Η κυβέρνηση, προσπαθεί να το διαψεύσει, στο λόγια βέβαια, γιατί στην πράξη δεν τα έχει καταφέρει. Το αντίθετο μάλιστα. Κάθε μέρα που περνά έρχονται στο φως της δημοσιότητας, περιπτώσεις που ενισχύουν την κρατούσα αυτή άποψη των πολιτών.
Τελευταίο παράδειγμα η περίπτωση της ευρωβουλευτίνας της Νέας Δημοκρατίας Άννας Μισέλ Ασημακοπούλου.
Αν και είναι πλέον ηλίου φαεινότερο πως με τη βοήθεια κυβερνητικού αξιωματούχου και συγκεκριμένα του γγ του υπουργείου Εσωτερικών Μιχάλη Σταυριανουδάκη και κομματικού αξιωματούχου και συγκεκριμένα του γραμματέα Αποδήμων της Νέας Δημοκρατίας Νίκου Θεοδωρόπουλου, παρανόμως η ευρωβουλευτίνα της ΝΔ απέκτησε πρόσβαση στα προσωπικά δεδομένα χιλιάδων απόδημων ελλήνων για να κάνει προεκλογική εκστρατεία και όχι μόνο, το Μέγαρο Μαξίμου δεν αναλαμβάνει καμία απολύτως πολιτική ευθύνη.
Κατά την πάγια τακτική του, ο πρωθυπουργός ζητάει παραιτήσεις ή και «εκπαραθυρώνει» κυβερνητικά και κομματικά στελέχη, νομίζοντας ότι έτσι «ξεπλένει» τις όποιες πολιτικές ευθύνες του αναλογούν.
Για την υπόθεση Ασημακοπούλου, όμως, ευθύνες έχει πρωτίστως και η αρμόδια υπουργός, εκλεκτή του Μητσοτάκη, Νίκη Κεραμέως, αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Δυστυχώς και η στάση της Δικαιοσύνης, μπαίνει στη βάσανο της κριτικής των πολιτών, καθώς και στην περίπτωση Ασημακοπούλου, οι πολιτικές εξελίξεις πρόλαβαν τις δικαστικές.
Δηλαδή αν δεν είχε υπάρξει η καταγγελία από το Τμήμα Απόδημου Ελληνισμού του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με την οποία τα προσωπικά στοιχεία επικοινωνίας εκατοντάδων απόδημων Ελλήνων διέρρευσαν και βρέθηκαν στη διάθεση της ευρωβουλευτή Άννας Μισέλ Ασημακοπούλου και αν στη συνέχεια το θέμα δεν έπαιρνε διαστάσεις στα μέσα ενημέρωσης και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η Δικαιοσύνη με πόσο αργούς ρυθμούς θα πήγαινε;
Και στη συνέχεια τι θα πράξει; Θα κινηθεί με τους ρυθμούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη και θα περιορίσει τις παρανομίες μόνοι σε επίπεδο υπηρεσιακών στελεχών;
Γιατί σε μια ευνομούμενη χώρα προφανώς και θα έπρεπε η Δικαιοσύνη να φθάσει ακόμη και στην ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών δεδομένου ότι η κυρία Κεραμέως που προΐσταται πολιτικά στο υπουργείο Εσωτερικών δεν μπορεί να μείνει στο απυρόβλητο.
Και δυστυχώς για το κράτος δικαίου μέχρι χθες οι εισαγγελικές αρχές δεν είχαν καν καλέσει μάρτυρες για την σκανδαλώδη υπόθεση.
Θα μπορούσε βέβαια να πει κάποιος, ότι εδώ η εισαγγελέας της υπόθεσης του βιασμού και της εκπόρνευσης της 12χρονης στον Κολωνό, λίγο πολύ πρότεινε τις όσο το δυνατόν «ελαφρύτερες» κατηγορίες για τον περιβόητο Μίχο, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων στην κοινωνία, δίνοντας έτσι το δικαίωμα στους πολίτες να σκέφτονται ότι αυτό μπορεί και να συμβαίνει γιατί ο κατηγορούμενος είχε διασυνδέσεις με πολιτικά πρόσωπα και να το συνδέουν με την «Δικαιοσύνη».
Άλλωστε, το ίδιο είχε συμβεί και με τον Δημήτρη Λιγνάδη, που ναι με καταδικάστηκε για βιασμό, αλλά αφέθηκε ελεύθερος μέχρι την εκδίκαση της έφεσης του. Και οι πολιτικοί φίλοι του Λιγνάδη είναι επίσης γνωστοί και δυστυχώς «αυτόματα» γίνεται σύνδεση με την μη φυλάκιση του.
Και βέβαια υπάρχουν και οι περιπτώσεις των υποκλοπών που δεν φαίνεται ότι θα διαλευκανθούν, όπως και η τραγωδία των Τεμπών με τους 57 νεκρούς και το «μπάζωμα» του τόπου του φονικού δυστυχήματος.
Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να αποδειχτεί η διαπλοκή και η ύπαρξη του «βαθέως κράτους», αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η άποψη της κοινωνίας είναι λάθος. Άλλωστε «η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, αλλά πρέπει και να φαίνεται τίμια», όπως είχε πει ο Ιούλιος Καίσαρας.
