Είναι βέβαιο ότι ο Πούτιν αισθάνεται απειλή καθώς σύσσωμη η Δύση μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία βρίσκεται απέναντι του, γεγονός που τον οδηγεί στις απειλητικές δηλώσεις του.
Ωστόσο κατά καιρούς έχει δείξει τις προθέσεις του για τερματισμό του πολέμου στη γειτονική Ουκρανία, που ουδέποτε όμως αντιμετωπίστηκαν σοβαρά από τους Δυτικούς συμμάχους.
Το αντίθετο μάλιστα. Αρχικά ο ανεκδιήγητος πρώην πρωθυπουργός Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον έκανε ότι ήταν δυνατόν για να τινάξει στον αέρα κάθε προσπάθεια να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να τα βρουν Ρωσία και Ουκρανία.
Ο Μπόρις Τζόνσον ήταν αυτός που πριν ο πόλεμος χρονίσει πίεσε τον Ζελένσκι να σταματήσει κάθε διαπραγμάτευση με τους Ρώσους, λέγοντας του μάλιστα πως ακόμη και αν η Ουκρανία ήταν έτοιμη να υπογράψει ορισμένες συμφωνίες για εγγυήσεις με την Ρωσία, οι Δυτικοί δεν ήταν έτοιμοι.
Από τότε έγιναν πολλά και από τις δυο αντιμαχόμενες πλευρές με τον πόλεμο να συνεχίζεται, μέχρι που φθάσαμε προχθές ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν να παίρνει τη σκυτάλη και να ζητάει από τη Δύση να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας.
Και αυτό σίγουρα είναι μια μεγάλη απειλή για τον Πούτιν, που έπρεπε έστω και για το θεαθήναι να απαντήσει, όπως έκανε χθες, επαναφέροντας την πυρηνική απειλή.
Στην Ευρώπη ευτυχώς υπάρχουν ακόμη φωνές λογικής και η προτροπή του Μακρόν απορρίφθηκε, γιατί αν επικρατούσε αυτή η άποψη τότε σίγουρα ο πλανήτης μάλλον δεν θα απέφευγε ένα ολέθριο Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Άλλωστε σε μια πολεμική σύρραξη, οι αντίπαλοι δεν είναι de facto από τη μια πλευρά οι καλοί καουμπόηδες και από την άλλη πλευρά οι κακοί ινδιάνοι.
Για τον πόλεμο στην Ουκρανία –το ίδιο ισχύει και για όλους τους πολέμους- ευθύνες υπάρχουν και στα δύο στρατόπεδα των αντιμαχομένων.
Και οι όποιες διαφορές , έστω και αν είναι χαώδεις, θα πρέπει να επιλυθούν δια της διπλωματικής οδού. Και σ’ αυτό δεν βοηθούν προτροπές όπως αυτές του Γάλλου προέδρου Μακρόν για την μετατροπή ενός πολέμου μεταξύ δύο χωρών σε ένα παγκόσμιο πόλεμο.
Όταν μάλιστα υπάρχει κίνδυνος σ’ αυτόν να εμπλακούν όχι μόνο η Ρωσία και οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, αλλά και άλλες μεγάλες δυνάμεις όπως η Κίνα του 1,5 δισεκατομμυρίου ανθρώπων.
Και δυστυχώς, την Κίνα την ενέπλεξαν στο παιχνίδι τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, με δημοσιεύματα τους στα οποία «αποκάλυπταν» μυστικά έγγραφα συμφώνα με τα οποία η Ρωσία την εχθρεύεται και γι’ αυτό ενισχύσει τις πυρηνικές δυνάμεις της στα σύνορα τους.
Η Κίνα πάντως δεν «τσίμπησε» και απάντησε, μέσω του υπουργείου Εξωτερικών της, πως «Η Συνθήκη Καλής Γειτονίας, Φιλίας και Συνεργασίας μεταξύ της Κίνας και της Ρωσίας έχει επικυρώσει την αιώνια φιλία και τη μη εχθρότητα μεταξύ των δύο χωρών» και πως «Η θεωρία της απειλής δεν έχει καμία θέση στις σχέσεις Κίνας και Ρωσία».
Με απλά λόγια η Κίνα είναι στο πλευρά της Ρωσίας.
Μακάρι για την ανθρωπότητα οι Δυτικοί σύμμαχοι να μην θεωρήσουν πως αυτό σημαίνει ότι οι κακοί ινδιάνοι συμμαχούν και γίνονται περισσότεροι και απειλητικότεροι και οι καλοί καουμπόηδες θα πρέπει να τους πολεμήσουν.
Ίσως όλοι θα πρέπει να δουν από άλλη οπτική γωνία το δόγμα «αν θέλεις ειρήνη προετοιμάσου για πόλεμο» και όχι να το διαβάζουν «αν θέλεις ειρήνη κάνε πόλεμο».
