Για τα χειρότερα φαίνεται ότι προετοιμάζεται η Κίνα σε σχέση με την ενεργειακή της ασφάλεια, καθώς πριν ακόμα από τον πόλεμο στην Ουκρανία είχε αρχίσει να θωρακίζεται με αποθέματα. Ιδίως όμως μετά τη ρωσική εισβολή το Πεκίνο έχει μπει σε τροχιά διασφάλισης αποθεμάτων LNG μέσω μακροπρόθεσμων συμβολαίων με όποια χώρα δέχεται να συνάψει μαζί της τέτοιες συμφωνίες. Και δεν είναι λίγες αυτές οι χώρες καθώς σύμφωνα με τον Nikkei Asia έχουν ήδη υπογραφεί τέτοια μακροπρόθεσμα συμβόλαια τόσο με τη Ρωσία και το Κατάρ, όσο ακόμα και με τις ΗΠΑ.

Τον τελευταίο χρόνο η κινεζική ζήτηση έχει εκτοξευτεί κατά 18% αγγίζοντας τα 78,9 εκατομμύρια τόνους LNG. Η Mika Takehara της Japan Oil, Gas and Metals National Corp μιλώντας στο Nikkei Asia ανέφερε πως κινεζικοί φορείς υπέγραψαν 23 μακροπρόθεσμα συμβόλαια για συνολικά 27 εκατομμύρια τόνους LNG το 2021. Η αύξηση των μακροπρόθεσμων συμβάσεων «πηγάζει από την πίεση της κινεζικής κυβέρνησης για μεγαλύτερη ενεργειακή ασφάλεια, καθώς και από τις πολιτικές για την απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου», ανέφερε η Takehara και πρόσθεσε: «Σε απάντηση στην πρόσφατη κρίση ρεύματος και τις ελλείψεις φυσικού αερίου κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η κυβέρνηση δίνει οδηγίες στους μεγάλους κρατικούς παίκτες να ενισχύσουν τις αλυσίδες εφοδιασμού τους και να εξασφαλίσουν επιπλέον φυσικό αέριο». Ενώ ακόμα εκτίμησε πως «αυτά τα μακροπρόθεσμα συμβόλαια δεν μπορούν να συνεχιστούν για πάντα με αυτόν τον ρυθμό», αν και η ζήτηση LNG της Κίνας προβλέπεται να αυξηθεί σε 130 εκατομμύρια τόνους το 2030 και 160 εκατομμύρια τόνους το 2040.

Σύμφωνα με αυτούς τους αριθμούς φαίνεται ξεκάθαρα ότι το Πεκίνο προετοιμάζεται για μια βαθιά ενεργειακή κρίση, ενώ βλέπει πολιτικές απειλές που θα μπορούσαν να στραφούν εναντίον τις Κίνας με αντίστοιχες κυρώσεις. Η συμφωνία AUCUS μεταξύ ΗΠΑ, Αυστραλίας και Ηνωμένου Βασιλείου, παρά το γεγονός ότι δεν στρέφεται ρητά κατά της Κίνας, αμυντικά δημιουργεί μια γραμμή που «κυκλώνει» την Κίνα και τους συμμάχους της. Ακόμα οι εντάσεις στην Ταιβάν και οι προειδοποιητικές βολές για το θέμα αυτό από τις ΗΠΑ πολλές φορές έχουν τεντώσει το σχοινί στις σχέσεις αυτών των χωρών. Τέλος κατά τον τελευταίο χρόνο οι ΗΠΑ έχουν επανέλθει στην περιοχή του Ινδο – Ειρηνικού με μια σειρά από συμφωνίες με χώρες της περιοχής, όπως για παράδειγμα με την Ιαπωνία, με την οποία υπάρχει πλέον ξανά συνεννόηση για την αντιμετώπιση της πλεονάζουσας προσφοράς χάλυβα της Κίνας, η οποία πλήττει τον εύρυθμο ανταγωνισμό.

Όλα αυτά αποτελούν παραδείγματα που υποδηλώνουν ότι η Κίνα έχει λόγους να ανησυχεί για την ενεργειακή της ασφάλεια, ακόμα και αν ο πόλεμος στην Ουκρανία τελειώσει και αρθούν πλήρως οι δυτικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας. Άλλωστε πριν από αυτό ήταν φανερό ότι το στρατηγικό ενδιαφέρον των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια είχε μετατοπιστεί στην ανάσχεση της κινέζικης απειλής, ανεξαρτήτως στη βάση ποιας στρατηγικής κινούνταν οι δύο τελευταίοι Πρόεδρου, Τραμπ και Μπάιντεν.