Η «λογική» του Αμερικανού προέδρου, τουλάχιστον όπως ο ίδιος εκτιμά και υποστηρίζει, είναι πως με την επιβολή υψηλών δασμών στα εισαγόμενα στις ΗΠΑ προϊόντα των άλλων χωρών, αυτά θα καταστούν ακριβά για τους Αμερικανούς καταναλωτές, οι οποίο τελικά θα στραφούν σε αγορές εγχώριων προϊόντων, στηρίζοντας έτσι άμεσα την αμερικανική βιομηχανία.
Ο Ντόναλντ Τραμπ ωστόσο φαίνεται να θέλει να αγνοεί ότι σχεδόν όλες οι μεγάλες αμερικανικές βιομηχανίες όλων των κλάδων ήταν αυτές που στο πλαίσιο της –κακώς εννοούμενης- παγκοσμιοποίησης εγκατέλειψαν την Αμερική και εγκαταστάθηκαν σε τρίτες χώρες φθηνού εργατικού δυναμικού –κυρίως στην Κίνα- για να μπορέσουν να μειώσουν τα κόστη παραγωγής τους και να πετύχουν ανταγωνιστικές τιμές.
Και βέβαια το παράδειγμα των ΗΠΑ το ακολούθησαν κατά γράμμα και οι μεγάλες ευρωπαϊκές βιομηχανίες μεταφέροντες τις γραμμές παραγωγής του στην Κίνα και τις άλλες χώρες φθηνού εργατικού δυναμικού.
Και τώρα μετά από δεκαετίες ο Ντόναλντ Τραμπ επιχειρεί να αλλάξει ένα παγκόσμιο καθεστώς, αυτό του ελεύθερου εμπορίου, που πάντως η αλήθεια είναι πως τελικά δεν λειτούργησε προς όφελος της παγκόσμιας κοινότητας και ειδικότερα υπέρ των εκατομμυρίων εργαζομένων όχι μόνο στις τρίτες χώρες φθηνού εργατικού δυναμικού, αλλά ούτε και στις ανεπτυγμένες χώρες.
Ειδικά για την Ευρώπη η πασίγνωστη ρήση «μισθοί Κίνας με τιμές Βρυξελλών» αναδεικνύουν το δικό μας ζήτημα του ελεύθερου εμπορίου και των αποτελεσμάτων μιας οικονομικής πολιτικής που εν τέλει δεν λειτούργησε όπως έπρεπε για το σύνολο των πολιτών.
Γιατί η επιλογή της κατάκτησης των διεθνών αγορών μέσω της εκμετάλλευσης των φθηνών εργατικών χεριών, εκ του αποτελέσματος ωφέλησε κυρίως τους πολυεθνικούς κολοσσούς κι όχι στο σύνολο τους καταναλωτές, ενώ παράλληλα αφάνισε τις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις ανά το κόσμο, που δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν λόγω κυρίως εργατικού κόστους τις πολυεθνικές.
Ειδικότερα στη χώρα μας οι μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις υπέστησαν μεγάλα πλήγματα, ενώ χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του αφανισμού μικρών επιχειρήσεων που ασχολούνταν με την παραγωγή ειδών λαϊκής τέχνης, με τον κατακλυσμό της ελληνικής αγοράς με τσολιαδάκια made in China.
Σε κάθε περίπτωση, για τη δική μας ενιαία ευρωπαϊκή αγορά, το ζήτημα της παγκοσμιοποίησης και του ελεύθερου εμπορίου, «παρεξηγήθηκαν» από τους ισχυρούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δεν άκουγαν ούτε ακούνε ακόμη και σήμερα κουβέντα για την καθιέρωση ενός ενιαίου αξιοπρεπούς μισθού για όλους ανεξαιρέτως τους ευρωπαίους εργαζόμενους από τη στιγμή που όλες οι χώρες ανήκουν σε μια ενιαία αγορά με ένα ενιαίο νόμισμα, αλλά ούτε και για την αναγκαία στήριξη στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες.
Μπορεί οι δασμοί που επέλεξε να επιβάλει ο Ντόναλντ Τραμπ να μην δίνουν ολιστικές λύσεις ώστε να επιτευχθεί μια μίνιμουμ έστω ισορροπία μεταξύ των επιχειρηματικών υπερκερδών με το εισόδημα των εργαζομένων, αλλά και το σημερινό καθεστώς της κακώς εννοούμενης παγκοσμιοποίησης δεν μπορεί να συνεχιστεί και χρειάζεται μεταρρυθμίσεις.
