Κομβικές για το μέλλον της χώρας αλλά και για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι οι εκλογές στην Ιταλία που διεξάγονται την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου.
Η κατάκτηση της πρωθυπουργίας από την ακροδεξιά Μελόνι είναι περίπου προεξοφλημένη, πολύ περισσότερο καθώς έχει γίνει σχεδόν αποδεκτή από μεγάλα τμήματα της επιχειρηματικής τάξης της χώρας ‘η, έστω, έχει εξασφαλίσει την ανοχή της- εν αντιθέσει με την Λεπέν στη Γαλλία.
Τι κρίνεται, όμως, αύριο στην Ιταλία, αλλά και τι κρίνεται για την Ευρώπη;
Η στήλη αναδημοσιεύει μια εξαιρετική ανάλυση από το K-Report των Κώστα Καλλίτση και Παύλου Τσίμα,που κυκλοφορεί σε συνδρομητική μορφή σε καθημερινή βάση,με πλούσια ύλη:
«Αύριο τα μεσάνυχτα ώρα Ελλάδας, όταν οι κάλπες θα κλείνουν στην Ιταλία, η Ευρώπη θα κρατά την ανάσα της. Για τέσσερις λόγους:
Πρώτο: Γιατί πρόκειται για την Ιταλία, την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ένωσης και ταυτόχρονα την χώρα με το μεγαλύτερο χρέος στην Ευρώπη. Αν οι μαθητευόμενοι μάγοι του οικονομικού εθνικισμού εκτροχιάσουν την ιταλική οικονομία, η εύθραυστη ευρωπαϊκή ισορροπία στο χείλος μιας νέας ύφεσης μπορεί να ανατραπεί.
Δεύτερο: Γιατί, πρώτη φορά από το τέλος του πολέμου, η Ιταλία θα αποκτήσει πρωθυπουργό που προέρχεται από ένα κόμμα που έχει αναφορές στον φασισμό, με την τρίχρωμη μουσολινική φλόγα ως έμβλημά του. Μια μεγάλη, ιδρυτική της ευρωπαϊκής ενοποίησης χώρα θα έχει κυβέρνηση από την ακραία εκδοχή ακροδεξιάς. Και, δεύτερη φορά μετά την πρόσφατη της Σουηδίας, θα επιβραβευτεί εκλογικά η σύμπραξη της καθωσπρέπει κεντροδεξιάς με την ακραία, μετά-φασιστική ακροδεξιά, δημιουργώντας κακό προηγούμενο.
Τρίτο: Γιατί η Ιταλία, στους μήνες που το τιμόνι της κρατούσε η κυβέρνηση Ντράγκι, είχε αποκτήσει έναν βαρύνοντα ρόλο στην διεύθυνση των ευρωπαϊκών υποθέσεων. Αν την κυβέρνηση του πιο Ευρωπαίου από τους Ιταλούς πολιτικούς, διαδεχθεί ένας συνασπισμός πολιτικών που έχουν κάνει καριέρα στον ευρώ-σκεπτικισμό, μια μαύρη τρύπα κινδυνεύει να ανοίξει στην καρδιά της Ευρώπης, με την ενίσχυση του μαύρου μετώπου Ουγγαρίας, Πολωνίας, τώρα πια και Ιταλίας. Ο μηχανισμός ευρωπαϊκών αποφάσεων, ήδη προβληματικός, κινδυνεύει με πλήρες μπλοκάρισμα.
Τέταρτο: Γιατί σε μια κρίσιμη φάση του πολέμου στην Ουκρανία, όπου η ενιαία ευρωπαϊκή στάση απέναντι στην Μόσχα κλονίζεται και η κοινή απάντηση στα ακραία σενάρια ενεργειακής κρίσης είναι πιο αναγκαία από ποτέ, η Ιταλία, μια χώρα με κεντρικό ως τώρα ρόλο, θα βρεθεί με μια κυβερνητική τριάδα, τα δύο τουλάχιστον μέλη της οποίας (Σαλβίνι, Μπερλουσκόνι) με δυσκολία κρύβουν τον φιλοπουτινισμό τους. Μόλις χθες, ο Μπερλουσκόνι προκάλεσε σκάνδαλο υιοθετώντας επιχειρήματα του Κρεμλίνου για την εισβολή.
Οι τελευταίες γνωστές δημοσκοπήσεις, της 10ης Σεπτεμβρίου, προλέγουν καθαρή νίκη του δεξιού συνασπισμού και, στο πλαίσιο αυτού του συνασπισμού, θριαμβευτική πρωτιά του ακροδεξιού Fratelli d Italia, η 45χρονη πρόεδρος του οποίου, Τζόρτζια Μελόνι, θα γίνει πρωθυπουργός. Το τελευταίο 15νθήμερο δεν δημοσιεύονται δημοσκοπήσεις, κι αυτό το σιωπητήριο προσθέτει ένα ακόμη στοιχείο αγωνίας στο αυριανό exit poll. Αγωνίας που μάλλον κυριεύει περισσότερο τους εκτός Ιταλίας παρά τους ίδιους τους Ιταλούς, οι οποίοι μοιάζει να αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη στωικότητα τα σενάρια της κάλπης. Έτσι κι αλλιώς οι κυβερνήσεις στην Ιταλία δύσκολα ξεπερνούν τους 18 μήνες ζωής. Συνεπώς, ακόμη κι αν προκύψει το χειρότερο σενάριο, κάποτε θα περάσει κι αυτό.
Ως υστερόγραφο, κρατήστε έναν μικρό οδηγό ανάγνωσης των αυριανών αποτελεσμάτων:
Εκλογικός οδηγός: Οι εκλογές θα διεξαχθούν με νέο εκλογικό νόμο που εφαρμόζεται για πρώτη φορά. Οι έδρες της Βουλής έχουν μειωθεί από 630 σε 400 (και αντίστοιχα οι έδρες της Γερουσίας), 147 από αυτές θα κατανεμηθούν με πλειοψηφικό (first past the post) σε ισάριθμες μονοεδρικές περιφέρειες, 245 θα κατανεμηθούν με απλή αναλογική σε ευρείες περιφέρειες και 8 ανήκουν στους Ιταλούς του εξωτερικού, που ψηφίζουν με επιστολική ψήφο. Τις βουλευτικές έδρες διεκδικούν δύο μεγάλοι συνασπισμοί, ένας κεντροδεξιός κι ένας κεντροαριστερός, αλλά και αρκετά κόμματα που κατεβαίνουν μεμονωμένα, με σημαντικότερα το κόμμα που συνασπίζει υπό τον Κόντε τα απομεινάρια του Κινήματος 5 Αστέρων και το κεντρώο κόμμα του πρώην πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι.
Σημειώστε κι αυτό: Την τελευταία φορά, το 2018, χρειάστηκαν τρεις μήνες διαβουλεύσεων μέχρι να σχηματιστεί κυβέρνηση»
