Και αν δει κάποιος μόνο τα νούμερα, θα διαπιστώσει ότι πράγματι τα φορολογικά έσοδα έχουν αυξηθεί σημαντικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά με μια βαθύτερη ανάλυση των στατιστικών στοιχείων της ΑΑΔΕ γίνεται εμφανές ότι επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει κάτι σημαντικό στην φορολογική πολιτική που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια.
Την συντριπτική πλειοψηφία των φόρων εξακολουθούν πληρώνουν τα συνήθη φορολογικά υποζύγια, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και σ’ αυτούς προστέθηκαν προσφάτως και οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες αποκλειστικά εξαιτίας της θέσπισης της τεκμαρτής φορολόγησης των εισοδημάτων τους.
Για τα εισοδήματα του 2023 τα στατιστικά στοιχεία της ΑΑΔΕ έδειξαν ότι οι συνολικοί φόροι που βεβαιώθηκαν αυξήθηκαν κατά περίπου 1,1 δισ. ευρώ, φτάνοντας τα 10,055 δισ. ευρώ από 8,899 δισ. ευρώ ένα χρόνο νωρίτερα.
Από αυτούς τους φόρους των 10, 055 δισ. ευρώ συνολικά, όμως, τα 4,321 δισ. τα πλήρωσαν οι μισθωτοί, τα 1,964 δισ. τα πλήρωσαν οι συνταξιούχοι και τα 2,252 δισ.. οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες.
Και είναι ακριβώς αυτές οι κατηγορίες των φορολογουμένων που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν ως πλούσιοι. Το αντίθετο είναι πολίτες που τα βγάζουν πολύ δύσκολα, σε αντίθεση με τους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους που απολαμβάνουν μια νόμιμη αλλά μη ηθική φορολογική ασυλία, απολαμβάνοντας υπερκέρδη για τους μετόχους τους και τα περιβόητα golden boys τους.
Η αύξηση λοιπόν των φορολογικών εσόδων δεν οφείλεται στην πάταξη της φοροδιαφυγής που υπαινίχτηκε ο πρωθυπουργός, αλλά στην υπερφορολόγηση των πολλών και φτωχών προς όφελος των ολίγων και πλούσιων.
Και κατά συνέπεια αποτελεί άλμα λογικής από μέρους του Κυριάκου Μητσοτάκη ο ισχυρισμός ότι η δήθεν πάταξη της φοροδιαφυγής σημαίνει λιγότερους φόρους στην κοινωνία.
Η κοινωνία πληρώνει υπέρογκους φόρους σε σχέση με τις δυνατότητες της, σε αντίθεση με τις ισχυρές επιχειρήσεις που όχι μόνο δεν πληρώνουν ανάλογα με την κερδοφορία τους, αλλά αντίθετα αισχροκερδούν σε βάρος των καταναλωτών.
Άλλωστε ακριβώς εκ του λόγου αυτού, θεσπίστηκε σε ευρωπαϊκό επίπεδο ο όρος «πληθωρισμός απληστίας» που κινητοποίησε κάποιες κυβερνήσεις στην ΕΕ να φορολογήσουν έστω και τα παράνομα υπερκέρδη των ισχυρών.
Για «τα μάτια του κόσμου» και η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε κάποιες ανάλογες κινήσεις, για την φορολόγηση υπερκερδών, οι οποίες βέβαια σε καμία περίπτωση δεν απέδωσαν φορολογική δικαιοσύνη και ούτε ικανοποίησαν το περί κοινού δικαίου αίσθημα των πολιτών.
