόμου και τον υφυπουργό Κώστα Κατσαφάδο πως κάποιοι «μας θέλουν νεκρούς, θέλουν να μας σκοτώσουν» και γι’ αυτό, όπως τους διεμήνυσαν, δεν θέλουν να πηγαίνουν στα γήπεδα!

Προφανώς και κάπου έχουν μπερδευτεί όλοι τους. Κυβέρνηση, ηγεσία του υπουργείου και προφανώς και οι ίδιοι οι αστυνομικοί. Γιατί για την κοινωνία αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος της Αστυνομίας. Να δίνει μάχες για την προστασία των πολιτών απέναντι σε όλους όσοι εγκληματούν και παρανομούν και φυσικά και με τους χούλιγκανς -ιδιαίτερα εκτός των γηπέδων- όσο επικίνδυνοι και αν αυτοί είναι.

Ακόμη και αν μπορεί να τεθεί ζήτημα για το ποιος πρέπει να διασφαλίζει την τάξη μέσα στα γήπεδα, για το ποιος πρέπει να την διασφαλίζει εκτός γηπέδων η απάντηση είναι μόνο μία: Η αστυνομία.

Αν οι αστυνομικοί φοβούνται ότι κάποιοι εγκληματίες θέλουν να τους σκοτώσουν και γι’ αυτό δεν πηγαίνουν όπου εντέλλονται για να προστατεύσουν τους πολίτες, τότε σίγουρα δεν ζούμε σε ευνομούμενο κράτος αλλά στη ζούγκλα.

Η ολιγόωρη έστω άρνηση των ανδρών των ΜΑΤ να αναλάβουν υπηρεσία, μπορεί να επιχειρηθεί να υποβαθμιστεί από την πολιτική και την επιχειρησιακή ηγεσία τους, αλλά στη συνείδηση των πολιτών σίγουρα καταγράφεται με μελανά χρώματα.

Οι πολιτικές ευθύνες που βαρύνουν την κυβέρνηση είναι τεράστιες και μένει να φανεί πως θα αντιδράσει. Γιατί δεν πρόκειται για μια απλή κινητοποίηση για την διεκδίκηση αιτημάτων των αστυνομικών, μισθολογικών ή συνθηκών εργασίας, που όπως όλοι οι εργαζόμενοι έχουν αυτό το δικαίωμα. Πρόκειται για άρνηση να κάνουν αυτό που ακριβώς προβλέπεται από τη φύση της δουλειάς τους.

Και στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη το γνωρίζουν. Άλλωστε είναι η πρώτη φορά στα χρονικά που γίνεται τέτοια κίνηση, οργανωμένη αλλά χωρίς την κάλυψη κάποιου συνδικαλιστικού φορέα των ένστολων.

Αν κάθε αστυνομικός αιφνιδιαστικά αρνείται να εμφανιστεί στην υπηρεσία του και να εκπληρώσει τα καθήκοντα του, καθιστά εξαιρετικά ευάλωτη στα εγκλήματα την κοινωνία και ανυπεράσπιστους απέναντι στους κακοποιούς κάθε είδους τους πολίτες. Και αυτό είναι άκρως επικίνδυνο.